„Genocid“ u Srebrenici – bitan element antisrpske strategije Zapada

On jul 13, 2023

Piše: Milan Gajović

„Na početku „Drugog zalivskog rata“ (agresije na Irak,1991), novinar je upitao Džordža Buša Mlađeg (tadašnjeg predsjednika SAD):
-Da li je intervencija u Iraku u skladu sa međunarodnim pravom?
On je odgovorio:
-Međunarodno pravo – šta je to? Moraću da pitam svog advokata?! („Novi standard“ portal, 1. april 2022.)

„…Pre suđenja u Hagu ni naučnici ni pravnici nisu mogli ni zamisliti da će pojedinačni masakri biti definisani kao genocid. Tu ideju je formulisao Mahmud Šerif Basioni, američki profesor prava, koji je sačinio studiju o nasilju u Bosni, a koja predstavlja osnovu za rad Tribunala. Basioni je pred američkim Kongresom rekao da, prema Konvenciji o genocidu, u Bosni nije počinjen genocid, ali da bi se situacija mogla promeniti ako se zauzme „progresivan“ stav koji dozvoljava „lokalni“ genocid. Bez uticaja SAD ovakva vrsta obrazloženja ne bi se pojavila u Hagu…“ (Šel Magnuson (Kjell Magnusson), 1945, profesor sociologije na Univerzitetu u Upsali, Švedska; Dnevni list „Politika“, 10. jul 2021.godine)

„Ako tvrdite da je Srebrenica bila genocid…onda ću ja, kao lingvista, morati da pronađem neki drugi izraz da bih vjerodostojno opisao Holokaust i ono što se dogodilo u Aušvicu.“ (Noam Čomski (Avram Noam Chomsky), 1928, američki lingvista, filozof i angažovani javni intelektualac)

„Nijesam siguran da je ono što se desilo u Srebrenici genocid. Koliko znam, ono što se tamo desilo nije opis ili definicija genocida. Mislim da je odluka da se to nazove genocidom donijeta iz političkih razloga.“ (Efraim Zurof (Efraim Zuroff), 1948, izraelski istoričar i direktor centra „Simon Vizental“

„Ovih dana se obilježava 28 godina od genocida u Srebrenici. U jednom od najvećih zločina na prostoru Evrope nakon Drugog svjetskog rata, u Srebrenici su ubijeni ljudi zbog drugačijeg imena, nacionalne i vjerske pripadnosti…Međunarodni sud pravde i Međunarodni krivični sud za bivšu Jugoslaviju, svojim odlukama, dali su krivično – pravni odgovor u odnosu na genocid u Srebrenici, a svima nama ostaje i ljudska dužnost da odlučno osudimo bilo kakve pokušaje relativizacije…“ (Jakov Milatović, predsjednik Crne Gore, u video obraćanju javnosti; IN4S portal, 11.jul 2023.godine)

