NATO genocid nad Srbima

Piše. Milan Gajović, diplomirani pravnik sa advokatskim ispitom i diplomirani ekonomista iz Podgorice

 

„Nestanak NATO-a sa svjetske pozornice je prvi korak ka svjetskom ozdravljenju.“ (Imanuel Volerstin (Immanuel Wallerstein), 1930-2019,američki sociolog)

„…NATO (je)…samo servisna organizacija SAD…bombardovanje (SRJ)…se odigralo bez saglasnosti Savjeta bezbjednosti UN, pa u tom smislu je i bilo nezakonito.“ (Miloš Zeman, 1944,predsjednik Češke Republike, članice NATO-a; 18.avgust 2021.godine)

„“Novi NATO“, koji se proširio nakon raspada Sovjetskog Saveza, je u suštini interventna snaga SAD…Zvanična misija NATO-a postala je…kontrola cijelog svijeta.“ (Noam Čomski, 1928, američki lingvista, filozof i pisac; 8.novembar 2014.godine)

Danas, 24.marta 2023.godine, navršava se 24 godine od početka agresije NATO pakta („invazija NATO trovača“ – Sveti Vasilije Ostroški Čudotvorac Milostivi), odnosno od oružanog vazdušnog napada NATO pakta na Saveznu Republiku Jugoslaviju (SRJ). U tom zločinačkom aktu učestvovalo je 16 država članica pakta (nijesu učestvovale samo Grčka, Island i Luksemburg). Od toga su 9 država bile istovremeno i članice Evropske unije (NJemačka, Francuska, Italija, Holandija, Španija, Belgija, Danska, Portugalija, kao i V. Britanija (Ujedinjeno Kraljevstvo), kojoj je prestalo članstvo, 2020.godine. Znači, najmoćnije i najuticajnije članice EU su, aktivno i nemilosrdno, učestvovale u agresiji, što je još jedan dokaz političkog i vojnog (bezbjednosnog) identiteta između NATO-a i EU.

Cilj agresije je bio da zapadni megakapitalisti okupiraju i odvoje KiM od Srbije i nesmetano pljačkaju nemjerljivo prirodno bogatstvo, kao i ogromno društveno bogatstvo koje pripada državi Srbiji i Srbima.
Tzv. operacija „Plemeniti nakovanj“ (eng.Operation Nobil Anvil), trajala je 78 dana i noći, od 24.marta do 10.juna 1999.godine. To je akt agresije, zato što je oružani napad izvršen bez odobrenja Savjeta bezbjednosti Ujedinjenih nacija, dakle, kršenjem Povelje UN. Posledice su više od 3600 mrtvih (od toga 79-toro djece) i oko 12.000 ranjenih građana (mahom Srba), te materijalna šteta od preko 100 milijardi USA dolara.

U agresiji je učestvovalo oko 1150 borbenih aviona, a bačeno je oko 22.000 tona bombi i raketa! To je veća eksplozivna masa od one koju je vazdušna armada nacističke NJemačke izručila na prostor Kraljevine Jugoslavije, u toku Drugog svjetskog rata!? NATO pakt je na SRJ lansirao oko 1.300 krstarećih raketa i izručio oko 37.000 kasetnih bombi!
NATO pakt je (sa 10 – 17 projektila) počinio i užasan zločin u Murinu, 30.aprila 1999.godine, iako u blizini nije bilo vojnih objekata, niti jedinica JNA. Na mostu na Limu, u tom mjestu, ubijeno je šest nedužnih građana, od kojih troje djece, a tri osobe su teško povrijeđene. U toku agresije, Đukanovićeve vlasti nijesu proglasile ratno stanje, niti su u Murinu bile aktivirane sirene za uzbunu.
Zločinačka i teroristička tzv. Oslobodilačka vojska Kosova (OVK) je bila NATO pješadija, koja je, zajedno sa zapadnim sponzorima, trgovala i ljudskim organima srpskih žrtava!
Za agresiju nije upućena nijedna jedina riječ izvinjenja, niti je izražena spremnost da se nadoknadi nemjerljiva materijalne šteta.
Na gore opisani način, izvršen je još jedan genocid nad srpskim narodom, te brojni ratni zločini, prije svega, protiv civilnog stanovništva, a upotrijebljena su i nedozvoljena sredstava borbe (za masovno uništenje).

