Od Rusije do NATO-a: Milan Roćen-siva eminencija Mila Đukanovića
Iako je Milo Đukanović još odavno od Crne Gore napravio svoju prćiju, pri čemu nije bitno na kojoj se funkciji zvanično nalazio – da li predsjednika, premijera ili „samo“ lidera vladajuće Demokratske partije socijalista (DPS), jasno je kao dan da to ne bi mogao da učini sam, već da mu je u tome bila neophodna podrška uskog kruga lojalnih saradnika. Među njima posebno mjesto zauzima njegov glavni politički savjetnik Milan Roćen, čovek koji je, između ostalog, zadužen i za sačinjavanje Đukanovićevih govora.
Roćen je inače od 2003. do 2006. godine bio ambasador Državne zajednice Srbija i Crna Gora u Moskvi, a zatim, od 2006. do 2012. godine, i ministar spoljnih poslova Crne Gore. Takođe, poznat je i po tome da je bio zadužen za organizaciju lakrdije zvane referendum o nezavisnosti Crne Gore, održane 2006. godine. Mimo političkih i diplomatskih funkcija, Roćen je vrlo prisutan i u sferi krupnog biznisa, u kom smislu se u crnogorskoj javnosti označava kao stvarni vlasnik građevinske firme „Bemaks“, koja je proteklih godina bila izvođač nekih od najvećih građevinskih radova u Crnoj Gori, a koja se ujedno povezuje sa pranjem novca za potrebe šiptarskog narko-bosa Nasera Keljmendija.
Sredinom prošle godine, više medija je objavilo transkripte Roćenovih razgovora, vođenih dok je bio ambasador u Moskvi. Po beskrupuloznosti se izdvajaju razgovori koje je u tom periodu vodio sa jednim od glavešina propale srpske opozicije Vukom Jeremićem, kada su na najvulgarniji način komentarisali svoj „doprinos“ političkim prilikama u Srbiji i Crnoj Gori.
Osim toga, Roćen je odigrao i jednu od najvažnijih uloga u priznanju tzv. Kosova od strane Crne Gore. Naime, poznato je da su mu najbogatiji šiptarski biznismeni Bedžet Pacoli i Ekrem Luka, u vrijeme dok je vodio crnogorsko Ministarstvo spoljnih poslova, kupili po jedan stan na ekskluzivnim lokacijama u Moskvi, a sve kako bi izlobirao priznanje pomenute paradržavno-terorističko-mafijaške tvorevine od zvanične Podgorice. Kao što se da videti, on je ovaj zadatak obavio uspješno, i zasigurno učinio svoje šiptarske sponzore veoma zadovoljnima.
Na to da Roćen tokom svoje karijere nije prezao od mafijaških konekcija ukazuje i afera „Listing“, aktuelizovana tokom 2011. i 2012. godine, u sklopu koje je utvrđeno da su on i tadašnji crnogorski premijer Igor Lukšić, takođe Đukanovićev pulen, ostvarivali učestalu komunikaciju sa narko-bosom Darkom Šarićem. Naravno, ova afera je vremenom zataškana, a indikativno je da je tadašnji crnogorski ministar unutrašnjih poslova Raško Konjević otvoreno priznao nemoć crnogorske policije po ovom pitanju. Inače, da Roćenove veze sa etabliranim regionalnim narko-bosovima nisu isključivo finansijske prirode ukazuju i saznanja da na bahanalijama organizovanim za Milovu kamarilu redovno uživa u konzumaciji narkotika, iako je već u poodmaklim godinama.
Poslednjih godina, ovaj osvedočeni rusofil, koji voli da se hvali poznavanjem ruskog jezika, svoju ljubav i naklonost prema Rusiji pokušao je da dokaže time što je, kao jedan od važnijih šrafova u Đukanovićevoj mašineriji, dao značajan doprinos uvođenju Crne Gore u NATO. Prema tome bi se moglo reći da svoju spoljnopolitičku orijentaciju menja lakše i češće nego prljav veš, kojeg mu po svemu navedenom očigledno ne manjka.
Kao „konsiljere“ Don Mila, Roćen je bio uključen i u kreiranje nakaradnog tzv. Zakona o slobodi vjeroispovijesti, koji je prethodnih dana i nedelja na ulice crnogorskih gradova izveo stotine hiljada vernika, koji pokušavaju da od nasrtaja crnogorske režimsko-mafijaške hobotnice sačuvaju svoje svetinje.
Inače, prisutna je teza da je glavni cilj planirane otimačine svetinja Srpske crkve želja crnogorskog režima da se dokopa zemljišta kojim ona već vekovima raspolaže u Crnoj Gori, a sve kako bi to zemljište potom raskrčmili, prodajući ga bogatim investitorima i dodatno puneći svoje ionako prepune džepove. Nema sumnje da priliku da dodatno popravi svoj konto u tome vidi i Roćen.
Izvor : Nacionalist