Krvavi rat do istrebljenja: Ko je sve ubijen u obračunu dva najopasnija crnogorska klana

Prije nego što su počeli da siju smrt među svojim članovima širom Evrope, „škaljarci“ i „kavčani“ činili su jedinstven „kotorski klan“, a onda je 2014. godine nestanak 200 kilograma kokaina promijenio prilike u podzemlju i odnio najmanje 49 života.

U Valensiji je 2014. godine nestao tovar kokaina težak 300 kilograma i vrijedan 15 miliona eura, zbog kog su dotadašnji prijatelji i „kolege“ iz „kotorskog klana“ postali zakleti neprijatelji. Podijelili su se u dva klana koja su nazvali prema kotorskim naseljima iz kojih dolaze – Škaljari i Kavači i otpočeli su krvavi rat koji ne jenjava više od pola decenije.

Zatišje je kratko trajalo, prva žrtva je pala već 2015. godine u Beogradu.

Na Novom Beogradu je 20. februra ubijen „škaljarac“ Goran Radoman. Njega je ubica, koji je uspio da neprimjetno uđe u podzemnu garažu zgrade pokrivene kamerama, čekao kod lifta dok se nije pojavio nešto iza ponoći. Kada se parkirao i otvorio vrata automobila, ubica je otvorio vatru. Izrešetao ga je sa 25 metaka iz „heklera“, a onda se mirno udaljio sa mjesta zločina.

Među kriminalcima se brzo pronio glas da je Radoman glavom platio nestanak tovara, jer su crnogorski kriminalci sumnjali da je upravo on bio odgovoran za njega i da je drogu, koja se čuvala u njegovom stanu u Valensiji, sakrio kako bi počeo da radi isključivo za sebe.

Vođama žene sačuvale glave

Trojica muškaraca sa policijskim značkama presrela su automobil u kom je bila nevjenčana supruga Jovice Vukotića i pod izgovorom „rutinke kotrole“ pretresli su auto. Oni su znali da Vukotić, koji se u tom trenutku nalazio u ekstradicionom pritvoru i čekao izručenje Crnoj Gori zbog istrage pokušaja ubistva, strahujući za život ne jede zatvorsku hranu već da mu je supruga svakog dana donosi. Njihova namjera bila je da mu u jelo sipaju cijanid i da ga na taj način otruju. Glavu mu je sačuvalo to što su je presreli prije nego što je preuzela hranu.

Nakon toga šest godina među njima nije bilo mira. Ubijani su jedni za drugima, i „škaljarci“ i „kavčani“. U Srbiji, Crnoj Gori, Španiji Grčkoj. U garažama, restoranima, automobilima. Dok su bili sami, sa porodicama ili ispred brojnih svjedoka, ubijani su im i članovi porodica. Nisu birali ni mjesto ni vrijeme. Jedan tekst bio bi malo da se sva nabroje, ovo su neka od najbrutalnijih ubistava ovog šestogodišnjeg rata do istrebljenja.

Obezglavili „škaljarce“

Igor Dedović, inače prvi čovjek „škaljaraca“, i Stevan Stamatović ubijeni su 19. januara 2020. u restoranu u predgrađu Atine pred svojim ženama i djecom. Četvorica muškaraca, maskirana kapuljačama i šalovima, ušla su u lokal i prišla stolu za kojim su sjedjela dvojica Crnogoraca. Naočigled gostiju i porodice, otvorili su vatru i izrešetali Dedovića i Stamatovića. Ispalili su 24 metka, samo tri su ih promašila. Jedan metak pogodio je Stamatovićevu ženu u butinu.

Pola godine kasnije istoj zemlji stradali su i njihovi saborci. Alan Kožar i Damir Hadzić ubijeni su takođe u Grkoj. Na njih su ubice otvorile vatru iz „kalašnjikova“ i „škorpiona“ kada su u povratku s plaže pokušavali da otvore garažu u iznajmljenoj luksuznoj vili.

U trenutku ubistva obojica su se nalazila na interpolovoj potjernici, a sumnjalo se da su u Grčku stigli iz Turske u kojoj su ih suparnici locirali i počeli da ih prate. Dali su im mjesec dana da se na Krfu opuste, a oni su proučavali njihove navike i ponašanje.

Vođama žene sačuvale glave

Trojica muškaraca sa policijskim značkama presrela su automobil u kom je bila nevjenčana supruga Jovice Vukotića i pod izgovorom „rutinke kotrole“ pretresli su auto. Oni su znali da Vukotić, koji se u tom trenutku nalazio u ekstradicionom pritvoru i čekao izručenje Crnoj Gori zbog istrage pokušaja ubistva, strahujući za život ne jede zatvorsku hranu već da mu je supruga svakog dana donosi. Njihova namjera bila je da mu u jelo sipaju cijanid i da ga na taj način otruju. Glavu mu je sačuvalo to što su je presreli prije nego što je preuzela hranu.