Krivično gonjenje i izvršenje kazne za međunarodna krivična djela ne zastarijevaju, na osnovu odredbi Konvencije o neprimjenjivanju zakonske zastarelosti za ratne zločine i zločine protiv čovječnosti, iz 1968.godine. Ta konvencija je bila sastavni dio unutrašnjeg pravnog poretka SRJ, a od 2006.godine, i ustavnog poretka Crne Gore.
NATO pakt je agresivna vojna organizacija koja je svojim „humanitarnim“ intervencijama, bez prethodne saglasnosti Savjeta bezbjednosti UN (u SRJ, Iraku, Libiji, Avganistanu…) vršila čin agresije (najveći međunarodni zločin – zločin protiv mira) i ratne zločine, prije svega, protiv civilnog stanovništva, grubo kršeći međunarodno pravo i Povelju UN.

„Humanitarne“ intervencije (akti agresije) NATO pakta protivne su Povelji (Ustavu) UN. Preciznije kazano, nijesu u saglasnosti, kako sa članom 2 stav 1 tačka 1 (suverena jednakost država – članica), tačkom 3 (mirno rešavanje sporova) i tačkom 7 (uzdržavanje od prijetnje ili upotrebe sile protiv teritorijalnog integriteta i nezavisnosti svake države) Povelje, tako ni sa glavom VII Povelje (Akcije u slučaju prijetnje miru, povrede mira i akata agresije), u kojoj je propisano da samo Savjet bezbjednosti UN utvrđuje da li je ugrožen mir, te određuje i primjenjuje mjere za održavanje i uspostavljanjem međunarodnog mira i bezbjednosti.

Agresijom na SRJ, NATO pakt nije prekršio samo Povelju UN, već i sopstveni Sjevernoatlantski ugovor i to:
Član 1 („Strane se obavezuju…da riješe svaki međunarodni spor…mirnim sredstvima, na način koji ne ugrožava međunarodni mir, bezbjednost i pravdu, i da se…uzdržavaju od prijetnje silom ili upotrebe sile na bilo koji način nespojiv sa ciljevima UN“).
Član 5 („Strane su saglasne da će oružani napad na jednu ili više njih…smatrati napadom na sve njih; i da će…u slučaju takvog oružanog napada, svaka od njih…pomoći Strani ili Stranama koje su napadnute…uključujući (i) upotrebu oružane sile…Takve mjere će prestati kada Savjet bezbjednosti preduzme mjere potrebne za ponovno uspostavljanje i održavanje međunarodnog mira i bezbjednosti.“).
Član 7 („Ovaj Ugovor ne utiče…na prava i obaveze Strana…utvrđene Poveljom ili primarnu odgovornost Savjeta bezbjednosti za održavanje međunarodnog mira i bezbjednosti.“).

Da se podsjetimo izjava genocidnog karaktera zapadnih državnika i političara koje se bile u funkciji podsticaja i pripreme agresije NATO-a na SRJ:
1)“Srbi su narod bez zakona i vjere. To je narod razbojnika i terorista.“(Žak Širak, francuski predsjednik, 1995.).
2) „Srbi su zločinački dupeglavci.“ (Ričard Holbruk, specijalni američki izaslanik za Balkan, 1995.).
3) „Što se Srba tiče…to je danas jedan bolestan narod.“ (Francuski general Žak Kot, bivši komandant UNPROFOR-a u BiH,1997.).
4) „Neka se Srbi podave u sopstvenom smradu.“ (Helmut Kol, bivši njemački kancelar, 1998.).
5) „Sve Srbe treba smjestiti u naci-koncentracione logore! SAD moraju da predvode Zapad u odlučujućem odgovoru na srpsku agresiju, počinjući sa vazdušnim napadima po srpskoj artiljeriji. Srbi su nepismeni, degenerici, silovatelji, ubice beba, kasapini i agresori!“ (Džozef Bajden, tadašnji potpredsjednik a sadašnji predsjednik SAD,1999.)
6) „Nemojmo se zavaravati, to će biti rat za preživljavanje NATO-a i taj rat, ako treba, mora biti totalan!“ (Zbignjev Bžežinski, poljsko-američki geopolitičar,1999.)

