IVAN VUKOVIĆ ILI: BEZ NASLOVA

PIŠE: SIBIN

Dakle: ode nama Vuković Ivo podnoseći ostavku uz poruku dostojnu simbolista – “Neka Sunce našeg grada vječno sja…”

Međutim, naučnici na Suncu otkrili nove eksplozije, što znači da je po zdravlje mnogo pametnije deponovati se D vitaminom, nego se kvarcati na nudističkoj plaži.

Politika profita ubija prirodu. Centralizacija, koja znači širenje apstraktne administracije i konkretne betonizacije, internet generacije izvlači iz prirode i prekida kontakt sa njom. Šta će ti pejzaž kad imaš ekran, “prirode je ionako previše.” (Foucault)

Takođe čitamo, ne bez osjećaja nelagodnosti. Nova, 6G mreža, donosi – sljubljenje virtuelnog sa okolinom, spajanje fizičkog, digitalnog i biološkog, nadalje, metamreža i mozak radiće kao idealni, jedinstveni, obećani spoj.

Nego, pustimo sad to, i Ilon se žali da je platformu za izbacivanje genijalnih misli, Twiter, užasno teško voditi i da bi kompaniju automatski prodao samo kad bi naletio dobar kupac. A, Ivo je znao da tvituje kojekakve svoje bisere, od antologijskog tepanja glavnom gradu – POŚA – do proglašenja jednog pjesnika za mrzitelja sveg Crnogorskog!

Načuh, ne sjećam se više kad, da dr Ivo nije znao gdje je sjedište NATO-a. Ok, ali se pohvali ovom strašnom činjenicom: prvi put u istoriji glavnog grada, administracija koju sam vodio, pazarila je 19 autobusa, koji su iznosili nešto malo više od dva miliona eura.

A, govorkalo se, za Ivovog vakta, da se uvede tramvaj linija i tako se rastereti isuviše gust saobraćaj. Umjesto tramvaja građani izabrali trotinet, logikom: bolje išta, no ništa.

Da, dakle, skratim: Ivo otišao, te se nadamo da će zasijati sunce novog rukovodstva koje će znati malo više nego da jebenom Titu diže spomenike, jer nije ovo više Titograd, ali ni POŚA.