Pored tijela su pronađeni lažni slovenački pasoši. Baranin Kožar imao je dokumenta na ime Robert Bitenc, dok je Užičanin Hadzić putovao kao državljanin “dežele” Martin Pospišek.

Misli se da je ovo ubisto, kojim je klan ozbiljno oslabljen, osveta za pokušaj likvidacije Radoja Zvicera iste godine u Kijevu u Ukrajini, za koju se smatralo da su je organizovali ubijeni muškarci.

Tamara Zvicer je pucala na napadače svog muža

Radoje Zvicer teško je ranjen 2020. godine u Kijevu u Ukrajini, gdje je poslednjih godina pronalazio utočište, kada su na njega napadači otvorili vatru dok je bio na trčanju. Koliko je bilo važno ubiti ga postalo je jasno kada su se naoružani muškarci pojavili u bolnici u kojoj je ranjen ležao sa namjerom da ga „ovjere“. Život mu je tada spasila supruga Tamara Zvicer zapucala na njegove dzelate.

Likvidacija koja je podigla veliku prašinu u podzemlju jeste i ona Veselina Veska Vukotića, oca Jovana i Igora Vukotića koji slove za vođe „škaljarskog klana“.

Čovjek koji je ubijen ispred kuće u Dobroti kod Kotora nije pripadao kriminalnom miljeu.

Smatra se da je njegovo ubistvo promijenilo prilike u podzemlju, a to je čituljom najavio ožalošćeni sin Jovan napisavši da „sad svako zna šta mu je činiti“.

Dalibor Đurić je ubijen septembra 2016. snajperom u zatvoru Spuž. Snajperista je sa brda nedaleko od zatvora pogodio Đurića koji je bio u šetnji u zatvorskom krugu.

Nisu ni oni ostajali dužni, ubijali su suparnike na jednako brutalno i hladnokrvno.

Na meti porodica „kavčana“

Marko Vuković je ubijen na Bežanijskoj kosi, ispred Osnovne škole „Borislav Pekić“, dok je sjedio u svom automobilu BMW X5. Napadač je prišao vozilu i ispalio više hitaca u Kotoranina. Sve se odigralo na oči njegove djece i žene.

Neposredno prije ubistva prešao je da živi u Srbiju, nakon višegodišnjeg boravka u inostranstvu. Bio je pouzdani i školovani pomorac koji je godinama učestvovao u švercu kokaina iz Južne Amerike u Evropu, zbog čega je vjerovatno i stradao.

Ubijena su i tri člana porodice Roganović, dobro poznate organima reda, a četvrtom su bombom raznijete noge.

Šćepan Roganović ubijen je sa pet hitaca 2020. godine, a njegovog oca Nika ubice su „ovjerile“ tri godine ranije u neposrednoj blizini kuće u naselju Dubrava u Herceg Novom. Da bi se sakrili od nadzornih kamera, likvidatori su na glavi nosili šešire, ispalili su pet hitaca i bez osvrtanja se dali u bijeg. Niko je bio stari znalac policije, od devedesetih godina se bavio švercom.

Njegov drugi sin Duško preživio je samo spletom srećnih okolnosti eksploziju bombe koja mu je podmetnuta, ali su mu obje noge amputirane.

Još jedan Roganović, Vladimir, ubijen je ubrzo po izlasku iz zatvora. Naime, on je plašeći se za svoju bezbjednost otišao u Beč, a to nije rekao ni članovima porodice. Neprijatelji su, međutim, saznali. Ubijen je iz vatrenog oružja na ulici, kada je izlazio iz kafića. Sa njim je u društvu bio Stefan Vilotijević koji je ranjen. Njih je, kako se misli, „namjestila“ osoba sa kojom su neposredno prije napada pili piće.

Napadači su hicima iz automatske puške i pištolja ubili Davorina Baltića (41), 2018. u Beogradu dok se nalazio u automobilu u neposrednoj blizini zgrade u kojoj je stanovao. Ispalili su više od 60 projektila. Baltić je bio drugi čovjek „kavčana“, a njegova smrt dovođena je u vezu i sa raskolom unutar klana, nakon što je na internetu osvanuo snimak u kojem su otkrivene sve tajne i ljubavne afere ove kriminalne grupe, a nabrojana su i imena njenih najznačajnijih članova.

Crni spisak

Imena su šest godina neprestano upisivana na crni spisak. Rat je odnio 49 osoba, 26 „škaljaraca“, 19 „kavčana“ i njima bliskih osoba, ali i četiri slučajne žrtva koje su bile kolateralna šteta u njihovim obračunim i čiji je jedini grijeh bio to što su se našle na pogrešnom mjestu u pogrešno vrijeme.

Nakon ubistva Radomana 2015, u maju je greškom ubijen bivši poslanik Saša Marković (49) iz Budve, kada je meta bio njegov kum Goran Đuričković. Potom su likvidirana tri „škaljarca“, Goran Đuričković (48) pogođen je iz snajpera u Budvi, Ivan Lopičić (27) ubijen je u Kotoru, a Božidar Cicmil (32) u Mostaru.

