JAVNI INTELEKTUALCI

Piše: Milan Gajović, diplomirani pravnik sa advokatskim ispitom i diplomirani ekonomista, iz Podgorice

 

GLOBALISTIČKI ORIJENTISANI INTELEKTUALCI – SEKULARNI SVEŠTENICI VELIKOG BRATA

„Moćni ljudi nemaju duha, a duhovni ljudi nemaju moći.“(Đuro Šušnjić, 1934,sociolog i filozof)

„Um je poput padobrana – funkcioniše jedino ako je otvoren.“(Albert Ajnštajn (Albert Einstein), 1879-1955. teorijski fizičar)

„Koji brzo uče – prvi se poturče.“ (Rajko Petrov Nogo, 1945, pjesnik, esejista i književni kritičar)

„Isto onako kao što svakog jutra kada se probudim znam da se Sunce neizbježno rađa, tako i globalizacija predstavlja nužno događanje koje nije stvar volje.“ (Tomas Fridman (Thomas L. Friedman), 1953, američki politički komentator i kolumnista)

Intelektualac je osoba koja se ističe inteligencijom i obrazovanjem, odnosno umnim sposobnostima koje koristi u profesionalne i/ili javne svrhe. Zahvaljujući svojim intelektualnim sposobnostima i obrazovanju uživa ugled, odnosno predstavlja autoritet u određenim oblastima društvenog života (sferi kulture i nauke, prije svega).

Đuro Šušnjić smatra da je intelektualac čovjek od duha koji pokušava da snagom svog intelekta mijenja svijet oko sebe, jer je njegov poziv „traženje istine“. Biti intelektualac znači staviti interes za istinu iznad svih drugih interesa. „Intelektualni interes je otkrivanje istine da se svet osmisli, a ne da se njime vlada“.

Šušnjić klasifikuje tri tipa intelektualaca: „neutralne tehničare“, „socijalne filozofe“ i „kritičke intelektualce“ koje karakteriše kritičko mišljenje i kritički stav i prema sopstvenim idejama i prema svijetu u kojem žive. Kritički intelektualci su „duhovna opozicija sistemu moći“. Osobenim ih čini aktivno javno djelanje (društvena angažovanost), odgovornost za izgovorenu riječ i pobuna protiv lažnih autoriteta..

Pojam „inteligencija“ označava i posebnu društvenu grupu, ili privilegovanu društvenu elitu čije pripadnike zajednica prepoznaje po naročitoj sposobnosti i umnosti. Karakteriše ih sloboda, odnosno moralna autonomija ličnosti, nezavisnost u mišljenju i kritički stav, odnosno neprihvatanje neutemeljenih zapovijesti. Moralna autonomija znači postupanje u skladu sa svojim uvjerenjima i upravljanje prema savjesti.

Antički mislioci Sokrat i Platon su smatrali da javnim poslovima treba da se bave „aristokrate po duhu“ koji se zalažu za opšte dobro.

Javni intelektualci treba da se rukovode „etosom javnog djelanja“ utemeljenog na, postojanom i međuprožimajućem, mentalnom i moralnom skladu mišljenja, govora i činjenja. Hrabrost je najviši izraz ljudskog dostojanstva i lične autonomije.

„Svaka društvena grupa“, pisao je Antonio Gramši (Antonio Gramsci, 1891-1937,italijanski marksistički društveni teoretičar i političar) „stvara sebi istovremeno, organski, jedan ili više slojeva intelektualaca koji joj pružaju homogenost i svijest o sopstvenoj funkciji, ne samo na ekonomskom, nego i na društveno-političkom polju“.

Javno kritičko mišljenje, naročito kritika vlasti, nosi i veliki rizik i po ličnu i profesionalnu sudbinu kritičara. Milovan Vitezović (1944-2022, pisac, scenarista i dramaturg), u svojoj knjizi „Ispit kod profesora Miloša N. Đurića“, piše: „…I pre se mislilo, ali je od njega (Sokrata) mišljenje postalo opasno po život“.

