Smrt Branislava Brana Mićunovića je mnoge zatekla nespremne. Otišao je čovjek o kojem su se mogle čuti mnoge priče, od pozitivnih do negativnih. Jedni su ga hvalili, a drugi kudili, ali jedno je sigurno – njegova smrt je označila kraj jedne epohe.
Koliko je Mićunović bio važan čovjek za jednu političku partiju, pokazao je i dolazak Mila Đukanovića, sa svojom suprugom Lidijom i sinom Blažom, na sahranu kontroverznog Nikšićanina koji se povezivao sa kriminalnom, a u javnosti važio za najmoćnijeg čovjeka crnogorskog kriminalnog miljea.
Osim bivšeg predsjednika DPS-a, Mila Đukanovića, kako navodi RTVNK, sahrani je prisustvovao i novi lider te partije, Danijel Živković. Takođe, na isto mjesto i istim povodom došli su i šef Poslaničkog kluba DPS-a Andrija Nikolić, te portparol stranke Miloš Nikolić.
Kada se pridoda i činjenica da su između ostalih čitulje pokojnom Mićunoviću dali Miloš Medenica (sin Vesne Medenice) i Naser Keljmendi (narko bos), svakom čovjeku je jasno da postoji neka veza između DPS-a i ljudi iz kriminalnog miljea.
Dugogodišnje tvrdnje pojedinih političara i dijela javnosti, da je DPS ustvari političko krilo mafije, sada imaju smisla više nego ikada prije.
Nego, još nešto što bi trebalo da zabrine crnogorske građane je i činjenica da su raznorazne NVO ostale nijeme na javno ispoljavanje veza najjače opozicione partije sa ljudima koji su godinama povezivani sa kriminalom.
Jedna od rijetkih NVO koja je prokomentarisala prisustvo vrha DPS-a sahrani Branislava Mićunovića je MANS (Mreža za afirmaciju nevladinog sektora).
Ostale NVO uglavnom ćute o tome, a ovih dana potenciraju prisustvo predsjednika Nove srpske demokratije, odnosno predsjednika Skupštine Andrije Mandića i lidera Demokratske narodne partije Milana Kneževića, vojnim vježbama vojske Republike Srbije na Pešteru. Osim toga, ne zaboravimo da su javnost i društvene mreže bile zatrpane obavještenjima raznoraznih NVO kad god je neki od političara – predstavnika srpskog naroda prisustvovao sahrani sveštenih lica.
Ne želeći da ulazimo u privatne razloge ni jednih, ni drugih da prisustvuju, sa jedne strane, sahranama crkvenih velikodostojnika, a sa druge strane „kontroverznih biznismena“, zdravorazumsko razmišljanje nas navodi na zaključak da bi trebalo da je društveno prihvatljivije da političar prisustvuje sahrani osobe koja se ne povezuje sa kriminalom.
Zbog čega se pojedinci iz NVO sektora iz petnih žila trude građanima da dokažu suprotno? Da li je razlog možda finansijske prirode?
Kada NVO sektor odnosno „građanske“ nevladine organizacije u potpunosti postanu nezavisne od uticaja političkih partija, a pogotovo onih partija koje su dokazano povezane sa kriminalom, onda će građani možda i početi ozbiljno da ih shvataju. Do tada, borbu za pravednijim i građanskijim društvom treba ostaviti onima koji ipak prave razliku između kriminala i religije, kao i onima koji neće neće žmuriti na veze pojedinih političkih subjekata sa organizovanim kriminalom.
Svi građani Crne Gore, koji istinski žele pravedniju i bolju državu, a pogotovo oni koji imaju mogućnost da kroz zakonodavnu, izvršnu i sudsku vlast utiču na promjene na bolje, shvataju da je došao trenutak istine i da se ova prilika za uklanjanje mafije iz svih pora društva ne smije propustiti.