Nelegalni i nelegitimni NATO haški, antisrpski, politički kvazi tribunal (u daljem tekstu: „Tribunal“) donio je više, činjenično i pravno, neutemeljenih presuda kojima su za navodni genocid nad Bošnjacima, na području opštine Srebrenica, u julu 1995.godine,osuđeni najviši politički i vojni funkcioneri Republike Srpske, te starešine i pripadnici Vojske Republike Srpske. Time je „Tribunal“ povrijedio Konvenciju o sprečavanju i kažnjavanju zločina genocida, iz 1948.godine (u daljem tekstu: Konvencija).
I Međunarodni sud pravde (u daljem tekstu: MSP) je, svojim presudom iz 2007.godine, po tužbi krnje Bih (podnesene bez saglasnosti Republike Srpske) protiv SRJ (1993), potvrdio presude za genocid „Tribunala“, preuzimajući njihov činjenični opis i pravnu kvalifikaciju tog krivičnog djela. U presudi je navedeno da su „elementi genocida ostvareni samo na području Srebrenice“?!
„Tribunal“ je nelegalan, jer je obrazovan protivno Povelji UN, Rezolucijom 827 Savjeta bezbjednosti, 1993.godine.Naime, Savjet bezbjednosti nije nadležan za formiranje međunarodnih sudova, jer se takvi sudovi ustanovljavaju samo konvencijama, odnosno višestranim međunarodnim ugovorima. “Tribunal“ je bio i inkvizitorski sud , jer je objedinjavao i „sud“ i „tužilaštvo“ i zakonodavni organ, jer je sam donosio i mijenjao pravila (Statut), po kojima sudi. Pored toga, “Tribunal“, odnosno isti „sud“ (sa istim sudijama) sudio je i u prvostepenom i u drugostepenom postupku.
Takođe, „Tribunal“ je bio nelegitiman, jer su ga formirali i finansirali oni koji su razbili SFRJ i počinili najveće genocide u ljudskoj istoriji, sa višemilionskim žrtvama i to: Anglosaksonci (Englezi i Amerikanci) nad Indijancima u Sjevernoj Americi, Aboridžinima u Australiji, te crncima u Južnoj Africi i drugdje po Africi; Njemci nad Jevrejima u Drugom svjetskom ratu; i Vatikan nad Srbima u tzv. Nezavisnoj državi Hrvatskoj, te nasilnim masovnim prozelitizmom, odnosno pokrštavanjem domicilnog stanovništva u Južnoj i Srednjoj Americi.
Naprijed navedeno, u potpunosti, važi i za tzv. Rezidualni mehanizam, pravnog naslednika „Tribunala“.
U članu II Konvencije, pored ostalog, propisano je da „Pod genocidom se podrazumijeva bilo koje od sledećih djela: (a) ubistvo članova grupe (naroda); (b) uzrokovanje teških tjelesnih ili mentalnih povreda članovima grupe (pripadnicima određenog naroda); …počinjenih s namjerom da se potpuno ili djelimično uništi jedna nacionalna, etnička, rasna ili religijska grupa“.
Po članu III Konvencije, „Sledeća djela su kažnjiva: (a) genocid; (b) planiranje izvršenja djela genocida; (c) direktno i javno podsticanje na izvršenje genocida; (d) pokušaj genocida; i (e) saučesništvo u genocidu“.
Subjektivni element bića krivičnog djela genocida, kao „zločina nad zločinima“, jeste namjera „da se potpuno ili djelimično uništi jedna nacionalna, etnička, rasna ili religijska grupa“, odnosno zločinačka namjera (mens rea) počinioca, kao specijalni ili posebni umišljaj (dolus specialis). To je specifično obilježje genocida, bez koga nema tog krivičnog djela.
Da bi postojalo krivično djelo genocida, sud je dužan da, van razumne sumnje, utvrdi zločinačku namjeru počinioca ili počinilaca da se uništi veći broj, ili značajan dio grupe u odnosu na ukupnu populaciju (u konkretnom slučaju u odnosu na ukupan broj Bošnjaka u Bih).
„Tribunal“, u svojim presudama za navodni genocid na području Srebrenice nije ,ni materijalnim dokazima, niti vjerodostojnim svjedočkim iskazima, utvrdio postojanje zločinačkog plana za uništenje Bošnjaka, niti postojanje pismenog naređenja za strijeljanja bošnjačkih ratnih zarobljenika.
