„Krvava zora u Serdarima“: Danka je mrtva sjedjela u dvorištu, u Brankovoj kući svi su bili pobijeni

U selu Serdari kraj Kotor Varoši danas je kraj spomen obilježja služen parastos i obilježena 31. godišnjica jednog od najvećih i najtežih zločina počinjenih nad Srbima u Bosni i Hercegovini u poslednjem ratu. Tog 17. septembra 1992. godine u Serdarima je pobijeno, masakrirano 16 Srba meštana, mala Snježana Tepić, usmrćena tog dana imala je samo četiri godine, Slobodanka Serdar tek 12…

Muslimanske snage, sačinjene uglavnom od komšija, poznanika pobijenih Srba opkolile su tog jutra selo, za 20-tak minuta koliko je akcija trajala ubijeni su Branko (60), Bosiljka (53), Jelenko (31), Radmila (21), Slavko (60), Danka (54), Drago (47), Mirko (31), Slaviša (22) i Spomenka Serdar (19), Ljubica (40), Slobodanka (12) i Snježana Tepić (4), Nikola Dukić (40), te Slavko (55) i njegova ćerka Slavojka Bencuz (21).

Preživjeli meštani, nekolicina njih, svjedočili su kasnije da su komšije, dok su se pjevajući povlačili iz sela, hvalili jedni drugima „da su dobar posao napravili u Serdarima“.

Suočeni sa komšijskom prijetnjom, sa napadima prethodnih dana i nedelja, ubistvima srodnika, nesigurnim vremenima, 16. septembra 1992. godine u kući Branka i Bosiljke Serdar, u kojoj su sa roditeljima živjeli Brankova ćerka Radmila i sin Jelenko sa suprugom Radmilom, najvećoj i najbogatijoj u selu, zanoćili su Bosiljkin brat Slavko Bencuz, njegova supruga Milena i ćerka Slavojka, Brankova sestra Ljubica Tepić sa ćerkama Slobodankom i Snježanom.

„Kuća je bila punija no ikad, no nekako tužna i nevesela. Niko nije ni slutio da će to biti njihova poslednja noć i da će se u zoru kuća pretvoriti u grobnicu“, navodi se u dokumentarnom  filmu „Krvava zora u Serdarima“ autora Obrada Bubića i Rada Mutića snimljenom pre 15 godina i koji govori o ovom velikom zločinu.

Slično je bilo i kod Brankovog brata Drage gdje su se prethodnih dana radovali zbog ženidbe Dragovog sina.

Zorom je počeo strahovit napad na selo, rafali, bombe, Radmila Serdar, u petom mjesecu trudnoće, ispričala je kako je selo bilo opkoljeno, kako nije bilo izlaza ni na jednu stranu, kako su zločinci provalili vrata i upali u kuću a ona uspjela da se sakrije ispod stepenica.

„U kući smo bili muž i ja, svekrva, zaova, ujna, od ujne ćerka, muževljeva tetka i njeno dvoje djece… Kad smo vidjeli da nemamo kuda, sa stepenica su nam ubacili bombu, provalili su vrata, rafalom ubili zaovu Radmilu, prešli rafalima po ostalima… Geler me je udario u desnu nogu, pala sam, nisam se javljala, kao da sam i ja mrtva, na kraju su rafalom zahvatili su moju desnu ruku i desnu stranu grudi. Kad sam teško ranjena izašla na vrata selo je gorelo, štale, stoka u štalama je gorela, sve je bilo u plamenu“, svedočila je Radmila autorima filma.

Preživjela je i Milena Bencuz kojoj su tog jutra ubili i muža i ćerku jedinicu. Muža su joj ubili u zasjedi u koju su upali dok su se vraćali kući, Milenu su ranili.

„Ja živiti moram, ne mogu se ubit. Kamo sreće da ni ja tog jutra nisam ostala živa“, svedočila je Milena pre 15 godina u filmu „Krvava zora u Serdarima“.

Braća od stričeva Dragiša i Dalibor Serdar svedočili su autorima filma da su kad su tog prijepodneva, nešto kasnije stigli  u selo zatekli mrtve na sve strane. Dragiša je u dvorištu svoje kuće zatekao ubijenog oca, malo dalje rođaka Mirka, strica Branka, brat i snaha bili su takođe mrtvi, ostali u zapaljenoj, izgoreloj kući, u domu strica Branka bilo je sedmoro, svi pobijeni, među njima djevojčica od četiri godine.

Mještanka Nevenka Serdar vidjela je tog jutra „Danku kako mrtva sjedi u dvorištu, ispred kuće, u Brankovoj kući sve je bilo pobijeno“.

Za zločin u Serdarima Apelaciono vijeće Suda BiH osudilo je Fikreta Planinčića na 11 godina zatvora, dok su Sead Menzil i Mirsad Vatrač oslobođeni, iako su i oni u prvom stepenu bili osuđeni na 11, odnosno 10 godina zatvora.

Planinčić je pravosnažno proglašen krivim za ubistvo devet i ranjavanje dvoje civila, od kojih je jedno bila žena u petom mjesecu trudnoće, počinjeno u Serdarima 17. septembra 1992. godine.

Prema navodima presude, Planinčić je u jutarnjim satima, dok su mještani sela spavali, zajedno s Besimom Čehićem i drugim pripadnicima Teritorijalne odbrane Kotor-Varošu kući Jelenka Serdara eksplozivnim napravama i puškama usmrtio devet osoba, među kojima dvoje djece.

On je proglašen krivim i za pokušaj ubistva još dvije osobe.

Gina Serdar, koja je preživjela masakr u selu, Planinčića je tokom suđenja identifikovala na osnovu fotoalbuma, a prepoznali su ga i Joca i Radmila Serdar, koji su pred sudom rekli da su ga prepoznali na osnovu „krupnog i specifičnog glasa“.

Ostalo je zabilježeno da je veće Apelacionog suda kao otežavajuće okolnosti za Planinčića uzelo „broj ubijenih i njihovu starosnu dob“, a kao „olakšavajuće okolnosti“ Vijeće je cijenilo „njegove lične i porodične prilike, kao i iskazano žaljenje za ubijenima“.

Planinčić je sa Menzilom i Vatračem oslobođen optužbi za ubistvo još sedam civila u kući Danke Serdar, kao i za uništavanje imovine.