Međusobne optužbe za genocid kao instrument geopolitičke igre
Piše: Nebojša Popović
Nakon Drugog svjetskog rata dogodilo se da država Njemačka još jednom bude dovedena u kontekst neprijatnih sintagmi kao što su „ratni zločini“ i „genocid“. Pred Međunarodnim sudom pravde u Hagu protiv te države je 8. aprila podnijeta optužnica u kojoj se tvrdi da Njemačka pomaže izvršavanje genocida u pojasu Gaze.
Ukratko, Berlin je od strane Nikaragve optužen da je izvozom oružja Izraelu sebe načinio saučesnikom u ubijanju nevinih civila. Paradoksalno, ali gotovo da je za nevjericu koliko se na ovom bizarnom primjeru naziru obrisi prelamanja novog svjetskog poretka.
Evropsko izdanje portala Politico, pozivajući se na dobro obaviještene diplomatske i obavještajne izvore spekuliše da iza slučaja – Nikaragva protiv Njemačke, u kom se Berlin optužuje da potpomaže izvršavanje genocida u Gazi, navodno stoji Moskva. Odnosno, da pomenuta Centralnoamerička država čitavu stvar pokreće po nalogu Rusije.
U zapadnim obavještajnim krugovima to objašnjavaju činjenicom da Nikaragva u suprotnom, nema nikakvih drugih razloga da sebe upliće u konflukt na Bliskom Istoku – koji je za nju geografski prilično daleko. Ono što se pak u ovakvim i sličnim analizama ne objašnjava, jeste odakle onda Ruandi poriv da inicira rezoluciju o Srebrenici protiv Srbije, jer je, priznaće se, i Balkan za tu afričku zemlju takođe veoma udaljena i nepoznata destinacija.
Sva je prilika da se iza zvaničnih pokretača sličnih inicijativa kriju stvarni sponzori koje iste pokreću u skladu sa svojim geopolitičkim interesima. Za Berlin koji je u ovom slučaju zaista ponižen što se ponovo pominje u kontekstu genocida, dobro dođe da čitav slučaj zamagli nekom rezolucijom koja se odnosi na Balkan. A kako pak velike sile zaista poimaju međunarodno pravo i pravdu, najbolje govori slučaj američkog sentora iz Arkanzasa, Toma Kotona, koji je zvaničnicima Međunarodnog krivičnog suda iz Haga, 18. aprila na znanje objavio notu sledeće sadržine:
„Ako stanete na stranu Hamasa i Irana(Putinovih saveznika) i uđete u političku tuču protiv Izraela, bićete sankcionisani“.
„Uzmite svoje američke dolare odmah i pozdravite se da ćete ikada više posjetiti Ameriku“, poručio je senator Koton sudijama u Hagu.
I am putting ICC officials on notice:
If you side with Hamas and Iran (allies of Putin) and enter the political battlefield against Israel, you will be sanctioned.
Get your dollars out of the U.S. now and say goodbye to ever visiting America again.https://t.co/9r8mdrSs2Y
— Tom Cotton (@TomCottonAR) April 18, 2024
Dakle, međunarodni sudovi i institucije poštuju se samo dok slušaju i rade u skladu sa interesima one sile koja ih finansira i pod čijom su kontrolom. Još jednom se potvrđuje da pravo i pravda nipošto nisu sinonimi – naročito kada su po srijedi globalni interesi i igra moći. Zato se i slične rezolucije i presude pokreću samo u cilju postizanja tačno određenih geostrateških ciljeva, bilo da se sagledava konkretan region ili pak šira slika.
Nekada je to u službi legitimizacije sopstvenih učinjenih akcija i nepočinstava, a nekada radi održavanja poželjne arhitekture odnosa u datom regonu. Vrlo često je u pitanju kombinacija oba elementa zajedno. U suprotnom teško bi se moglo objasniti kako to da baš slučaj Srebrenica u međunarodnim okvirima zaslužuje da ima primat, pored svih zločina od Vijetnama, Avganistana, Iraka i nadalje redom…, koji su svijetu donijeli neslućenu patnju uz nezamisliva stradanja i višemilionske žrtve.
(zurnal.me)