Narodna skupština Srbije je dužna da proglasi (ratnu ili vojnu) okupaciju na Kosovu i Metohiji!

Piše: Milan Gajović, diplomirani ekonomista i pravnik

 

„Ako im bez otpora predamo Kosovo i Metohiju, ostale delove Srbije uzeće nam pod znatno povoljnijim uslovima“ (Aleksandar Baljak,1954,srpski aforističar)

„Država je obavezna da, kada je u opasnosti, donosi vrlo stroge i isključive zakone kako bi se sačuvala od raspada. To je stanje nužne odbrane. Postoje sudbinski trenuci u životu državnom kada je državna nadležnost iznad pravne i kada treba birati između cjelovitosti teorija i cjelovitosti Otadžbine“ (Petar Arkadijevič Stolipin, 1862-1911, predsjednik Vlade carske Rusije)

„Evropa je paradoks na djelu, svijetu je dala većinu zakona, društvenih ustanova i kulture, ali je bila i poprište dva svjetska rata i holokausta“ (Stjuart Staford (Stewart Stafford), 1950, američki pisac)

 

Pripadnici ROSU – specijalne jedinice tzv. kosovske policije (Policia e Kosovës) i KFOR-a (čitaj: NATO-a), 29.maja 2023.godine, u Zvečanu, primijenili su grubo nasilje nad golorukim Srbima. Oni opravdano protestuju protiv pokušaja nasilnog instaliranja nelegalno i nelegitimno izabranih albanskih gradonačelnika u opštinama sa srpskom većinom na sjeveru Kosova i Metohije. Zapad i NATO su odmah optužili Srbe za izazivanje nasilja?!

A kako je prenio srpski patriotski portal Politički.rs, „Komanda združenih snaga NATO u Napulju saopštila je danas (30.maja) da je počelo raspoređivanje dodatnih snaga na Kosovu kao podrška snagama KFOR-a…“ To je, još jedno, kršenje Rezolucije 1244, jer (isključivo) Savjet bezbjednosti odlučuje o „raspoređivanju civilnog i bezbjednosnog prisustva na Kosovu, pod pokroviteljstvom UN“.

Okupacija KiM, koja traje skoro dvije i po decenije, jeste rezultat spoljnog oružanog napada i proizvod upotrebe ilegalnog nasilja. Drugim riječima, sadašnji status Kosova i Metohije i položaj kosovskih Srba na njegovoj teritoriji jeste rezultat monstruozne agresije NATO pakta. Tokom agresije, zločinačka i teroristička tzv. Oslobodilačka vojska Kosova (OVK) je bila NATO pješadija. Oko 200.000 Srba se iselilo sa KiM, a ključne pozicije u organima privremene samouprave zauzeli su ratni zločinci iz tzv. OVK?!

Neprincipijelni i nasilni odnos pripadnika KFOR-a (NATO-a) prema Srbima, kao civilima, je u suprotnosti sa međunarodnim ratnim i humanitarnim pravom. Na privremeno okupiranom Kosovu i Metohiji se neprekidno sprovodi masovno sinhronizovano nasilje (ubijanje, zlostavljanje i nezakonito hapšenje Srba) od „vlasti“ lažne države Republika e Kosovës, uz podršku Zapada. Cilj je njihovo zastrašivanje i izgon, te stvaranje etnički čiste albanske teritorije i ujedinjenje sa državom Albanijom.

Na KiM se krše principi vladavine prava, kao i kolektivna i pojedinačna prava Srba i ugrožava se njihovo kulturno – istorijsko nasleđe. „Vlasti“ lažne države Republika e Kosovës, pod sponzorstvom NATO-a i najmoćnijih država Zapada, sračunato i nekažnjeno ruše kulturno – istorijske spomenike, bogomolje i groblja kao dokaze o višemilenijumskom trajanju Srba na prostoru KiM. To je i teritorija na kojoj caruju bezvlašće, gdje se trguje drogom, oružjem i ljudskim organima Srba.