Genocidna namjera (mens rea) naredbodavaca i izvršilaca vazdušnog napada na SRJ sadržana je u sledećim izjavama i porukama, datim u toku same agresije:
1)“Ne može se dobiti rat ako ne uništimo mogućnost normalnog života za većinu stanovništva. Moramo im oduzeti vodu, struju, hranu, pa čak i zdrav vazduh.“ (Američki general Majkl Šort, komandant avijacije NATO-a. Citirano iz: Radoslav Gaćinović, „Oblici savremenog terorizma“, odjeljak „Nuklearni terorizam“, Institut za političke studije Beograd, 2012.)
2) „Avijacija je dobila naređenje da uništi život u Srbiji!“ (Francuski general Žofre (Joffret), komandant vazdušnih snaga u NATO-u. Citirano iz Dokumenta Ministarstva inostranih poslova SRJ „Facts on consequences of the use of depleted uranium in the NATO aggression against Federal Republic of Yugoslavia in 1999“, koji je, u septembru 2000.godine, dostavljen Generalnoj skupštini i Savjetu bezbjednosti UN.)
3) „Rat protiv Srba…To je bitka između dobra i zla, između civilizacije i varvarstva.“ (Toni Bler, britanski premijer)
4) „Srbi sprovode teror i siluju albansku djecu.“ (Bil Klinton, predsjednik SAD, aprila 1999 godine, na proslavi 50. godišnjice NATO-a, u Vašingtonu)
5) „NATO DESERBIZATOR“ (NATO SRBOISTREBLJIVAČ) – oglas na francuskoj TV „Kanal +“.
6) „Raznesi nekoga na komade!“ – Poruka, ispisana na projektilima koje su bacili NATO piloti.

Da je genocidni cilj bombardovanja SRJ bilo trajno biološko uništenje srpskog naroda, dokazuje sledeće:
1)Protivno međunarodnim konvencijama o humanitarnom i ratnom pravu, bombardovani su civilni objekti u gradovima i naseljima nastanjenim gotovo isključivo srpskim stanovništvom i to: škole, bolnice, porodilišta, rafinerije nafte, gasovodi, instalacije za elektro i vodosnabdijevanje, hemijska postrojenja, infrastrukturni objekti, medijske kuće, manastiri, crkve…,uz, na dugi rok zagađivanje vode, vazduha i zemlje.
2) NATO je koristio i bombe sa osiromašenim uranijumom i kasetne bombe, koje su zabranjene Dablinskom konvencijom, iz 2008.godine. Cilj agresije je bio da se, time, poveća broj civilnih ljudskih žrtava (prije svega, trudnica, djece i omladine) i radijacijom teško naruši zdravlje, ne samo pripadnika sadašnje nego i budućih generacija. Trajna radiološka kontaminacija životne sredine uzrokuje sve veći smrtnost stanovništva od malignih bolesti. NATO letilice su u vazduh ispuštale ogromne količine otrovnih gasova i nano čestica.
Municija sa osiromašenim uranijumom je, između ostalog, „sijana“ i po poluostrvu Arza, na Luštici, u Boki Kotorskoj,

I glavnokomandujući u agresiji NATO-a na SRJ, američki general Vesli Klark, u svojoj knjizi „Moderno ratovanje“, naveo je da se „NATO vojnički obrukao, ali se osvetio na civilima“! (Časopis „Pečat“, 8.mart 2019.)
Podsjetimo se da je, još 1992.godine, Johan Ramati (direktor Instituta za odbranu, u Jerusalimu) zaključio da je cilj politike Zapada prema Jugoslaviji „…razaranje Srbije i likvidacija njenog uticaja na Balkanskom poluostrvu“.
Srpski novinar sa višedecenijskim spoljnopolitičkim iskustvom Đorđe Milošević je, u dnevnom listu „Politika“, od 25.oktobra 2020.godine, objavio:
„Krajem marta 1999.godine, saznalo se da je…funkcioner NATO izjavio nemačkom radiju „Dojče vele“ da alijansa sada „preispituje i preuređuje pravo“:
-Stvaramo novo međunarodno pravo…tražićemo saglasnost Saveta bezbednosti kada je očigledno da ćemo ga dobiti. Nećemo mu se obraćati kada nije izvestan njegov pristanak…Rusija više nije supersila. Ona je regionalni igrač. Delovaćemo prema svojim procenama i svojim potrebama, ne obazirući se ni na koga?!“