Međutim, intelektualci su i proizvođači raznih ideologija, iznajmljuju svoju pamet i prodaju svoje ideje. To je, prije svega, stvar karaktera, odnosno moralne čvrstine. „Ništa tako ne otkriva slabosti u čovjekovom karakteru kao javni život“, kazao je Arčibald Kronin (Archibald Joseph Cronin), 1896-1981,škotski ljekar i pisac).

Drugim riječima, u svakom društvu postoje i pseudointelektualci (grč. pseudo – lažni, obmanjujući) , odnosno ideolozi koji se ne rukovode istinom, već vlastitim interesom. Oni se služe propagandom u ime „jedne istine“, nametnute i neporecive. Obrazac i vodilja njihovog mišljenja i ponašanja jeste autoritet onih koji ih plaćaju i poslušnost prema njima. Pseudointelektualci su javne apologete i promoteri politike nalogodavaca, „intelektualni najamni radnici“ (Đ.Šušnjić), „intelektualni mediokriteti“ (Rajt Mils (Charles Wright Mills), 1916-1962, američki sociolog), i instrumenti zloupotrebe znanja. Sredinom 20. vijeka, Mils, u svojoj knjizi „Elita vlasti“, pripadnike političke elite naziva ljudima „drugorazredne inteligencije“, jer po njemu, intelektualac treba da bude „moralna savjest svog društva“.

Otac moderne socilogije, Emil Dirkem (David Emile Dirkheim, 1858-1917, francuski socilog) je skovao izraz „crna inteligencija“. To su intelektualci koji jeftino prodaju svoje znanje i proizvode „inflaciju kadrova“.

Džordž Orvel (George Orwel – Eric Arthur Blair, 1903-1950, engleski književnik) izrazom „patologija intelektualca“ označava njegovu sklonost da se „sagne pred trenutnim pobjednikom, da se postojeći trend prihvati kao nepovratan“.

Prvog maja 1776. godine, jezuita Adam Vajshaupt (Johann Adam Weishaupt, 1748-1830, njemački filozof i profesor kanonskog prava na Univerzitetu i Ingolštatu, Bavarska) je osnovao iluminate. Cilj tog tajnog društva je bio urušenje religijskih institucija i granica između država kojima će upravljati „mudraci“, odnosno zajednica „iluminiranih“ (prosvijetljenih).
Ciljevi iluminata, učlanjenih u razne tajne i javne organizacije su, između ostalih: ukidanje nacionalnih vlada i nacionalne suverenosti, stvaranje svjetske vladajuće elite, kao i borba protiv vjere i hrišćanstva za tzv. novi svjetski poredak.

Dejvid Rokfeler (David Rockefeller, 1915-2017, američki bankar i jedan od najbogatijih ljudi svijeta) je kazao: „Sve što nam treba jeste jedna velika svetska kriza i narodi će prihvatiti novi svetski poredak“. (Časopis „Zbilja“, jul-septembar 2017). “Nadnacionalna vlast svetskih bankara i intelektualnih elita ima prvenstvo nad pravom naroda na samoopredeljenje (koje uključuje pravo na biranje sopstvene državne vlasti)“. (Časopis „Pečat“, 12.april 2013.).

Iz citiranog proizilazi da je nadnacionalna suverenost megakapitalista i (pseudo)intelektualne elite poželjnija od nacionalnog opredjeljenja i državnog suvereniteta, kao „relikata iz prošlih vremena“. A globalistička intelektualna „elita“ treba da služi bogaćenju najvećih bankara – investitora.

Familija Rokfeler je dio globalističke elite koja nastoji da oblikuje svijet prema svojim interesima ovladavanja planetom. „Tokom mnogih godina porodica Rokfeler je davala „pravog čovjeka“ za visoke američke državne funkcionere nezavisno od toga koja je partija bila na vlasti…“, kazao je, još 1902.godine, engleski ekonomista Džon Hobson (John Atkinson Hobson, 1858-1940,).
Strateški pravci neoliberalne, „univerzalne civilizacije“ utvrđuju se na „Svjetskom ekonomskim forumu“, u Davosu (Švajcarska), koji svake godine okuplja globalističke intelektualce iz cijelog svijeta. Neoliberalna ideologija jeste totalitarna ideologija ovladavanja planetom, jer se nameće, ne samo putem tzv. „meke moći“, odnosno „hibridnim ratom“, nego i oružanom silom („humanitarnim intervencijama“).