Zapadni megakapitalisti i NATO, bez saglasnosti vlasti Srbije, nesmetano i neometano, pljačkaju nemjerljivo prirodno, kao i društveno bogatstvo na KiM, koje pripada Srbiji i Srbima. Zapad je i glavni sponzor islamskog i albanskog integralizma na Balkanu i cijepanja srpskog državnog i etničkog prostora, odnosno cjelovitosti Srbije i Crne Gore.
Jednom riječju, na djelu je, postojano i dugovremeno, grubo kršenje Rezolucije 1244 Savjeta bezbjednosti UN, od 10.juna 1999.godine, koja je i dalje na snazi. U preambuli Rezolucije se kaže:„…ponovo potvrđujući privrženost svih država suverenitetu i teritorijalnom integritetu SR Jugoslavije (odnosno, od 2006.godine, Srbije, kao pravnom sledbeniku SRJ)…potvrđujući apel iz prethodnih rezolucija za široku autonomiju i suštinsku samoupravu za Kosovo…“

U Rezoluciji dalje piše:
„Savjet bezbjednosti:
…5. Odlučuje o raspoređivanju civilnog i bezbjednosnog prisustva na Kosovu, pod pokroviteljstvom UN…
(Komentar: I pored ove imperativne norme Rezolucije, o bezbjednosnom prisustvu na KiM samovlasno odlučuju politički vrh i komanda NATO pakta, te vlasti SAD, V. Britanije i najmoćnijih članica EU.)

7. Ovlašćuje države članice (UN) i odgovarajuće međunarodne organizacije da uspostave odgovarajuće bezbjednosno prisustvo na Kosovu, kako se navodi u stavu 4 aneksa 2…

9. Odlučuje da će odgovornosti međunarodnog bezbjednosnog prisustva, koje će biti raspoređeno i djelovati na Kosovu uključivati:

…9 (b) demilitarizacija Oslobodilačke vojske Kosova (OVK) i drugih naoružanih grupa kosovskih Albanaca…
(Komentar: Umjesto demilitarizacije tzv. OVK, pripadnici te zločinačke i terorističke organizacije zauzeli su, najprije, ključne pozicije u organima privremene samouprave, a zatim i u samoproglašenoj lažnoj državi. Zapadu i NATO paktu ni to nije bilo dovoljno, već su i od pripadnika tzv. OVK formirali „kosovsku vojsku“ i „kosovsku policiju“, koju finansiraju, naoružavaju i obučavaju).

9. (s) uspostavljanje bezbjednosnog okruženja u kome izbjeglice i raseljena lica mogu da se vrate svojim kućama…“
(Komentar: Vratio se samo simboličan broj Srba, jer Kosovo i Metohija, za njih, i dalje nije bezbjedno područje.)

U tački 10 rezolucije stoji da će „…narod Kosova moći da uživa suštinsku autonomiju u okviru SR Jugoslavije…“
A u tački 11 „Savjet bezbjednosti odlučuje da će glavna odgovornost civilnog prisustva (na KiM) uključivati: a) unapređenje uspostavljanja do…konačnog rešenja suštinske autonomije na Kosovu…“
(Komentar: Umjesto poštovanja ovih imperativnih normi Rezolucije, protivpravno je, uz zapadnu podršku, proglašena nezavisnost lažne države Republika e Kosovës, 2008.godine).

„Aneks 2…4. Međunarodno bezbjednosno prisustvo, uz suštinsko učešće NATO (koji je izvršio monstruoznu agresiju na SRJ i još jedan nekažnjeni genocid nad srpskim narodom) mora da bude raspoređeno pod jedinstvenom komandom i kontrolom i ovlašćeno da uspostavi bezbjedno okruženje za sve ljude na Kosovu, kao i da olakša bezbjedan povratak svih raseljenih lica i izbjeglica njihovim domovima…

(Komentar: Protivno Rezoluciji, agresorski NATO pakt, kao „neprijateljska armija“, samovlasno odlučuje i sprovodi međunarodno bezbjednosno prisustvo na KiM radi stvaranja etnički čiste druge albanske države na Balkanu.)

6. Nakon povlačenja dogovorenom broju jugoslovenskog i srpskog osoblja će biti dozvoljeno da se vrati…“
(Komentar: Zapadni moćnici su pokazali da uopšte nemaju namjeru da ispune ovu obavezu iz Rezolucije.)

Naprijed navedeno, svakom dobronamjernom i zdravorazumnom, dokazuje da je Kosovo i Metohija (privremeno) okupirani dio Republike Srbije. Zato je Narodna skupština Srbije dužna da proglasi (ratnu ili vojnu) okupaciju Kosova i Metohije. Ovlašćenje za to ishodi iz člana 99 tačka 5. Ustava Republike Srbije – „Narodna skupština…5. odlučuje o ratu miru i proglašava ratno i vanredno stanje,…“

Proglašenje okupacije Kosova i Metohije zaustavilo bi proces razdržavljenja Srbije na tom dijelu svoje teritorije i stvorilo preduslove za reintegraciju KiM u njen ustavni sistem, kao i za uspostavljanje političkog, ekonomskog i vojnog saveza sa Rusijom.

