Do 1918. nije postojao ni jedan pravoslavni Crnogorac koji se nije smatrao Srbinom, naglasio je profesor Fakulteta političkih nauka Časlav Koprivica.
Pritom to smatranje nisu birali da budu Srbi, oni su to naprosto bili. Odakle ovo danas, zapitao se on.
„Svi oni koji se pozivaju na hiljadugodišnju državnost i istoriju Crne Gore, nemaju šta da traže kada se govori o Crnoj Gori posle 2006. To je potpuno druga Crna Gora; nema nikakvih dodirnih tačaka osim prostornih i osim što se uzima isto ime kojem se falsifikatorski pripisuje drugi značaj i drugo značenje. Dakle, nesrpski Crnogorci predstavljaju pseudoetničku krivotvorinu“, smatra Koprivica.
U filozofiji, takva pojava naziva se empirijski privid.
„Neko vas je izdresirao da se ne zovete Srbinom jer vas je djeda, koji je ne znam šta radio i u kojoj je radio ili je iz nekih razloga konvertirao, naučio da ste Crnogorac koji nije Srbin i onda se vi na osnovu te porodične tradicije, koja baštini konverziju, pozivate na svoje pretke“, rekao je Koprivica prilikom debate o knjizi istoričara Aleksandra Rakovića „Crnogorski separatizam“, održanoj u beogradskom Institutu za evropske ctudije.
Ako jedna osoba ima zabludu oko svog identiteta, ona se proglašava ludom, a ako hiljade osoba imaju zabludu oko svog nacionalnog identiteta, ta se zabluda pretvara u nacionalnu opciju – takvih pseudonacija popriličan je broj na prostoru istočne Evrope i nijedna od njih nije nastala spontano, već na osnovu ozbiljnog rada, pri čemu početak rada na stvaranju pseudonacija uvijek dolazi spolja.
Ono što bi, prema Koprivicinim riječima, trebalo imati u vidu kada se govori o crnogorskom separatizmu, da je njegov ključni momenat identitetski separatizam, jer kada se u mozgu prelomi, doživljaj crnogorstva postaje nezavisan od ostatka srpstva.
„Osjećaj zajedničke sudbine je lakmus papir za to da li se neki Crnogorac, ili uopšte, bilo koji Srbin sa jakom regionalnom sviješću, i dalje smatra Srbinom ili ne. Naravno, ne mislim da ako se neko ne smatra Srbinom to prestaje i biti. Nažalost, ta bogata lepeza identitetskih oboljenja, koji se mogu vidjeti od Bijele krajine do Skopske crne gore, ukazuje na to da ti ljudi i kada konvertiraju, na negativan način potvrđuju da su Srbi“, smatra Koprivica.
Mnogi crnogorski separatisti, poput Krsta Zrnova Popovića, ali i Sekule Drljevića u počecima njegovog separatističkog djelovanja, prema Koprivicinim riječima, nisu se zalagali za identitetsku separaciju od srpskog naroda i o njima bi prije trebalo govoriti kao o autonomašima unutar srpskog nacionalnog korpusa.