U javnost izlazi sve više dokaza da su iluminati i volstritski bankari učestvovali i u revolucionarnom rušenju carske Rusije, pomažući boljševike milionima dolara u zlatu.
„…internacionalni komunizam je korišćen radi uništavanja hrišćanskih vrednosti i hrišćanskog društva, jer su institucije hrišćanskog društva, njegova kultura i moralni zakoni jedine prave prepreke uspostavljanju novog svetskog poretka.“ (Dragan Mraović, 1947-2022, pjesnik, prevodilac i diplomata; časopis „Pečat“, broj 433/2016)

Jedan od vođa Oktobarske (boljševičke) revolucije Lav Trocki (Lejba Davidovič Bronštajn, 1879-1940), bio je zagovornik radikalne revolucionarne strategije. Smatrao je da „Oktobarska revolucija“ može biti potpuna samo ako postane svjetska revolucija (trockizam). A šta je to do druga varijanta novog svjetskog poretka? I Trocki je bio povezan za zapadnim megakapitalistima koji su finansirali „Crveni oktobar“.

Pod pojmom sekularnih sveštenika Ajzaja Berlin (Isaiah Berlin, 1909-1997,britanski politički filozof) je označio komunističke intelektualce koji su branili zločine vlasti. A po američkom lingvisti i filozofu Noamu Čomskom (Noam Chomsky, 1928), takve „sveštenike“ čine intelektualci koji aplaudiraju zapadnoj moći, ignorišu zapadne zločine i zato su poštovani na Zapadu. Oličava ih tzv. nevladina inteligencija, koju je tokom Hladnog rata oblikovala CIA.

Globalistički cilj jeste potčinjavanje intelektualaca i njihovo pripitomljavanje. „Zadatak intelektualnog klera je simbolično posredovanje između vlastodržaca i potčinjenih, uz garanciju da će potčinjeni ostati potčinjeni…“ (Dijego Fuzaro (Diego Fusaro), 1983, italijanski filozof).

Prema Žanu Bodrijaru (Jean Baudrillard, 1929-2007, francuski sociolog, filozof i teoretičar kulture), SAD su „pustinja iz kojih je iščezla realnost“. Kao takve, one su vjerodostojno lice savremene civilizacije, odnosno obesnaženje svih vrijednosti i „postmoderni kulturni sunovrat“.

Proizvodnjom haosa i upravljanjem njim, SAD se bave uz pomoć brojnih analitičkih centara, „fabrika misli“ i „trustova mozgova“ (think tanks, brain trusts). To su naučno-istraživačke organizacije, formirane u vrijeme Hladnog rata, sa glavnim ciljem da SAD budu glavni hegemon u svijetu. Bave se, prije svega, društvenim naukama, odnosno teorijskim i praktičnim problemima realne politike.
Po pravilu, to su grupe savjetnika ili eksperata koji učestvuju u projektima, u okviru postavljenog zadatka, radi uticaja na državnu politiku i na lica koja formiraju javno mnjenje. Oni su i instrumenti društvene kontrole i mjerila vladajućeg sistema vrijednosti. Radi se o „prodavcima ideja“ u zamjenu za novac. Ovi „mozgovi“, odnosno globalistički sekularni sveštenici, stvaraju „obrasce novog mišljenja“, definišu američke nacionalne interese i određuju magistralne pravce američke spoljne politike.

Početkom 21. vijeka, američki trustovi mozgova su izdvojili glavne probleme koji će biti važni u narednih 25 godina. To su, između ostalih: upravljanje resursima planete, kontrola demografske situacije, problem političkog upravljanja i ubrzanje procesa globalizacije. (Portal studproject.com)

RAND (Research And Development – (za) „Istraživanje i razvoj“) korporacija je osnovana 1948.godine, kao „nezavisni vladin institut“ i „neprofitna“ institucija koju finansira Pentagon. Njena „Inicijativa za alternativnu strategiju“ (RAND Alternative Strategy Initiative, 2008), nastala povodom tzv. “Arapskog proljeća“, obuhvata raznovrsne metode destabilizacije drugih država, putem tzv. obojenih revolucija, u cilju sprovođenja američkih nacionalnih interesa, ali tako da ruka SAD u svemu tome „treba da bude nevidljiva“. Glavnu ulogu u takvim revolucijama treba da odigraju nevladine organizacije (NVO) i „nezavisni“ mediji.

