Predstavnik Evropskog saveza i šef poslaničkog kluba SD-a Boris Mugoša komentarisao je odnos plata i cijena u Crnoj Gori.
On navodi da je priča da su plate rasle više od inflacije i da je poboljšan standard neutemeljena u realnosti iz više razloga.
“Baratati sa statističkim podatkom da su u prethodne četiri godine prosječne cijene porasle 30% suštinski vrijeđa veliki broj građana, kad je jasno da su cijene prehrambenih proizvoda koji se najviše koriste porasle 70, 80, 100% i u nekim slučajevima više nego duplo; cijene hemije su takođe značajno porasle; cijene raznih usluga (frizeri, električari, vodoinstalateri i dr.), hrane u restoranima, smještaja u hotelima, goriva i dr.”, ističe Mugoša.
On smatra da bi bilo veoma važno, na čemu duži period insistira, da se objavljuje medijalna zarada (predstavlja iznos zarade u odnosu na koji je 50% zaposlenih imalo manju platu, dok je preostalih 50% zaposlenih imalo više) koja je realniji pokazatelj nego prosječna. Ovo iz razloga, kako on navodi, što pokazatelj prosječne zarade suštinski je krio i dalje krije činjenicu da u Crnoj Gori veliki broj građana prima skromne i male zarade, a manji dio velike i ona je prilično veća od navedene medijalne zarade.
“Ponavljam po stoti put da su plate ranije morale biti veće i na to sam ukazivao dok sam bio u vlasti, ali isto tako administrativna ekonomija nakon 2020., koja je vještački pumpala potrošnju a ništa nije uradila na razvoju ekonomije, značajno je, pored standardne uvezene inflacije, doprinijela drastičnom rastu cijena i obezvrjeđivanju administrativnog povećanja zarada”, ističe Mugoša.
On dalje navodi da smo došli u situaciju da su plate u prenatrpanom javnom sektoru značajno veće nego u privatnom, a privatni sektor dominantno “kreira” prihodnu stranu budžeta.
Ukazuje i na gomilanje javne administracije, rast ugovora o djelu, konsultantskih usluga i sl. odnosno kontinuirani rast javne potrošnje što čini javne finansije nategnute do ozbiljnog nivoa, uz projektovanih preko 5 milijardi eura zaduženja od 2020. do 2027., koja su iz godine u godinu sve skuplja.
Konstatuje da dobar dio tog zaduženja ide na vraćanje dugova i kapitalne projekte, ali i da bi taj iznos mogao biti mnogo manji da se ne napumpava javna potrošnja, nego da se kroz njenu racionalizaciju iz tekućih prihoda servisira dio rashoda namijenjih za kapitalne projekte i ranije dugove.
“A da ne pričam koliko je i da li je pokrenuto novih kapitalnih projekata u prethodne 4 godine, kakva je dinamika realizacije postojećih projekata, koliko je novih investitora došlo u Crnu Goru i sl.”, navodi on.
“Ekonomija se mora voditi na sistemski i dugoročno održiv način (nije ni prije 2020.), a ne na dnevo-politički i populistički koji može nekome donijeti kratkoročne benefite ali dugoročno guši ionako slab i ranjiv crnogorski sistem javnih finansija”, zaključuje Mugoša.