Odgovor Nebojše Čovića na optužbe vladike Njemačkog: Grigorije pravi raskol u režiji stranih službi

Bivši šef Koordinacionog tijela za KiM Nebojša Čović poručio je vladiki Grigoriju da po diktatu stranih obavještajnih službi pravi raskol u SPC.

Čovića je prethodno episkop diseldorfski i sve Nemačke prozvao u emisiju „Utisak nedelje“, optužujući ga za odgovornost nad švercom oružja, cigareta i droge preko granice KiM.

Čovićev odgovor vladici Grigoriju prenosimo u cjelosti.

”Kao vjernika, dobitnika ordena Svetog Save prvog reda od upokojenog Patrijarha Pavla, bez ikakvog povoda i sa meni još uvek nejasnim motivima, uvučen sam, čini mi se, u pokušaj unošenja velikog raskola u SPC. U to me „uvukao“ ničim izazvan „onaj“ Grigorije. Da ne bi bilo zabune i zamjene teza, ne komentarišem izjavu Grigorija zato što je on to izjavio u „Utisku nedelje“, već kao neko ko pomalo postaje umoran od večite stigme da je „dežurni krivac za sve“.

Međutim, sa druge strane, ovo ne mogu da prećutim iz više razloga. Grigorije već odavno ne govori jezikom duhovnika i Crkve, već jezikom politike, i ne bi bilo ništa sporno samo kada bi skinuo mantiju i obukao, na primer, hugo boss kaput, koji mu bolje pristaje uz čašu dobrog vina, po mogućstvu tvrdoš.

Pošto su mu u dotičnoj emisiji bila „puna usta“ istine na koju očigledno smatra da jedini ima „tapiju“, po tom istom principu imam pravo i da odgovorim, kao i uvijek argumentima, a i da se sa njim, kad god želi i gdje god želi, pogledam u oči!

Tačno je da se Grigorije, koliko se sjećam, negde 2002. godine, sreo sa delegacijom koalicije Povratak i mojom malenkošću u Patrijaršiji u prisustvu visokocijenjenih vladika Amfilohija i Atanasija. Razgovor je bio na temu teškog položaja i izazova sa kojim se srpski narod suočavao na Kosovu i Metohiji, a ne na temu bilo kakvog šverca jer u moje vrijeme „bavljenja Kosovom“ nije postojala granica, carina i ostalo, što danas, nažalost, imamo. Da smo kojim slučajem tada pričali o nekakvom švercu na KiM, sigurno bi se dotakli i geografski bliske nam Hercegovine, privatizacija i drugih „dela“, gdje dotični Grigorije službovaše.

Da podsjetim Grigorija, mučki ubijeni Oliver Ivanović je tada bio potpredsjednik stranke u kojoj sam bio predsjednik, a ona se zvala Demokratska alternativa. Do Oliverovog tragičnog kraja dijelili smo mnoge zajedničke ideje i bili u kontaktu, ali mi nikada, ni loše, ni dobro, Oliver nije pričao o Grigoriju. Zato nije ni dobro ni ljudski (ma kakav mu cilj bio) manipulisati sa čovjekom koji više nije sa nama i ne može da odgovori.

Način na koji je Grigorije u emisiji prepričavao događaje sa Sinoda i kako je pričao o Patrijarhu je nedoličan i nedostojan jednog duhovnika, zašta se predstavlja dotični, koji je očigledno ušao u kampanju za patrijarha – po drugi put.

Stavovi koje Grigorije iznosi nisu dostojni na prvom mjestu ni jednog hrišćanina, a kamoli člana najvišeg crkvenog tijela svetog Arhijerejskog sabora, gdje slobodno može da iznese svoj stav i primedbe braći arhijerejima, gde po jevanđeljskim principima svakoga može da pogleda u oči, a i gde druga strana može argumentovano da mu odgovori, takođe gledajući ga u oči.

Čini mi se da se ovdje radi o smišljenom pokušaju stvaranja raskola u najvažnijoj srpskoj instituciji – SPC, po principu „carigradskog sindroma“, a opšte je poznato koje „službe“ stoje iza toga.

Jedinstvo između Crkve i države je osnova Svetosavlja, a protivnici srpskog naroda su uvijek radili na razbijanju tog jedinstva.