Godišnjica bitke na Košarama: Herojska epopeja naše Vojske ledila krv u žilama krvnika i neprijatelja!

Na današnji dan prije 22 godinu, započela je bitka na Košarama. Borba na jugoslovensko-albanskoj granici trajala je 67 dana i odnijela je 108 života.

Jedna od najtežih borbi u novijoj istoriji srpske vojske postala je simbol odbrane otadžbine.

Borba na Košarama započela je 9. aprila u ranim jutarnjim satima, kada je OVK napala državnu granicu Savezne Republike Jugoslavije iz pravca Albanije.

Cilj im je bio da se razdvajanjem i razbijanjem jedinica Vojske Jugoslavije između Đakovice i Prizrena spoje sa snagama OVK u Metohiji.

Oko 1.500 pripadnika OVK, uz podršku albanske artiljerije, NATO avijacije i instruktora napalo je rejon karaule Košare na frontu širine nekoliko kilometara rano ujutro 9. aprila 1999. godine. Do 9. aprila NATO nije gađao Košare, ali jeste druge položaje na jugoslovensko-albanskoj granici. Karula je locirana na obroncima Prokletija, nedaleko od Djakovice i Dečana.

Borbe su trajale sve do 14. juna 1999. godine, kada se Vojska Jugoslavije posle Kumanovskog sporazuma povukla sa Kosova i Metohije.

Za Vojsku Jugoslavije nije bilo odmora

Kako navodi RTS, na vrhuncu borbi Vojska Jugoslavije imala je oko 1.200 vojnika, a OVK, sa dobrovoljcima i albanskim jedinicama pet do šest hiljada. Snage OVK su ratovale u smenama, dok za VJ nije bilo odmora.

Velika koncentracija snaga na Košarama koštala je OVK napuštanja mnogih položaja, jer je utvrđeno da su mnogo djelovi granice sa albanske strane bili gotovo bez ikakve odbrane.

Svijest da ukoliko padne linija fronta na Košarama, kreću mnogo ozbiljniji sukobi sa OVK i NATO, sa neizvesnim krajem, držala je moral na visokom nivou. Vojska Jugoslavije je često išla u napade po ledenoj kiši, mrazu, magli i snijegu dubine jedan metar i branila svaki položaj do poslednjeg trenutka – što je dodatno uticalo na pad morala kod neprijatelja.

Cilj napadača, OVK, NATO-a i albanske vojske bio je da se prodre u Metohiju i da se snage Vojske Jugoslavije, do tada maskirane i dobro sakrivene, nateraju na otvorenu borbu u kojoj bi do izražaja došla tehnološka prednost NATO avijacije.

Teritorija SRJ koju je zgresor uspeo da zauzme bila je svega četiri kilometra u širinu i par stotina do hiljadu metara u dubinu.

Bizarne scene krvavih borbi

Tokom krvavih borbi na Košarama bilo je i mnogih bizarnih scena, u koje je teško povjerovati. Dešavalo se da ljudi sa obje linije fronta zbog guste magle zalutaju u neprijateljske rovove i vrate se u sopstvene, a da ih niko ne primjeti.

Zbog stalnog prisluškivanja jedan rezervni oficir VJ se prisjetio američkih Navaho Indijanaca iz Drugog svjetskog rata, i angažovao dvojicu Roma, pripadnika VJ, koji su na svom jeziku radio vezom navodili jugoslovensku artiljeriju i minobacače. Do kraja rata NATO i OVK nisu uspjeli da shvate o čemu se radi, jer nisu razumjeli romski jezik.

Glavninu graničnih jedinica na Košarama prije bitke činili su vojnici na redovnom odsluženju vojnog roka koji su služili vojsku od marta 1998. godine i imali su uglavnom po 19 ili 20 godina. U bici za Košare u redovima Vojske Jugoslavije borio se veliki broj dobrovoljaca iz zemlje i inostranstva. Osim Rusa – Kozaka iz padobranskih jedinica, u redovima dobrovoljaca bili su ljudi iz drugih evropskih zemalja – takozvani „internacionalni odred“ od tridesetak ljudi činili su ljudi iz zapadnog dijela Ukrajine, Finske, Švedske, Danske, Holandije i po jedan Škot i Irac iz Velike Britanije.

Herojstvo branilaca naše državne granice, koji su se junački borili za svaki metar srpske zemlje, Bitku za Košare svrstava među najsvetlije trenutke naše vojne i nacionalne istorije.

Naša vojska je, uz nemale žrtve, uspješno nedjeljama odoljevala brojno i tehnološki nadmoćnijem neprijatelju, ali ju je svijest o tome da brani ono što je srpskom narodu najsvjetije učinila nepobjedivom.

Herojska epopeja branilaca Košara će nas vječno podsjećati da je srpski narod nepobjediv onda kada se jedinstveno bori protiv zla i nepravde i štiti ono što mu je najmilije i najdragocjenije.