Po Haškom Pravilniku o zakonima o običajima rata (dodatak Haške konvencije, iz 1907.godine), „teritorija se smatra okupiranom kada se stvarno nalazi pod vlašću neprijateljske armije…“. Ratna ili vojna okupacija je faktičko, privremeno stanje koje ne povlači promjenu suvereniteta (državne vlasti) nad određenom teritorijom.

Podsjećam da je Parlament Republike Kipar, 1974.godine,proglasio stanje ratne okupacije nad sjeveroistočnim dijelom svoje teritorije (kao posledici turske invazije), koje je i danas na snazi.

Okupacija Kosova i Metohije je završna faza realizacije zapadnog plana za „konačno rešenje srpskog pitanja“ na Balkanu. Njegovi glavni ciljevi su:
I)Odvajanje središne srpske zemlje – Kosova i Metohije od Srbije, koje bi se „krunisalo“ priznanjem državnog rukovodstva Srbije lažne države Republika e Kosovës i dalje rasparčavanje Srbije.
II) Ukidanje Republike Srpske.
III) Pretvaranje Srpske pravoslavne crkve (SPC) u „Crkvu Srbije“.
IV) Uvođenje sankcija EU Ruskoj Federaciji (RF) i prekid političkih, ekonomskih, vojnih i kulturno – duhovnih veza između Srbije i te države. Podsjećam da je Majkl Karpenter (Michael R. Carpenter), funkcioner Pentagona, još 2018.godine, za „Glas Amerike“, kazao:
„…i Srbija mora postati članica NATO-a, kako bi se Rusiji na Balkanu zatvorila sva vrata.“
V) Razaranje kolektivnog duha i tradicionalnog morala srpskog naroda, prije svega putem javnog propagiranja nasilja i LGBT+ „vrijednosti“ među djecom i omladinom i javnih manifestacija razvratnog tzv. političkog homoseksualizma.

Legitimitet ovom planu daje neprestana, dugogodišnja, manje ili više prikrivena, podrška vladajućih garnitura u Srbiji, od 5. oktobra 2000.godine, a posebno Aleksandra Vučića i njegove vlasti, koje se, „nepokolebljivo“, zalažu za pogubni „evropski put Srbije bez alternative“. Višedecenijska, samoubilačka srpska državna politika („strategija zaborava“) i dalje traje.
Pristanak Borisa Tadića i Ivice Dačića, što je u potpunosti prihvatio i Vučić, da se pregovarački proces pronalaženja rešenja za kosmetski problem, sa Savjeta bezbjednosti UN (gdje su Rusija i Kina, kao garanti važenja Rezolucije 1244) pretvori u puko izvršavanje naređenja zvaničnika Evropske unije i SAD vlastima Srbije, ravan je veleizdaji.

Najveće i najuticajnije zapadne zemlje („uzori“ demokratije) (22 od 27 članica EU i 26 od 30 članica NATO) su, ne samo priznale nezavisnost lažne države Republika e Kosovës, nego su i glavni sponzori te nezavisnosti i glavni faktori ucjenjivanja Srbije da prizna tu nezavisnost. Takođe, devet najmoćnijih članica EU neposredno je učestvovalo u monstruoznoj NATO agresiji na SRJ. Zato EU ne može biti nepristrasni posrednik u pregovaračkom procesu pronalaženja rešenja oko KiM.

Dačić je, kao predsjednik Vlade Srbije, u aprilu 2013.godine, sa ratnim zločincem Hašimom Tačijem, za kojim su nadležne vlasti Srbije raspisale međunarodnu potjernicu, potpisao tzv. Briselski sporazum („Prvi sporazum o principima koji regulišu normalizaciju odnosa“). Tim aktom, država Srbija je, de facto, priznala državoliku tvorevinu narkoKosova i samoraspustila se i samoiselila sa središne srpske zemlje.

