Godinu dana od početka sukoba na Bliskom Istoku: Kako je rat u Gazi promijenio svijet

Početkom 2023. godine, Bliski istok je djelovao mirnije nego u bilo kom trenutku u poslednjih dvadesetak godina, piše portal RT Balkan.

Iako je situacija bila daleko od savršene, postojala je nada da bi taj region konačno mogao da uplovi u mirnije vode. Iran i Saudijska Arabija u su u martu te godine postigle sporazum o normalizaciji odnosa uz posredstvo Kine, primirje u krvavom građanskom ratu u Jemenu bilo je na dohvat ruke, a sukobi u Siriji, Iraku i Libiji, iako nisu bili okončani, ušli su u mirnije faze.

A onda se dogodio 7. oktobar.

U ranim jutarnjim časovima, militanti Hamasa u Pojasu Gaze sproveli su do tada najveći raketni napad na Izrael, dok su borci na tlu probili zaštitne ograde i upali na teritoriju svog susjeda. Do kraja dana, u krvavom piru palestinskih militanata ubijeno je 1.180 Izraelaca – od kojih su 797 bili civili – dok je njih 251 odvedeno u Gazu kao taoci.

Napad šokirao je ne samo Izraelce, već i čitav svijet, a mediji su ga ubrzo prozvali „izraelskim 11. septembrom“ i „najkrvavijim danom za Jevreje od okončanja Holokausta“. Izraelski premijer Benjamin Netanjahu ubrzo je objavio rat Hamasu, dok je ministar odbrane Joav Galant najavio potpunu okupaciju Gaze, navodeći da se Izrael „bori protiv životinja“.

Kasnije istog dana, izraelske snage započele su vazdušne udare na Pojas Gaze, čime je otpočeo rat koji je tokom poslednjih godinu dana čitav Bliski istok izvrnuo naopačke – a kome se ni godinu dana kasnije ne nazire kraj.

Godinu dana rata u Gazi

Rat u Pojasu Gaze, gusto naseljenoj enklavi koja se prostire duž obale Mediterana, doveo je do ogromnih ljudskih žrtava i masovnih uništenja infrastrukture. Prema podacima tamošnjih vlasti, u brutalnim izraelskim napadima poginulo je najmanje 41.800 ljudi – a prema pojedinim procjenama, taj broj bi mogao biti i značajno veći.

Više hiljada ljudi i dalje se vodi kao nestalo ispod ruševina, dok je zvanični broj ranjenih blizu 100.000. Rat je doveo i do izbijanja gladi u djelovima Gaze, kao i do širenja zaraznih bolesti.

Borbe nisu zaobišle ni druge regione, prije svih okupiranu Zapadnu obalu i Liban. U okršajima izraelskih snaga i Palestinaca na Zapadnoj obali poginulo je više od 700 ljudi, dok je više od 5.000 povrijeđeno. Broj žrtava u Libanu naglo je porastao tokom poslednjih nekoliko nedjelja, i danas iznosi blizu 2.000.

Brutalnost izraelske vojske izazvala je bijes širom svijeta, a propalestinski protesti organizovani su širom svijeta – od Njujorka i Londona do Teherana i Kaira. Pritisak na Izrael – ali i na njihovog najvažnijeg saveznika, SAD – iz nedjelje u nedjelju postajao je sve veći.

Administracija američkog predsjednika Džozefa Bajdena je u prvi mah pružila bezrezervnu podršku Tel Avivu, ali je nakon oštrih kritika javnosti djelimično promijenila poziciju i počela da se zalaže za primirje. Američke diplomatske inicijative, međutim, nisu dale rezultate, a američki uticaj na Bliskom istoku doživio je težak udarac.

Kraj mita o izraelskoj nepobjedivosti

Uspjeh Hamasovog napada predstavljao je najveći udarac na izraelsku reputaciju od uspješne arapske ofanzive tokom Jomkipurskog rata 50 godina ranije. Napad je bio posljedica katastrofalnog propusta izraelskih obavještajnih službi, koje su do planova Hamasa došle godinu dana ranije – ali su ih odbacile, smatrajući ih nerealnim.

Neuspjeh izraelske vojske da spriječi proboj boraca Hamasa osokolio je i druge militantne grupe u regionu, poput Hezbolaha, koji je dan kasnije krenuo sa (ograničenim) udarima na sjever Izraela, i jemenskih Huta, koji su krajem oktobra počeli da napadaju brodove u Crvenom moru.

