Nije im dosta: Dio Zapada, preko svog goluba pismonoše Lajčaka, sprema treću prevaru kojom bi obesmislili rezultate izbora od 30. avgusta!

Na Zapadu ništa novo!

Nakon što su im u kratkom vremensku roku propala dva politička eksperimenta u svom provizorujumu koji se prepoznaje kao“nezavisna“, „evropska“, „građanska“ i „multukulturalna“ Crna Gora,  dio kolektivnog Zapada, i to onaj koji je smješten prevashodno u Briselu, Londonu i Berlinu već priprema treći paket (prevaru) kojim bi izigrana narodna volja jasno iskazana 30. avgusta 2020. godine.

Posle fijaska sa ekspertskom i manjinskom vladom čiji su bili žiranti, određeni centri moći sa Zapada u trećoj fazi obesmišljava rezultata istorijskih izbora na kojima je autokratska i kriminalna vladavina DPS-a okončana, predviđa ili formiranje tehničke na čelu sa njihovom poslugom iz NVO sektora ili pak iznajmljivanje lidera Demokrata Alekse Bečića i njegovo postavljenje na čelu Vlade do narednih izbora uz obezbijeđenu podršku u Skupštini DPS-a, SDP-a, SD-a, BS-a- partija sa kojima Demokrate dijele istovjetne poglede vezano za ključno političko pitanje  koje opredjeljuje budućnost Balkana.

Naime, riječ je o regionalnoj ekonomskoj inicijativi Otvoreni Balkan, protiv koje udruženo po nagovoru posrnulih evropskih centara moći nastupaju gore pomenuti subjekti. Upravo je stopiranje eventualnog prudruživanja Crne Gore toj prosperitetnoj ideji koja bi mogla da sačuva Balkan od budućih sukoba i ugrozi balkanski kriminalni milje koji čini osovina Podgorica- Sarajevo- Priština.

Lajčakov karijera u trouglu Podgorica-Sarajevo-Priština

Objedinjujuću nit te kriminalne osovine predstavljaju upravitelji iz Brisela u čije ime već decenijama djeluje Miroslav Lajčak.  Lajčakova kvazidiplomatska karijera je vrhunac doživjela upravo na područjima koja predstavljaju centre umreženog i organizovanog kriminala koji se žustro protive Otvorenom Balkanu, i u kojima on aktivno i uspješno podstiče srbofobiju. Nakon što je saučestvovao u odvajanju Crne Gore od Srbije, Lajčak je obnašao funkciju visokog predstavnika za BiH, da bi sada u ime EU bio zadužen da natjera Srbiju da se odrekne Kosova i Metohije. Treba istaći da je ovaj isluženi briselski birokarata imao svoju ulogu u rušenje ekspertske, zatim formiranju manjinske vlade i na kraju rušenju iste te manjinske vlade.

Ne treba zaboraviti da je upravo Lajčak vodio razgovore sa vrhuškom SNP-a koju je na kraju ubijedio da se priključe GP URA kako bi zajedno činili oslonac buduće manjinske vlade, nakon što prethodnoj, Zdravka Krivokapića, istekne predviđeni rok trajanja. Tako je na kraju i bilo. Nakon što je izdejstvovao rušenje ekpertske i formiranje manjinske vlade, Lajčak je po nalogu svojih pretpostavljenih krenuo u novi poduhvat istorijskog približavanja njegovog tradicionalnog partnera DPS-a, koji ga je izdašno nagradio zbog uspješno odrađenog posla tokom pokradenog referenduma 2006. godine, i Demokratske Crne Gore Alekse Bečića koja ljubav prema Briselu i divljenje prema liku i djelu slovačkog izvršioca prljavih poslova na Balkanu i ne krije.

Na kraju je, prema našim saznanjima, Lajčak posredovao političkom dogovoru Mila Đukanovića i Alekse Bečića koji je rezultirao obaranjem iste one manjinske vlade koju je ovaj briselski mutivoda sklapao prošle jeseni.

Nakon što se okoristio Dritanom Abazovićem i Vladimirom Jokovićem koji, su istini za volju mimo njegove želje, potpisali Temeljni ugovor sa SPC-om i pokrenuli sa mrtve tačke priču o ulasku Crne Gore u Otvoreni Balkan, Lajčak se okrenuo zakletom i vjernom evrofanatiku Aleksi Bečiću kojeg je iznajmio na lizing i kojem je pronašao upotrebnu vrijednost u nekoj novoj crnogorskoj političkoj priči koju su pojedini zapadni centri moći osmislili i na čijoj realizaciji uveliko rade. Kakvu i na kolike staze su kreaotori kolektivne evropske propasti iz Brisela namijenili ulogu surevnjivom, sujetnom, moći i foteljama opjednutom Bečiću pokazaće naredni period.

