KCNS: Ognjen Karanović – „Zločin na Petrovačkoj cesti 1995. godine – „Oluja“ nad srpskom djecom!

Tokom nekoliko proteklih nedelja bili smo u prilici da svjedočimo, kako Ognjen Karanović navodi, histeriji hrvatskih medija koji su skočili u odbranu umirovljenih hrvatskih generala, „okorelih ratnih zločinaca“ optuženih za ratne zločine u „Oluji“, odnosno, za ubistva civila na Petrovačkoj i Prijedorskoj cesti. Karanović postavlja pitanje o nesposobnosi jedne nacionalne i političke elite da produkuje barem emociju empatije i sažaljenja nad postradalim nevinim žrtvama, među kojima je bilo i djece.

On svojevrsno objašnjenje takvog ponašanja prepoznaje u činjenici da od sredine 19. vijeka naovamo hrvatske nacionalne elite svoje političko tijelo drže u „getu čije su zidine sačinjene od fašizma i ustašstva“, a svoju javnost u neznanju, budući da su teme poput zločina na Petrovačkoj cesti zabranjene, a pitanje „domovinskog“ rata ne smije biti postavljeno ni u jednu ravan osim one koju je pripisao državni vrh. „Da su Srbi tiši od trave“ – narativ je koji je poželjan i kao takav je u Hrvatskoj opstao do današnjih dana, čemu je u velikoj mjeri doprinela činjenica da je Evropska unija nad stravičnim zločinima ostala nijema.

Karanović podsjeća na izjavu Franje Tuđmana s kraja jula 1995, koja je ostala sačuvana kao tonski zapis i koja je najveći dokaz genocidne namjere da se Srbi uklone iz Hrvatske: „…Zadajmo im takve udarce, da Srbi sa ovih prostora praktično nestanu… zatvoriti im preostala troja vrata, ali im ne daš nigdje izlaza, da se izvuku, da pobjegnu, nego ih prisiljavaš da se bore do kraja…“. Narod je osjetio šta se priprema, i uz prve granate spontano se samoorganizovao za povlačenje iz Republike Srpske Krajine. Opšti metež nastao je na putevima, infrastruktura je bila zakrčena i „u svega nekoliko dana i sati nakon više vjekova Srba u Krajini više nije bilo“.

Sedmog avgusta u 12.10 sa splitskog aerodroma poletio je avion koji je dvadesetak minuta kasnije preletio Petrovačko polje i u brišućem letu, vraćajući se, na kolonu civila ispustio četiri rakete. Samo deset minuta nakon granatiranja, nastali su prvi snimci razorenih vozila, mrtvih tijela i unesrećenih porodica. Zločin koji je ovom prilikom izvršen dugo je negiran, da bi 2012. godine došlo do priznanja da je dejstvovanje izvršeno s namjerom da se gađaju vojni ciljevi kojih na tom mestu – fotografije i snimci dokazuju – nije bilo. Karanović smatra da je u akciji trajnog uklanjanja Srba s ovog područja, bombardovanje kolone bila prijetnja izbjeglicama šta će im se dogoditi ako i pomisle na povratak u svoje domove.