Samorazdržavljenje Srbije na KiM nastavljeno je „Pregovaračkim okvirom“ radi pristupanja Srbije EU, 2014.godine, Vašingtonskim sporazumom, iz 2020.godine i, konačno, briselskim „Sporazumom o putu normalizacije odnosa između Kosova i Srbije“ (njemačko – francuskim planom) i Ohridskim sporazumom o njegovoj implementaciji, iz 2023.godine.
Zapadni centri moći, dugovremeno i postojano, vode neprijateljsku politiku prema Srbiji i srpskom narodu, jer ne priznaju njenu teritorijalnu cjelovitost, odnosno suverenitet njene vlasti na cijelom državnom prostoru. Zajednička i nepromjenljiva politika Zapada je, ne samo priznanje nezavisnosti lažne države Kosovo, nego i sistemski i kontinuirani pritisak na vlasti Srbije da pristanu na njenu samoamputaciju.

U tom cilju, od petooktobarskog puča 2000.godine, do dana današnjeg, u Srbiji su, na vlast, spolja instalirane garniture koje su pokazale potpunu spremnost da ispune zadatak – postepeno, puzajuće priznanje nezavisnosti druge albanske države na teritoriji Kosova i Metohije. Istovremeno neprestano, i sa visokim intenzitetom, traje, spoljni i unutrašnji, medijsko – propagandni proces anesteziranja i obmane srpske javnosti kako njene vlasti, „na evropskom putu“, postupaju patriotski, jer, tobože, obezbjeđuju mir, stabilnost i ekonomski prosperitet?!
Da ponovim, politički aksiomi (nepromjenljivi i neupitni stavovi) Zapada su da Srbija ne može postati članica EU sa KiM u svom sastavu, ako istovremeno ne pristupi NATO-u, te ako ne pristane na ukidanje Republike Srpske i ako, prethodno, ne raskine vojne, ekonomske, političke i kulturno – duhovne veze sa Rusijom. Znači, članstvo u EU predstavlja gubitak KiM i dalje rasparčavanje Srbije.

„Na zvaničnoj internet stranici globalističko – satanističkog Svjetskog ekonomskog foruma…Srbija (je) predstavljena, ne samo bez Kosova i Metohije, već i bez Vojvodine!“ (Srbin info,27.maj 2023.)

Dugovremeno i neprekidno, podležući anesteziji vlasti i medija, popuštamo pod pritiscima Zapada, što je za njih stimulans za novi i novi presing. Nekritički i olako prihvatamo (neoliberalne) sociokulturne modele zapada, neprimjerene našem duhovnom i moralnom kodu. Naivno vjerujemo da će to biti dovoljno da uđemo u „civilizovanu“ i „demokratsku“ „evropsku zajednicu naroda“ i da će nam to donijeti ekonomski i sveopšti prosperitet. Uz neshvatljivu toleranciju vlasti i Crkve, medijski napadno se promoviše seksualni razvrat, nasilje i prizemna (ne)kultura dijaloga. Srbija je postala jedna velika „Farma“, a srpska stvarnost – rijaliti!

Više puta sam u svojim tekstovima ponovio da vrijeme radi za Rusiju i za Srbiju, ali samo ukoliko bude u čvrstom ekonomskom, političkom i vojnom savezu sa Rusijom. Biti u savezu sa Rusijom znači očuvanje teritorijalne cjelovitosti Srbije sa Kosovom i Metohijom u svom sastavu, kao i vojnu i energetsku bezbjednost Srbije. Rusija i Kina su jedini garanti cjelovitosti Srbije na osnovu Rezolucije 1244.

U sadašnjem trenutku kada je na djelu totalna hibridna, a preko Ukrajine i oružana, agresija Zapada na Rusiju i potpuni prekid političko – diplomatskih, ugovornih i ekonomskih odnosa Rusije i Zapada, državno rukovodstvo Srbije ne može „sjedjeti na dvije stolice“ i mora da se opredijeli. A srpski narod i srpske zemlje nemaju drugog puta spasenja, osim uz Rusiju.

Naši srpsko – ruski Svetitelji ukazali su mojoj supruzi Dragici da će Rusija biti pobjednik u ratu sa Zapadom i presudni faktor očuvanja teritorijalne cjelovitosti Srbije, sa Kosovom i Metohijom u svom sastavu, i pozitivnog rešenja srpskog pitanja na Balkanu. Evropska unija i NATO pakt će se raspasti, jer će vlasti više zemalja članica procijeniti da je najvažnije imati dobre međudržavne odnose sa Rusijom.

Zato je neophodno stvaranje jedinstvenog političko – biračkog subjekta koji bi činile patriotske partije, pokreti, udruženja i istaknuti javni intelektualci sa blagoslovom vodećih duhovnika Srpske pravoslavne crkve.

Državni i nacionalni interesi Srbije i srpskoga naroda u cjelini moraju biti iznad svega!