I pored počinjenih, gore opisanih, monstruoznih zločina i na teritoriji Crne Gore, Skupština CG je, 2017.godine, donijela neustavnu odluku o pristupanju NATO paktu. O tome su se, ustavno i zakonito, mogli izjašnjavati samo suvereni građani, na referendumu.
Pristupanje Crne Gore NATO paktu, kao agresivnoj i najvećoj terorističkoj organizaciji u ljudskoj istoriji, koja vršenjem akata agresije i činjenjem masovnih ratnih zločina ne poštuje ni Povelju UN, ni sopstveni Sjevernoatlantski ugovor, nije u saglasnosti sa Ustavom CG i to sa: Preambulom („Polazeći od: opredjeljenja građana Crne Gore da žive u državi u kojoj su osnovne vrijednosti: sloboda, mir, tolerancija, poštovanje ljudskih prava i sloboda…vladavina prava;…privrženosti ravnopravnoj saradnji sa drugim narodima i državama…“), članom 9 (kojim je propisano da i Povelja UN ima primat nad domaćim zakonodavstvom i neposredno se primjenjuje) i članom 15 stav 1 („Crna Gora, na principima i pravilima međunarodnog prava, sarađuje i razvija odnose sa drugim državama, regionalnim i međunarodnim organizacijama“).

Najveća „zasluga“ za pristupanje Crne Gore paktu pripada Milu Đukanoviću koji je, iako na funkciji predsjednika RCG, po navodima medija, u toku agresije na (sopstvenu zemlju !!!) SRJ, veleizdajnički „pomogao NATO-u…u ogromnoj mjeri“ i „agresorima dostavljao obavještajne podatke i…sabotirao odbrambene akcije tadašnje SR Jugoslavije“?!
I NATO pakt je jedan od glavnih sponzora islamskog („Velika (unitarna) Bosna“ sa tzv. Sandžakom u svom sastavu) i albanskog (tzv. Velika ili „Prirodna“ Albanija) integralizma na Balkanu. Ti koncepti podrazumijevaju ugrožavanje teritorijalne cjelovitosti Crne Gore i Srbije, te prestanak postojanja Republike Srpske.

Nakon agresije, NATO pakt je (daj Bože, samo privremeno) okupirao svetu, središnju srpsku zemlju Kosovo i Metohiju i na njoj, protivpravno, izgradio vojnu bazu Bondsteel (Čelična spona), kod Uroševca. Na toj teritoriji neprekidno se, do dana današnjeg, sprovodi golo nasilje prema Srbima (čak i prema djeci) i masovno se krše njihova kolektivna i pojedinačna prava. Sračunato i nekažnjeno, ruše se kulturno – istorijski spomenici, bogomolje i groblja kao dokazi o višemilenijumskom trajanju našeg naroda na prostoru KiM. To je i teritorija na kojoj caruju bezvlašće, gdje se trguje drogom i oružjem. Posledica agresije je iseljavanje više od 200.000 Srba sa KiM, a ključne pozicije u „organima privremena samouprave“, odmah nakon agresije, zauzeli su ratni zločinci iz tzv. OVK.

Oprostiti gore objašnjene monstruozne zločine bogohulno je i veliki je grijeh prema sopstvenom srpskom narodu! I tragično istorijsko iskustvo nas uči da se, opraštanjem i zaboravom, zločinci samo ohrabruju da zločine ponove!
Molim se Bogu i Svetiteljima našim da, protiv monstruoznih NATO zločinaca i njihovih balkanskih pomagača, primijene Pravdu Nebesnu!