Globalisti primjenjuju metod tzv. kolonijalne poliarhije. To znači da spoljni kolonizatori difuzno raspoređuju tačke kontrole, čineći sistem koji se kontroliše i eksploatiše potčinjenim društvom. Lojalni pripadnici domaće kulturne, obrazovne i akademske elite služe kolonizatoru i urušavaju visoko obrazovanje, nauku i nacionalnu kulturu. Kolonijalna eksploatacija vremenom uništava najveći dio domaće inteligencije i podrazumijeva gubljenje intelektualnog suvereniteta, odnosno iznajmljivanje i nekritičko usvajanje tuđe istine, tuđih obrazaca mišljenja i vrijednosnih kategorija.
„Može se savršeno stvoriti svijet kojim upravlja nevidljiva diktatura u kojoj su, u svakom slučaju, zadržani spoljni oblici demokratske vladavine.“ (Kenet Bolding (Kenneth E. Boulding, 1910-1993, američki ekonomista, sociolog, filozof i mirovni aktivista).

U studiji „Odlične ovce: pogrešna edukacija američke elite“ (Excellent Sheep: The Miseducation of the American Elite and the Way to a Meaningful Life“ (2014), profesor Univerziteta Jejl Vilijam Deresjevič (Wiliiam Deresiewicz, 1964, američki pisac, esejist i književni kritičar) upozorio je da se u vrhunskih hramovima svjetskog obrazovanja proizvode stada mediokriteta, („odlično dresirane ovce“) koji su predodređeni za ključne funkcije u društvu. Ova obrazovana elita je dresirana da ne razmišlja svojom glavom i da ne pokazuje emocije, kritičko mišljenje i moralnu hrabrost. Napredovati mogu samo oni koji prihvataju pravila „korporativne religije“ i koji odustaju od svog, i ličnog i profesionalnog, identiteta.

I pruski model obrazovanja iz 19.vijeka imao je cilj da oblikuje ljude da poslušno i bespogovorno služe državi. U tom sistemu postojala su tri tipa obrazovanja: jedan za intelektualnu (državnu) elitu; drugi za sluge te elite, odnosno za tzv. profesionalce: ljekare, pravnike, inženjere… i treći koji je bio namijenjen ostalim građanima.

U proteklim decenijama, u Srbiji i Crnoj Gori, desilo se ono što Žilijen Benda (Julien Benda, 1867-1956, francuski filozof, romanopisac, esejista i književni kritičar) naziva „izdaja intelektualaca“. Oni su izdali svoju misiju nezavisnih branilaca istine i postali dio sistema globalne moći i (neoliberalni) „opasni utopisti“. Nemalo, srpskih i crnogorskih, komunističkih i građanskih-globalističkih, intelektualaca se otuđilo od svog naroda i prihvatilo pozicije kompradora (zapadnih „mekih“ okupatora). Time su postali oruđa zapadnih interesa.

„Naša elita je vrlo koruptivna i usled toga nalazi se u predintelektualnom stanju svesti. Smatram da je ovaj naraštaj intelektualne elite…oblikovan u titoizmu, jedan od najsramotnijih naraštaja u istoriji srpske kulture…A vlast upravo nose predstavnici tog naraštaja.“ (Milo Lompar, 1962, istoričar književnosti i esejista, časopis „Pečat“, 1.jul 2016.)

Istinosni i moralni stavovi angažovanog javnog intelektualca treba da prolaze kroz prethodni, svojevrsni, mentalni i patriotski „filter“, kako bi pomogli da uspješno razlikujemo nesporne, univerzalne vrijednosti od interesa zapadnih moćnika koji opasno ugrožavaju našu nacionalnu i državnu samobitnost.