Jugoslavija je mrtva- živio Srpski svet!

Piše: Aleksandar Đurđev, predsjednik Srpske lige

Jugoslavija je bila velika i tragična zabluda koja nas je koštala stvaranja jedinstvene nacionalne srpske države koja bi obuhvatila sve oslobođene teritorije naseljenje Srbima. Jugoslavije već odavno nema, ali Jugoslovena u mentalnom i identitetskom smislu još uvek ima. Prepoznaćete ih lako po reakcijama na Srpski svet, ideju o potrebi za identitetskim, kulturnim, jezičkim, ekonomskim i svakim drugim povezivanjem između Srba na Balkanu.

To su oni kojima Srpski svet, o kome govore ministar Vulin, akademik Tanasković, Gojko Raičević, moja malenkost i mnogi drugi, smeta samo zato što je srpski, a kojima ne smetaju ni ,,Velika Albanija“ ni ,,Crvena Hrvatska“. To su oni koji se nisu radovali uspesima srpskih sportista na nedavno održanim olimpijskim igrama, već su prebrojavali koliko bi medalja osvojila nepostojeća Jugoslavija. Drugosrbijanci, odnosno prvojugosloveni.

Kada pogledate ko se našao u društvu onih koji Srpski svet preziru, jasno vam je da je riječ o jednom od najboljih nauma koji su nam se desili u poslednjih nekoliko decenija. Ako su na njegov prvi pomen kao opareni skočili svi hrvatski, bošnjački i montenegrinski mediji, ako su protiv njega svi oni na zapadu i u regionu kojima Srbija nikada neće biti dovoljno mala da ne bi bila velika, ako nam zbog njega zveckaju oružjem i prete nam novim olujama, bljeskovima, jamama i kamama, onda znajte da je Srpski svet upravo ono što je našem narodu danas potrebno. Srpska suza nema roditelja do Srbije, matice svih Srba, čije rukovodstvo ima ne samo moralnu i nacionalnu, već i ustavnu obavezu da pomaže svom narodu ma gde on živio.

Srpski svet je prije svega ideja o stvaranju jedinstvenog srpskog kulturnog i jezičkog prostora, ali nedavna dešavanja u regionu svjedoče o tome da je on nužan politički i bezbjednosni odgovor na sve što Srbima rade ili spremaju da im čine. Srbi poštuju Dejtonski sporazum, poštuju Kumanovski sporazum, poštuju Briselski sporazum, a kada samo pomenu da ih neko drugi bestidno krši, odmah su hegemonisti, imperijalisti i genocidaši. Srpski svet dolazi u pravo vrijeme, jer je on najbolji odgovor na to što Incko glumi Oskara Poćoreka svojim zakonom o zabrani negiranja navodnog genocida u Srebrenici, što stadion u Novom Pazaru veliča Nasera Orića, žutu kuću i govori da je Kosovo pored Srbije, što su vlasti u Podgorici usvojile tzv. rezoluciju o Srebrenici u saradnji sa njima bratskim prištinskim vlastima, što Hrvatska koja je skoro sve Tesle istrijebila stavlja najvećeg od njih na svoj novac. Srpski svet zato mora da bude kao Gojko Raičević čiji je IN4S portal tu istu sintagmu lansirao u orbitu – hrabar, odlučan, nepokolebljiv, pravodoljubiv, spreman da pretrpi ucjene i pritiske, pa i da stradava braneći se, ako je to potrebno.

Kako je to lijepo primetio Darko Tanasković, nikome na svijetu ne smetaju hispanski, luzitanski ili frankofoni svijet, ali im smeta srpski. Ne čudi da je riječ o onima kojima smeta i „Ruskij mir“, sigurno ne zbog grandiozne ruske kulture, već zbog geopolitičkih ambicija prema istoj. Srpski svet nisu samo teritorije i resursi oko kojih se svi otimaju, njega čine i Tesla, Pupin, Milanković, Andrić i mnogi drugi koji su zadužili ne samo naš narod, već i cijelo čovečanstvo.

Ovoga puta nas je ipak više.

Ovo nije ni 1918. ni 1945. godina, već vrijeme kada su Srbi uveliko odlučili da budu ono što su uvek bili – samo Srbi, a Srbija odlučla da prestane da se brani od Srba. Ideja Srpskog sveta je dokaz da su srpsko rukovodstvo i srpski narod poslušali poruku patrijarha Porfirija od prije tri godine – da se ne bojimo da budemo ono što jesmo!