Kurti planira i da zabrani SPC? Protjerivanje monaha mogao bi da bude uvod u osnivanje nekanonske kosovske pravoslavne crkve

Odluka vlasti u Prištini da protjera igumana manastira Devina voda kod Zvečana, protosinđela Fotija, ne samo da je nastavak sinhronizovanih napada na SPC, već predstavlja institucionalizovanje višedecenijskog nasilja, koje može da ima nesagledive posljedice po opstanak srpskog naroda u pokrajini.

Bilo je od okončanja rata 1999. gorih primjera obračuna sa kliricima od pomenutog, ali ovaj poslednji motiviše Aljbina Kurtija da makar u jednom segmentu zaokruži priču o sebi kao „balkanskom Zelenskom“. Jer, kao što je i vlast u Kijevu nedavno zabranila rad kanonski priznate Ukrajinske pravoslavne crkve Moskovskog patrijarhata, tako bi i Priština, pravdajući se tobožnjim bezbjednosnim razlozima, mogla da učini i sa SPC. Tačnije, da se po uzoru na Ukrajinu i Crnu Goru napravi „frankenštajn“ vjerska organizacija – Kosovska pravoslavna crkva koja bi preuzela vlasništvo nad hramovima.

Priština je na tom polju preduzela već neke korake. Tako su u više navrata štampali pamflete o „istorijskom nasleđu Kosova“, u kojima se govori o manastirima „vizantijsko-kosovarskog stila“ gde su se molili „kosovarsko-albanski hrišćani“. Pokušali su i da Dečane, Gračanicu i Pećku patrijaršiju, koji su upisani na Uneskovu listu svetske baštine, preimenuju u „kosovske kulturne spomenike“. Uz sve to ne prestaju pokušaju u kojima prednjače političari iz Nemačke i Velike Britanije da se SPC predstavi kao „trgovac oružjem“, odnosno gnezdo srpskog terorizma na KiM, i to bez ijednog dokaza. To je naročito izraženo posle krvavih obračuna u Banjskoj.

U takvoj atmosferi i narušenim odnosima između Zapada i Rusije, nije teško biti maštovit, pa pretpostaviti da bi vaseljenski patrijarh Vartolomej, koji pretenduje da bude „pravoslavni papa“ i koji je pod kontrolom Vašingtona, u doglednoj budućnosti i nekakvoj tvorevini kao što je KPC mogao da uruči tomos o autokefalnosti.

Akademik i istoričar Slavenko Terzić istakao je za „Novosti“ da je protjerivanje igumana Fotija samo po sebi varvarski čin, ali s druge strane je svjedočanstvo da se viševekovni teror nad Srbima i njihovim svetinjama na Kosovu i Metohiji nastavlja i u 21. veku pred očima tzv. slobodnog i demokratskog svijeta.

– Potpuno su u pravu oni koji smatraju da je krajnji cilj volja albanske manjine na Kosovu i Metohiji da etnički očiste ovu našu zemlju što su inače činili i u 19. veku do 1912. godine i tokom Drugog svjetskog rata i poslije rata sve do devedesetih godina 20. vijeka. Ogroman broj naših crkava i manastira tokom prethodnih vjekova je porušen, neki su samo u 20. vijeku rušeni četiri puta, kao što je na primjer Markov manastir, neki su bili pretvarani u džamije kao Bogorodica Ljeviška u Prizrenu ili Banjska. Mnogi domaći i strani izvori svedoče o tome ali to izgleda danas stvarne gospodare Balkana i Kosova i Metohije uopšte ne interesuje. Šta možete očekivati od naroda koji masovno ruši sva srpska groblja i druge tragove srpskog postojanja u tom središnjem dijelu Stare Srbije. Ta vrsta nekog savremenog neonacizma potpunog uništavanja svih tragova srpskog istorijskog života u ovom dijelu naše zemlje ne izaziva u Evropi nikakvu osudu, a da ne kažemo zgražavanje. To je užasan zločin. A to se ponavlja uporno najmanje poslednjih dvesta godina.