Naredne godine dogodilo se devet ubistava. Budvani Đorđe Boreta (32) „škaljarac“ i dr Dragan Zečević ubijeni su u Bečićima, Zečević je bio slučajna žrtva. Od pripadnika „škaljarskog klana“ stradali su i Cetinjanin Radomir Đuričković (41) ubijen u svom gradu, Dalibor Đurić (35) ubijen snajperom u spuškom zatvoru. U eksploziji bombe u Kotoru život su izgubili Goran Biskupović (28) i njegov prijatelj Miloš Bošnjak (25), a kod Žeželjevog mosta u Novom Sadu isplivalo je tijelo Kragujevčanina Gorana Dučića Crnog (40), šefa obezbjeđenja vođe klana Jovana Vukotića.

Likvidirani su „kavčani“ Željko Vukoslavčević (40), Radovan Matović Rakela (41), Srđan Vlahović (28), član obezbjeđenja klana.

Ranjeni su Vojin Stupar (38), zet „kavčanina“ Igora Božovića, i vođa Slobodan Kašćelan.

Crni niz nastavljen je bronjim ubistvima i 2017. godine. Đorđe Sekulović (30) „kavčanin“ ubijen je u Podgorici, bivši fudbaler i „kavčanin“ Goran Lenac (33) u Kotoru, a Niko Roganović (66), otac Duška Roganovića i stric Vladimira Roganovića iz „kavačkog klana“, u Herceg Novom. Duško je te godine ostao bez nogu u eksploziji u Herceg Novom.

Iz tabora „škaljaraca“ stradali su Milan Peković (25) i Boško Božović (22) iz Nikšića dok su postavljali bombu, tjelohranitelj Marko Martinović (33) je raznijet bombom na Cetinju, a ubijeni su i Ivan Nedović (33) i Pero Damjanović (35).

I naredna 2018. takođe je odnijela brojne živote. Kotoranin Davorin Baltić (41), vođa „kavčana“, ubijen na Vračaru, Dražen Čađenović Dado (31) iz Podgorice poginuo je u eksploziji bombe, ubijeni su i Veselin Kalezić Vesko (47), Vladimir Roganović (32), vođa iz Kotora, a u pucnjavi u Beču je teško ranjen Stefan Vilotijević (22) iz Nikšića.

Od ljudi bliskih „škaljarskom klanu“ te godine su stradala petorica: Miloš Šaković (31), član zagoričke grupe, likvidiran je u Podgorici, Predraga Pejovića Peda (58) i Sinišu Milića (45), bliskog Alanu Kožaru i „škaljarcima“, raznijele su bombe, Vaso Delibašić (45), takođe blizak Kožaru, ubijen je u Baru, kao i Miodrag Kruščić (49) i Vlada Popović Pop (43) čije se ubistvo dogodilo na Vračaru u Beogradu.

Nastavili su i 2019. rat do istrebljenja. Ekipa iz Kavača izgubila je Jovana Klisića (28), Ranka Vuletića (56), Stefana Šarovića (31), Mila Ilića (28) i Nikolu Ćupića (35). Suparnicima su ubijeni Željko Bulatović (55), Bogdan Milić (37), njegovo ubistvo dogodilo se u kafiću i tom prilikom je ranjeno još troje ljudi, Veselin Vesko Vukotić (69), otac vođe klana Jovana Vukotića i Nebojša Marković (37), koji sa kriminalom nije imao veze, ubica ga je pomiješao sa metom.

Naredne godine obje grupe pretrpjele su teške gubitke. Ona iz Škaljara je „obezglavljena“, četiri ubistva u Grčkoj znatno su je oslabila – Alana Kožara, Damira Hadzić, Igora Dedovića (43) i Stevana Stamatovića (43). Stradao je i Miloš Peruničić (41) na ulici u Marbelj, bomba je raznijela Đorđiju Božovića (30), Igor Krstović (35) je izrešetan.

Nisu ni oni ostali dužni suparnicima, te godine ubili su im Sašu Klikovca (38), ispred restorana u Podgorici čiji je bio vlasnik, Andriju Gazivodu (30), bombom su raznijeli Petra Muhadinovića (51). Stradali su i Šćepan Roganović (36), brat prethodno likvidiranog vođe Vladimira Roganovića i Marko Vuković (41), kum Radoja Zvicera, kome su presudili u beogradskom naselju Bežanija.

Ubijen i advokat „škaljaraca“

Poznati beogradski advokat Dragoslav Miša Ognjanović ubijen je u sačekuši ispred zgrade u kojoj je živio sa suprugom. Tada je ranjen i njegov sin. Sumnja se da je naručilac tog ubistva iz redova „kavčana“, jer je ovaj krivičar zastupao na sudu brojne „škaljarce“ i gotovo sve ljude iz okruženja i klana Luke Bojovića, njihovog zakletog neprijatelja bliskog „škaljarcima“.