Jefto ne voli naočare a Raško voli plazmu
Svaki iole ozbiljniji osvrt na mnoge od onih koji nas predstavljaju u parlamentu osvijetli novi primjerak u toj, čast izuzetcima, galeriji likova.
Gledamo sad ovu papazjaniju od Skupštine: nervoznog Mugošu i začešljanog Šehovića, zaumljenog Ivana Brajovića od Ramade; sjetnog Raška sa plazmom, anasteziranu Draginju i prikradenog Ranka; kao zec na planinu ljute depeesovce, ublijeđelog mandatara, Jokovića sa usnama u znak dugosilaznog akcenta…
Došao i Miško Vuković, ali nema Duška Markovića, pa zebem da nije sa za Beograd…
Riječju sve svita odabrana kojoj se na licu vidi da čini „čistu, čestitu i pravednu stvar“.
Ipak dva mi detalja zapadoše za oko. Raško, budući ministar vojni, uživo usred rasprave o Abazovićevom ekspozeu, u gro planu kamere glocka keks, i to ne crnogorskog „čiča glišu“, nego srbijansku plazmu.
Kad ono javi se za riječ neurolog Jefto Eraković, poslanik reanimiranog DPS-a.
Uplaših se kad vidjeh u njegovim rukama snop od tridesetak papira spremljenog premudrog govora. Pomislih ovo će potrajati, žao mi i Dragana Ivanovića i njegova zdravice – izlaganja kraće traju, kad ono međutim.
Jefta mrzi da nosi naočare, a i ne pristaje nalickanom izbrijanom doktoru sa naoštrenim špic zulufima da metne očajlije, pa napisao svoj govor fontom 26. To su ti ona velja slova koja može da čita bez naočara i baba Solumija, pa taman izleleče tri rečenice opštih mjesta, pa novi list. Isčita Jefto čitav snop začas posla.
Ima tamo raznih osobenjaka. Valjalo bi da mnogi skoknu do doktora, ali ne kod Jefta i ne u Beograd.