Eskalacija nasilja na Bliskom istoku nije izbjegla ni američke trupe u Iraku i Siriji, koje se od kraja prošle godine nalaze na udaru proiranskih grupa u regionu.

Od samog početka rata, u centru pažnje se našao i glavni saveznik Hamasa – Iran. Iako su zapadni mediji ubrzo prenijeli da je izvjesno da Teheran nije bio direktno umiješan u organizaciju samog napada, Izrael je glavnog krivca za krvoproliće vidio upravo u Islamskoj republici.

Iako je direktni okršaj Izraela i Irana do sada izbjegnut, on iz dana u dan djeluje sve realnije. Iran je u aprilu 2024. prvi put u istoriji direktno gađao teritoriju Izraela kao odgovor na ubistvo svog visokog oficira u Damasku početkom tog mjeseca, da bi 1. oktobra ponovo gađao jevrejsku državu kao odmazdu na ubistvo lidera Hezbolaha Hasana Nasrale.

Kako je Netanjahu iskoristio rat

Iako je napad Hamasa nesumnjivo predstavljao ozbiljan udarac za Izrael, Netanjahu je ubrzo uvidio da najnovija kriza može biti i šansa za konačni obračun sa neprijateljima u okruženju.

Izraelski premijer je iskoristio krizu kako bi se obračunao ne samo sa Hamasom, već i sa drugim militantnim grupama koje su podržale palestinske militantne – prije svega sa libanskom Hezbolahom, koji se poslednjih nedjelja našao u centru pažnje.

Izraelske snage imale su dosta uspjeha u eliminaciji lidera proiranskih organizacija. Oni su sprovele niz ciljanih udara na lidere Hamasa i Hezbolaha u kojima su, između ostalih, ubijeni Nasrala, visoki komandat Hezbolaha Fuad Šukr i vođa političkog krila Hamasa Ismail Hanije.

Rezultati vojnih kampanja protiv te dvije organizacije su, ipak, manje jasni. Iako je Hamas pretrpio značajne gubitke nakon godinu dana brutalnih borbi sa izraelskim snagama, IDF i dalje nije uspio da izvrši svoj glavni zadatak – eliminaciju te grupe. Kako stvari stoje, taj cilj još uvijek djeluje nedostižno.

O ishodu direktnog obračuna izraelskih snaga sa Hezbolahom, koji je započeo prije svega nekoliko nedjelja, i dalje je rano govoriti.

Izraelski premijer je iskoristio napad Hamasa i kako bi pažnju javnog mnjenja skrenuo sa domaćih tema koje su prethodnih mjeseci potresale Izrael – prije svega kontroverzne reforme pravosudnog sistema, koja je bila okidač za masovne proteste tokom prve polovine 2023. godine.

Netanjahu je u tome nesumnjivo uspio, pošto su nedavna istraživanja pokazala da je njegova partija Likud ponovo najpopularnija u Izraelu, ali i da javnost uglavnom podržava njegovu ratobornu politiku prema Iranu.

Ima li nade za Bliski istok?

Godinu dana nakon napada Hamasa na Izrael i izbijanja rata u Gazi, okončanje borbi i postizanje primirja ne djeluje izvjesno – naprotiv, stiče se utisak da Bliski istok nikada nije bio bliži otvorenom ratu.

Izraelski vojni i politički vrh je obećao da će odgovoriti na iranski napad od 1. oktobra, što bi moglo da nastavi talas eskalacije koji se ne smiruje već nekoliko mjeseci.

SAD očigledno više nisu u stanju da obuzdaju Netanjahua, a pitanje je da li će moći da mu pomognu ako sukob sa Iranom bude nastavio da eskalira. Na budućnost sukoba na Bliskom istoku uticaće i američki izbori početkom novembra, odnosno da li će se u Bijeloj kući naći Donald Tramp – koji bi mogao da vodi još oštriju politiku prema Iranu.

Ipak, jedno je sigurno – napad od 7. oktobra nesumnjivo će prestavljati prekretnicu na Bliskom istoku i prelazak iz jedne ere u drugu. Kakve će biti njegove dugoročne posljedice – ostaje nam da vidimo.

(RT)