Kako je Zapad uz pomoć OVK pokušao da otcijepi Kosovo: Vojna obuka i logistička podrška Amerike počela je još od raspada nekadašnje SFRJ

Prije 30 godina, u proljeće 1993. teroristička organizacija koja je sebe nazivala Oslobodilačka vojska Kosova počela je sa napadima na KiM. Specijalni američki predstavnik Robert Gelbard je 23. februara 1998. u Beogradu izjavio: „OVK je bez ikakve sumnje teroristička organizacija.“

– Nekoliko mjeseci kasnije, ni za Gelbarda ni za američku administraciju pripadnici OVK više nisu bili teroristi već borci za slobodu čiji je lider Hašim Tači doživio počast da bude na čelu delegacije koja je februara 1999. predstavljala kosovske Albance na konferenciji u Rambujeu i da marta iste godine potpiše u Parizu sporazum o Kosovu. Štaviše, već 21. aprila američki senatori Mič Mek Konel i Džozef Liberman podnijeli su predlog zakona na osnovu koga bi američka administracija sa 25 miliona dolara naoružala i finansirala 10.000 pripadnika OVK – zapisao je pokojni prof. dr Predrag Simić, politikolog i diplomata, neposredni svjedok dešavanja u Rambujeu.

Zapadni mediji su ekspresno kreirali mit o OVK kao dobrom albanskom Davidu koji je pobijedio zlog srpskog Golijata. Kako je došlo do potpunog zaokreta, da teroristi za manje od 12 mjeseci od SAD dobiju priznanje kao legitimna saveznička vojska?

– Velike sile imaju potrebu da povremeno demonstriraju uvjerljivost svoje vojne sile, da potvrde kredibilitet. Šta je bio stvarni cilj rata na KiM iza retorike političara i medija? Riječima glavnog aktera agresije na SR Jugoslaviju, tada glavnokomandujućeg NATO generala Veslija Klarka: „Milošević, govoreći otvoreno, nikad nije stvarno shvatio da ovaj rat nije striktno bio vezan za Kosovo. To, konačno, nije bio ni konflikt zbog etničkog čišćenja. To je bila bitka za budućnost NATO, bitka za kredibilitet SAD kao sile u međunarodnim odnosima – kaže dr Mile Bjelac, direktor Instituta za noviju istoriju Srbije.

Teroristička OVK je tokom NATO agresije igrala ulogu „keca u rukavu“ pješadije Alijanse. Pošto nisu ginuli vojnici zapadnih zemalja, agresija je predstavljena kao „uspješan rat sa nula gubitaka“. Zapad je dobro znao sa kakvim albanskim snagama na tlu može da računa, jer je učestvovao u njihovom formiranju i vojnoj obuci, od početnog perioda raspada SFRJ.

– Od 1991. su počele intenzivne pripreme za nasilnu secesiju i rat na Kosmetu. Republika Albanija je u sklopu velikoalbanskih pretenzija formirala logore za obuku terorista na svojoj teritoriji. Početkom oktobra 1991. na vojnu, diverzantsko-terorističku obuku u Albaniju odlaze prve grupe sa Kosmeta. O tome svjedoči i jedan od komandanata terorističke OVK Zahir Pjaziti: „Obuka je vršena za buduću gerilsku borbu koja će se voditi na Kosovu.“ Ovaj citat je dobar odgovor na pitanje kako je počeo rat na Kosmetu, koji je eskalirao NATO agresijom – navodi Milovan Drecun, dugodišnji vojni reporter, u knjizi „Rat za Kosovo“, izuzetnoj studiji o nastanku OVK.

Do njenog pojavljivanja, albanske militantne separatističke organizacije još su se držale komunističke ideologije Envera Hodže, uključujući Narodni pokret za republiku Kosovo (NPRK). On je iznjedrio terorističku grupu čija je jedina ideologija bila velikoalbanstvo i mržnja prema Srbima.

– NPRK je svoj teroristički sastav nazvao vojskom Kosova i dodao pridjev „oslobodilačka“, smatrajući da će tako steći naklonost međunarodne zajednice i nasilje prikazati kao „otpor okupatoru“. S obzirom na to da je rukovodstvo NPRK djelovalo iz Njemačke, jezgro terorističke OVK začelo se u toj zemlji, pod patronatom njene obavještajne službe. Prikrivena podrška teroristima bila je zajednička akcija američke službe CIA i njemačke BND, jer od početka devedesetih Njemačka i SAD tijesno sarađuju na uspostavljanju jačeg uticaja na Balkanu. Osnovni zadatak, da formira i finansira OVK, preuzela je Njemačka – navodi Drecun.