Isplatila se Bečićeva putovanja i slikanja po Briselu?

Da li su se potrčku stranih ambasada (Bečiću) koji moli svoje pristalice da se istima ne približavaju i ne zamjeraju, jer tobože oni nisu dali doprinos formiranju „izdajničke Vlade od 21 miliona“, isplatiti proljećni izleti po Briselu i Roterdamu i salijetanje i stiskanje ruku evropskih birokarata u maniru Srećka Šojića pokazaće vrijeme?

Već tada je bilo jasno šta se krije iza Bečićevih đačkih maturskih eskurzija po dekandentnim gradovima Beneluksa. Poput Iznoguda kojeg je sam ubacio u politički život Crne Gore, Bečić je molio svoje pokrovitelje da postane „sultan umjesto sultana“, tj. Dritan umjesto Dritana. Odkada je zajedno u paketu sa još jednom briselskom dvorskom ludom Zdravkom Krivokapićem izguran sa fotelja, Bečić je odlučan u najmjeri da dokaže da suza Dritanove majke nije više i suza njegove majke, a to je dokazao prethodnog petka kada je, zarad povratka na fotelju u kojoj je po svaku cijenu htio da sačuva Zdravka dok u Briselu ne sazri misao da je Aleksa dovoljno sazreo da ga naslijedi na istoj, sklopio pakt sa DPS-om koji če biti čvršći od pomenutih suza koje su ipak briselski aparatčici uspijeli da podijele.

Da li će briselska ekipa na kraju ipak udijeliti Aleksi žarku priželjkivanu premijersku fotelju koju će do narednih izbora u Skupštini čuvati puleni Mila Đukanovića i Ranka Krivokapića i tako do krajnjih granica obesmisliti rezultate izbora čiji eho, pored ovih političkih vratolimija patentiranih na Zapadu, sve manje odzvanja u Crnoj Gori.

Zapad je i na ovom primjeru potvrdio da je istrajan usvojim naumima i agendama, dok su lideri pobjedničkih koalicija svojom spremnošču da skečiraju u njihovim predstavama takođe doprinijeli nipodaštavanju tekovina 30. avgusta 2020.

Međutim, postoji bitna razlika između Dritana Abazovića i Vladimira Jokovića sa jedne i Zdravka Krivokapića i Alekse Bečića sa druge strane. Prvi dvojac je izdejstvovao potpisivanje Temeljnog ugovora sa SPC-om, pokrenuo u nekom vidu borbu protiv organizovanog kriminala i korupcije i relaksirao odnose sa Srbijom, iskoristivši DPS i SDP, što zakletim foteljašima Krivokapiću i Bečiću nije padalo ni na pamet (naprotiv). Abazović i Joković su „pali“ zbog učinjenog, a ova dvojica zbog neučinjenog posla (iz toga izuzimamo šminkanje Skupštine Crne Gore i uvođenje posnih obroka u Vladi Crne Gore).

Čeka se reakcija Vašingtona!

Zvanični Vašington ni pet dana od obaranja Vlade Dritana Abazovića ne reaguje, što dovoljno govori o njihovom negativnom pogledu prema dešavanjima u našem tj. njihovom dvorištu.  To nije bio slučaj kada je pala Vlada Zdravka Krivokapića, već su se odmah zauzeli za što brže formiranje proevrospke Vlade i sortiranje njenih budućih konstituenata. Ćutanje Vašingtona implicira da  aktuelna američka administarcija ne gleda blagonaklono na pad Vlade koja je među glavnim ciljevima imala i učlanjenje Crne Gore u Otvoreni Balkan, koji predstavljava jedan od tri glavna stuba politike SAD u regionu. Razmimoilaženja SAD i EU, tj. Njemačke po pitanju Otvorenog Balkana potvrđuju i da kolektivni Zapad nema jedinstven pogled na način rješavanja nagomilanih bakanskih problema i da stoga treba očekivati reakciju Vašingtona na obaranje manjinske Vlade iza koje stoji evropski dio kolektivnog Zapada. Reagovanje neimenovanog izvora iz Vašingtona to svakako nije.

Nije bitno za koju će se prevaru ovaj put odlučili da implementiraju, Vladu koju bi vodili NVO plaćenici ili nap(l)aćeni evroatlantista Bečić, dio Zapada će ostvariti svoj cilj, a to je potpuna degradacija tekovina 30. avgusta i prethodno litija, kao i samog izbornog procesa i demokratije koji su ionako u ovako komponovanoj Crnoj Gori izgubili sav smisao. U realizaciji oba scenarija podrazumijeva se podrška poslanika DPS-a, SDP-a, SD-a, BS-a i naravno Demokrata.