Od usvajanja duboko diskriminatornog Zakona o slobodi vjeroispovijesti u Skupštini Crne Gore krajem prošle godine, čiji je jedini stvarni razlog nastojanje crnogorskog režima da, pod plaštom legalizma, pod svoju kontrolu stavi imovinu Srpske pravoslavne crkve (SPC), teško je oteti se utisku da su pritisci na opoziciju, ne samo prosrpske provenijencije, iz dana u dan sve jači.
Ovi pritisci su dodatno dobili na intenzitetu sa izbijanjem pandemije koronavirusa prije nekoliko mjeseci, koja je vlastima u Podgorici pružila izvrsnu priliku da, instrumentalizujući Nacionalno koordinaciono tijelo za zarazne bolesti (NKT), propisivanjem različitih restriktivnih mjera onemoguće protestne skupove, litije i molebane na kojima su se do tog trenutka, sa zahtjevom za povlačenje ili u najmanju ruku suštinske modifikacije pomenutog Zakona, širom Crne Gore okupljale desetine, pa i stotine hiljada građana.
Nažalost, spisak represivnih mjera kojima je pribjegao crnogorski režim u očajničkom pokušaju da očuva svoju ozbiljno uzdrmanu poziciju se ovdje ne završava, pa smo tako prije nekoliko dana imali prilike da vidimo višečasovno zadržavanje mitropolita crnogorsko-primorskog Amfilohija u prostorijama Centra bezbjednosti (CB) u Podgorici na saslušanju u vezi sa organizovanjem litije 21. juna i navodnim kršenjem mjera NKT-a, a nakon toga i podnošenjem krivične prijave protiv izmaltretiranog i iscrpljenog mitropolita, a nešto ranije, u maju mesecu, i režimsko iživljavanje nad episkopom budimljansko-nikšićkim Joanikijem i još osmoricom sveštenika SPC, koji su, opet pod obrazloženjem kršenja mjera NKT-a, bili držani u pritvoru čak 72 časa, poput najokorelijih kriminalaca.
Da ne pominjemo druge poteze crnogorskog režima, poput represije policijskih snaga, pojačanih Specijalnom antiterorističkom jedinicom (SAJ), koje su u kratkom roku u dva navrata upotrijebile prekomernu silu nad predstavnicima legitimnih lokalnih vlasti Budve, čiji je najveći grijeh to što su na poslednjim lokalnim izborima okončale gotovo tridesetogodišnju dominaciju Demokratske partije socijalista (DPS) u ovoj opštini. Napomenimo samo da su težinu policijske čizme u službi crnogorskog režima ovom prilikom osetili i goloruki građani Budve, koji su izašli na ulice kako bi pružili podršku gradonačelniku Marku-Batu Careviću i predsjedniku lokalne Skupštine Krstu Radoviću, pri čemu su na snimcima iz Budve bili vidljivi oblici policijske represije kojih se sasvim sigurno ne bi postidio ni Derik Čovin, prvooptuženi za ubistvo Afroamerikanca Džordža Flojda.
Takođe, na ovom mjestu je neophodno ukazati i na više nego tendenciozne optužbe crnogorskog režima na račun Srbije i postupaka srpskih vlasti u kontekstu pandemije, što se, u krajnje paranoičnom nastojanju da spriječi umišljeno miješanje iz Srbije u predstojeće crnogorske parlamentarne izbore, koristi kako bi se dodatno prolongiralo otvaranje granica za ulazak srpskih državljana.
Imajući sve to u vidu, uprkos tome što je crnogorski predsjednik i lider DPS Milo Đukanović nedavno, umjesto za oktobar, kada bi trebalo da budu održani u redovnom terminu, raspisao parlamentarne izbore za 30. avgust, kao i lokalne izbore u pet opština, uključujući Budvu, sa visokim stepenom vjerovatnoće se može procijeniti da izbori neće biti održani.
Naime, budući da su opozicioni subjekti u Crnoj Gori veoma dobro upoznati sa svim finesama zloupotreba državnih resursa u interesu DPS i Đukanovića lično, koje traju već tri decenije, kao i da su različiti oblici represije u poslednjih nekoliko mjeseci doveli do osjetnog porasta antirežimskog naboja čak i među politički pasivnijim dijelom građana, aktuelne procjene sugerišu da bi u narednom periodu, a svakako prije kraja avgusta, prevagu moglo odnijeti opredeljenje za politički obračun sa Đukanovićevim režimom vaninstitucionalnim putem.
U tom smislu, moglo bi se očekivati organizovanje masovnih demonstracija, koje bi za razliku od doskorašnjih protestnih okupljanja u organizaciji SPC imale daleko izraženiji politički aspekt.
Da li će takav pristup dati rezultate tek će se videti, ali je evidentno da i samo njegovo razmatranje predstavlja direktnu posledicu dugogodišnjeg političkog inženjeringa koji u kontinuitetu favorizuje isključivo DPS i njene marionetske koalicione partnere, dok za sve ostale, a naročito one koji se deklarišu kao Srbi, predstavlja jedino izvor neprekidnog tlačenja i poniženja.
Narodski rečeno – dogorelo je!
(Izvor: Glas javnosti)
Opoziciju se ništa ne pita , opozicija u razvijenim demokratijama služi za šprdanciju