Hapšenje i selektivna represija glavne su odlike u borbi protiv koronavirusa od početka epidemije u Crnoj Gori, ocijenio je Momčilo Leković, predsjednik Mladih demokrata.
„Izgleda da, koliko god se trudili, crnogorski vlastodršci drugačije ne umiju. Hapšenje i selektivna represija glavne su odlike u borbi protiv koronavirusa od početka pandemije, a kako vidimo i do kraja i o tome svjedoči više stotina uhapšenih i krivično procesuiranih građana. Koliko god tu činjenicu vlast branila borbom za živote građana kada se u sve to umiješa selektivan pristup dolazimo do ozbiljnog problema koji u stvari pokazuje svu „trulež“ ovog sistema. Sistema u kojem prije svega ima povlašćenih. Pa tako potpredsjednik Skupštine putuje i oblazi drugu opštinu, rodno selo i lokalnu bolnicu bezmalo kao da je neki vrhovni monarh, dok se za to vrijeme sveštenicima zabranjuje obilazak hramova odnosno vjerskih objekata. Isto tako, vlast može da građanima prodaje i dijeli hranu i pomoć, a politički protivnici ne mogu ni da je besplatno udijele. Građevinski izvođač može da prevozi 80 radnika u iznajmljenom autobusu, a građanin ne može više od jednog saputnika u sopstvenom vozilu. Isto tako, neko se hapsi zato što sjedi sa prijateljem u parku, dok na drugom kraju grada pet radnika jedne građevinske firme bez bilo kakve zaštitne opreme i socijalne distance potpuno slobodno razgovaraju“, navodi Leković.
Ocjenjuje da se radi o neinovativnom sistemu „koji sem ‘gvozdene pesnice’ ne poznaje niti jedan oblik kojim bi se, na sličan način, postigao isti efekat.“
„Na kraju krajeva, sve veći broj građana na ulici ovih dana pokazuje i da ta „gvozdena pesnica“ nema više efekat kao na početku. Naravno, umjesto prilagođavanja za očekivati je da vlastodršci još „snažnije“ udare po sopstvenim građanima kako bi ih „naučili pameti“. A da li uopšte umiju drugačije? Definitivno je teško očekivati da policija u Crnoj Gori na identičan način zahvaljuje građanima kao što je to prije par dana uradila frankfurtska policija u Njemačkoj. Kulturno i civilizovano upozoriti, ali ujedno i iskazati duboku zahvalnost, nije manir koji poznaje direktor naše Uprave policije. Takođe, nije ni za očekivati da ministar kulture za koga je „Kralj Lir“ ustvari „Kralj Ilir“ koristeći kulturu i zabavne inovativnosti zadrži sugrađane u svojim domovima organizacijom muzičkih koncerata koji se ovih dana na fenomenalan način održavaju u susjednoj Hrvatskoj. Ne, oni nemaju drugi način. Oni ne znaju za drugi način. Usled sopstvene nesposobnosti oni ne žele ni da se potrude da on uopšte postoji. Zbog toga smo, izgleda, unaprijed osuđeni na „gvozdenu pesnicu“, ali i miljama udaljeni od bilo koje druge vrijednosti odnosno savremenog načina funkcionisanja, dok god je ove i ovakve vlasti“, zaključuje Leković.