Teroristička grupa pod komandom Adema Jašarija, koji je imao čin majora vojske Albanije i Hašima Tačija, prvi put je pod imenom OVK izvela teroristički napad u maju 1993, ubivši iz zasede dvojicu policajaca iz Glogovca i ranivši više njihovih kolega. Sve češći napadi bili su usmjereni na civile, Srbe i Albance lojalne državi Srbiji. Način finansiranja i snabdijevanja oružjem OVK objelodanila je italijanska policija još 1994, kada je razbila veliku narko-mrežu Albanaca sa KiM i Makedonije. U policijskom saopštenju je naglašeno da su albanski narko-dileri prihvatali plaćanje heroina i oružjem i novcem. Sličan izvještaj je objavila organizacija „Geopolitička opservatorija droga“ poslije istrage u ime Evropske komisije. U izvještaju se upozoravalo da veliki priliv oružja „podgrijeva geopolitičke nade i strahove“ i povećava moć kumova albanske mafije koji „suštinski podržavaju ustanak na Kosovu“. Vojnu obuku terorista koji su velikim grupama stizali sa KiM u Albaniju, poslije Dejtonskog sporazuma počeli su od albanskih oficira da preuzimaju instruktori zapadnih „privatnih vojnih kompanija“, pripadnici CIA, SAS, BND, MAD…

– Danas znamo da je u ljeto 1998. javno priznata saradnja OVK i zapadnih službi, a da je ta saradnja po pitanju snabdijevanja i obuke trajala još od 1996. godine. Takođe znamo da je u vrijeme konferencije u Dejtonu, Albancima poslata poruka da će Kosovo dobiti nezavisnost – kaže dr Mile Bjelajac.

On podsjeća da je ekspert za Balkan Tomas Hadson, koji je učestvovao u kreiranju doktrina za novi svjetski poredak poslije Hladnog rata, dao 1999. ostavku na državnu službu i objavio članak u kome je tvrdio da su Morton Abramovic, Madelin Olbrajt i Ričard Holbruk, pod okriljem Karnegijeve fondacije, vodeći zagovornici nove i radikalne upotrebe vojnih intervencija širom svijeta i da su za svoje stavove pridobili Bila Klintona.

Prema statistici Ministarstva unutrašnjih poslova Republike Srbije, OVK je 1998. i 1999. izvela 7.883 napada, najčešće na civile u 5.343 slučaja, policajci su napadnuti 1.967 puta, a vojnici 573 puta. U tim napadima ubijeno je 1.340 civila, 358 vojnika i 298 policajaca. Uprkos ovim tragičnim brojkama Madlen Olbrajt je u februaru 1999. osuđenog teroristu Hašima Tačija u Rambujeu predstavila kao političkog predstavnika svih kosmetskih Albanaca. Taj status zaštićenog „američkog čovjeka“ je zadržao i dugo poslije dolaska Kfora. Nije ga potreslo ni objavljivanje, na „Vikiliksu“, tajnog izveštaj BND u kome se cijeli vrh fiktivno demobilisane OVK, na čelu sa Tačijem označava kao jezgro organizovane kriminalne mreže koja ugrožava čak i Njemačku. Danas su ključni ljudi iz tog izveštaja ipak haški pritvorenici kojima se sudi za ratne zločine. Nije teško pretpostaviti da je Zapad smatrao da su odigrali svoju ulogu „korisnih idiota“ i da ih sada uklanja kao nezgodne svedoke.

KORIJENI U SS DIVIZIJI SKENDERBEG

Amerikanci podržavaju OVK od februara ove godine, a sami su je ranije posmatrali kao terorističku organizaciju, rekao je 1999. Erih Šmit-Enbom iz njemačkog Vajlhajm instituta za mirovnu politiku:

– Pošto su je u Rambujeu učinili NATO saborcem, politički prihvatljivim, više se ništa ne čuje od Sjedinjenih Država, uključujući i saznanja američkih bezbjednosnih službi, da postoje jasni dokazi da je OVK finansirana organizovanim kriminalom. OVK ima totalitarnu ideologiju: glavni fokus je na nacionalkomunistima iz Albanije Envera Hodže, a ono što je došlo iz američkog egzila imalo je fašističke korijene u SS diviziji Skenderbeg.

ANTISRPSKA BARIJERA BEČA

Kada je Beč 1878. nacrtao granice države koju je smislio kao antisrpsku barijeru, problem je bilo stanovništvo označene teritorije, nasilna i primitivna plemena bez kulturne baštine i zajedničkog jezika.

Austrougarska tada počinje da podstiče kulturni razvoj i jačanje nacionalne svijesti heterogenog albanskog naroda. U bečkom ministarstvu inostranih poslova definisan je niz aktivnosti na ovom planu, među kojima davanje novca albanskim plemenskim vođama, subvencionisanje škola, crkava, knjiga na albanskom jeziku i svih publikacija koje propagiraju jedinstveni albanski identitet. Ovako nacionalno emancipovani Albanci pod austrougarskim pokroviteljstvom trebalo je da budu brana daljem širenju slovenstva, potencijalno fatalnom po Monarhiju.

(novosti.rs)