Licemjerje lažnih DPS-ovih domobrana: Preziru one za koje tvrde da imaju „rezervne države“ , a mole dijasporce da iz rezervnih država dođu i podrže Mila!

Demokratska partija socijalista i njeni sateliti se uzdaju da će uz pomoć glasova crnogorskih iseljenika uspjeti Milu Đukanoviću da obezbijede novi petogodišnji mandat na predsjedničkoj poziciji.

Đukanović je, kao i prethodne dvije decenije, pobjedu na predsjedničkim izborima bazirao na glasova iseljenika koji su stoprocentno iskazivali lojalnost lideru DPS-a, bez obzira što ih je isti svojom promašenom ekonomskom politikom „otjerao“ sa viševjekovnih ognjišta.

Kako je DPS izgubio kontrolu nad polugama moći nakon 30. avgust 2020. godine, mogućnost eksploatisanja glasova iz dijaspore koja je raprostranjena širom Evrope i SAD-a.

Međutim, DPS-ova političko – kriminalno hobotnica ne odustaje od organizovanog dovođenja svojih provjerenih glasača iz dijapore. To potvrđuju i brojni čarter letovi koji su organizovani iz brojnih evropskih destinacija dan, dva uoči drugog kruga izbora, a što je potvrđeno i iz Aerodoma Crne Gore.

Takođe, kako su pisale Vijesti, brojni dijasporci će sletjeti na aerodrom u Tirani, odakle će sa 22 autobusa biti prebačeni u Crnu Goru kako bi ostvarili biračko pravo u državu u kojoj nemaju prebivalište.

Brojni DPS-ovi prvaci, kao i sam lider Milo Đukanović su se od samog starta predizborne kampanje ustremili na dijasporu koja pretežno potiče iz manjinskih naroda. Od prvog dana razmatrani su modaliteti kako da se što veći broj njih bukvalno dovuče u Crnu Goru kako bi se poslednji evropski diktator zadržao na predsjedničkoj funkciji. Nesebičnu pomoć u tom naumu DPS ima od svog najvjernijeg partnera i „trojanskog konja“ u manjinskoj vladi Bošnjačke stranke čiji lider se obavezao da će Milu skupiti i isporučiti hiljade i hiljade bošnjačkih glasova. Naš portal je objavio i da se naturalizovani Luksemburžanin Aco Đukanović posle dvoipogodišnje pauze politički aktivirao u namjeri da brata ostavi u političkom sedlu još najmanje pet godina. Prilično su aktivna i brojna DPS-ova iseljenička udruženja.

U svoj ovoj srceparajućoj drami koja ima za krajnji ishod opstanak Đukanovića i samog DPS-a na crnogorskoj političkoj sceni, dolazi do izražaja sva licemjernost i konfuznost dukljansko-komitskog bloka koji predvodi DPS.

Naime u svakom javnom istupu u prethodnih nekoliko godina DPS-ovi prvaci apostrofirali su da je njima Crna Gora najveća svetinja i da za razliku od političkih konkurenata i njihovih pristalica oni nemaju „rezervnu državu“. Takođe su decidni bili u stavu da će se o društveno-političkom razvoju Crne Gore odlučivati izričito u njoj samoj. Na toj tezi su 21. maja 2006. godine na kriminalan način izdejstvovali i, kako su sami tvrdili, povratili nezavisnost Crne Gore.

Ipak, paradoksalno je da se oni, koji su se prethodnih dana i mjeseci zaklinjali da nemaju rezervnu državu, uzdaju u pomoć dijasporaca koji suštinski i formalno imaju rezervne države, jer u istima žive i rade godinama i decenijama, a mnogi i posjeduju isprave zemalja iz kojih za apanažu dolaze da glasaju u Crnoj Gori. Po njihovom doživljaju, izgleda jedino Srbija zaslužuje status rezervne države, dok se ista kvalifikacija ne odnosi na sijaset drugih zemalja u kojima je skoncetrisan onaj dio crnogorskih građana koji je krojen po njihovim mjerilima i koji je spreman iznova i iznova da dokazuje vjernost gospodaru, bez obzira što su zahvaljujući njegovoj promašenoj politici rasuti po razvijenim evropskim državama i američkim državama.

DPS i njegovi propratni sateliti gaze sopstveno načelo (o nemanju rezervne države), jer se do srži zalažu da o sudbini Crne Gore odlučuju oni koji, po definiciji, imaju rezervnu državu od koje egzistencijalno zavise. Ovakvim neprincipijelnim zalagenjem su samozvani suverenisti, po ko zna koji put dokazali da su njihova djela u stalnoj koliziji za njihovim idejama, a sve u cilju da nastave sa porobljavanjem i pljačkanjem države i društvenih dobara, u čemu su ih većinski zaustavili građani 30. avgusta 2020. godine.