OPOZICIJA NOSI LIK JEVTA E.

Piše: SIBIN

Fransoa Miteran sa Sartrom i Fukoom, ’68. u Parizu na ulicama ruši de Gola; Đinđić je sa Demokratskom strankom čiji je član bio i Pekić, srušio Miloševića, 44-ta vlada nakon trideset godina DPS-a, za glavnog opozicionara dobila – Eraković Jevta.

Opozicija bi trebala pa i morala biti – savjest politike koju vlast često ne čuje, ko zna, možda slušajući – „glas praktičnog uma, on ništa ne opisuje, on ne kaže ništa opisivo, on diktira, propisuje, naređuje.“ (Derida)

Kako bi maksimalno brzo i efikasno sprovodio reforme (vrijeme koje nije imao tako je zahtjevalo), Đinđić je djelovao furiozno, bez nijansiranja, udružujući u sebi energiju i znanje, volju i jednu evropsku metodu modernog načina razumjevanja i sprovođenja politike. Dakle: na opoziciji ostaje da se bavi konstruktivnom kritikom, da bočno napada, bude razlika rizomski u sebi isprepletana od politika međusobno suprotnih po programu.

Ukoliko, pak, to nije, radi se o interesnim „građanskim“ grupicama koje djeluju dezorijentisano u prostoru privida što je slučaj sa „opozicijom“ u Srbiji.
DPS je od Liberala do DF-a, imao opoziciju koja je kontinuirano djelovala u raznim formama otpora, s tim što je bivši DF bio politički savez koji je prvi pomirio vještački zavađene Crnogorce i Srbe. Radio je na brisanju tog veznika – i – koji uvijek već jednom nacionu daje prednost, što demokratski sistem ne poznaje.

Sada, pak, Jevto biva na čelu opozicije koja, iskreno rečeno, i ne zna šta hoće.

Sve do 30. Avgusta 2020. kultura jeste bila plijen(!), međutim, njime su se gozbili upravo oni koji sada pokušavaju da se okušaju u protestima, no, ne bih rekao da će to iole biti na nivou ako ih predvodi Jevto.

Pogledajte iznutra institucije i biće vam jasno šta je ovdje komunizam sa svojim sinovima i kćerima i njihovom djecom uradio unazad osamdeset godina!

(Mišljenja i stavovi objavljeni u rubrici „Drugi pišu“ nisu nužno i stavovi redakcije portala „Borba“)