LIRIKA O DŽEJU (tuge nedelje)

Piše: SIBIN

Zamalo pa da su novocrnogorski kritičari (ako ih ima, ne, nema ih) napisali: novi Miodrag Bulatović Bule, ili: podgorički de Sad, pisac autoerotskog, mračno seksualnog i pornografskog sadržaja, koji je na tragu dark noir scenarija, onih skandinavskih, jednog otuđenja i raščovječenja, u kojem uzbudljiv triler sa pikantnim detaljima ispreda priču o visokopolitičkom svijetu.

Međutim: nakon pada sa serijom „Dojč caffe“, i sada scenariom za film „Nedelja“, o životu Džeja, pisac se od – guzova Aleksis Texas, i masturbacije uz gledanje „Pornhuba“, i kenjanja lika iza nepropisnog parkiranog džipa uz zgradu što gleda na trg, prebacio na komercijalne, da ne kažem dibidus estradne teme, koje je mogla pisati i pokojna Marina Tucaković.

Na koricama njegovih knjiga moglo je stajati: +18, plus: obavezno pročitati: sasvim drukčije, između svijeta bezlične pornografije, i usamljenosti savremenog subjekta.

Sada, pak, sa lirikom o životu Džeja, koji, iskreno, ne znam po čemu zaslužuje film, sve je propalo, pošlo po zlu, čim su se pare umiješale, nestade još jedan mlad, perspektivan, obećavajući pisac, ali, od nečeg se mora i živjeti.

Moja malenkost, pošto je pročitala nešto malo od Markuzea, nada se da će biti zapažena od strane onih koji osnivaju – autentičnu ljevicu u Crnoj Gori – u suprotnom, propade moj trud da popravim svijet.

p.s.

od – Mila britve – do baršunastog Danijela – istupi se novocrnogorski mačizam i splasnu ovdašnja mudatost…