Takođe, u presudama „Tribunala“ nije, po pravilima forenzike, niti na drugi nesporan način utvrđen tačan ili približno tačan broj žrtva „genocida“, već broj žrtva varira u rasponu od po nekoliko hiljada?! A najveći broj žrtava je stradao prilikom proboja pripadnika djelova 28. divizije Armije BiH, pod oružjem (iz Srebrenice – zaštićene zone pod kontrolom UN!?). Kao takvi, oni su bili legitimni vojni cilj, po pravilima međunarodnog ratnog prava (ius in bello).Starci, žene i djeca i jedan broj bošnjačkih ratnih zarobljenika su, uz posredništvo pripadnika misije UN, bezbjedno evakuisani iz Srebrenice.
Šta su, ili su bili, ciljevi zapadnog mita o srebreničkom „genocidu“?
1)Ukidanje Republike Srpske kao „genocidne tvorevine“, unitarizacija BiH i njeno učlanjenje u NATO pakt.
2)Projektovanje sopstvene genocidne krivice na srpski narod i demonizacija srpskog naroda radi stvaranja osnova za pojačavanje spoljnog pritiska radi otimanja Kosova i Metohije i daljeg rasparčavanja Srbije, te za jačanje autošovinizma u samoj Srbiji.
3)Pod propagandnom parolom „ da se na Kosovu ne ponovi Srebrenica“, izvršena je agresija NATO pakta na SRJ,1999.godine.
4)Ucjenjivanje vlasti u Beogradu da Srbija neće pristupiti Evropskoj uniji ako ne prizna „genocid“ u Srebrenici.
5)Istiskivanje Rusije iz Republike Srpske i Srbije, odnosno sa čitavog Balkanskog poluostrva.
Zapad, ucjenjivanjem i propagandnom mašinerijom, radi ostvarenja navedenih ciljeva, već dugi niz godina pokušava da hašku „sudsku istinu“ o „opštinskom genocidu“ u Srebrenici proglasi, ne samo za apsolutnu neporecivu istinu, nego i da se, prije svega, u Srbiji, BiH i Crnoj Gori, donesu zakoni kojima bi se negiranje „genocida“ bezuslovno tretiralo kao krivično djelo?! To je negiranje zajemčenog ustavnog prava na slobodno mišljenje, koje je zaštićeno i unutrašnjim zakonodavstvom i međunarodnim opštim aktima o ljudskim pravima. „Sudska istina“ nije apsolutna, nesporna istina, već samo znači da je res iuidicata (pravno presuđena stvar), koja se više ne može osporavati u sudskom postupku.
Da bi Crna Gora pristupila NATO paktu i prečicom (bez ispunjenja standarda) ušla u Evropsku uniju, Đukanovićeva veleizdajnička vlast i njeni sateliti, kao prvi u regionu, 2009.godine,usvojili su skupštinsku Rezoluciju o prihvatanju Rezolucije Evropskog parlamenta o Srebrenici (kojom se potvrđuje postojanje „genocida“).
Dana 31.marta 2010.godine, usvojena je „Deklaracija Narodne skupštine Srbije o osudi zločina u Srebrenici“, koja je i danas na snazi. Idejni pokretači Deklaracije bili su tadašnji predsjednik Republike Srbije Boris Tadić i njegova Demokratska stranka, a za nju su glasali i poslanici Socijalističke partije Srbije – SPS (Ivice Dačića).
Rukovodstvo Republike Srpske je, opravdano, izrazilo neslaganje sa Deklaracijom.
U njenom tekstu se, između ostalog, navodi:
„1.Narodna skupština Republike Srbije najoštrije osuđuje zločin izvršen nad bošnjačkim stanovništvom u Srebrenici, jula 1995.godine, na način utvrđen presudom Međunarodnog suda pravde…
(Ovakvom formulacijom i Narodna skupština Srbije je priznala da se u Srebrenici dogodio genocid, jer je taj Sud, u svojoj presudi, od 26. februara 2007.godine, konstatovao da su „elementi genocida ostvareni…na području Srebrenice“)?!
2.Narodna skupština Republike Srbije pruža punu podršku radu državnih organa zaduženih za procesuiranje ratnih zločina…čemu naročitu važnost ima otkrivanje i hapšenje Ratka Mladića radi suđenja pred Međunarodnim krivičnim tribunalom za bivšu Jugoslaviju…“
I srpski heroj, general Ratko Mladić je uhapšen (tačnije, kidnapovan), 26.maja 2011.godine, u selu Lazarevo kod Zrenjanina, u kući njegovih rođaka, u kojoj se krio od vlasti svoje otadžbine Srbije?! Tadašnji predsjednik države, Boris Tadić, izrazio je nadu „da će to doprineti pomirenju u regiji“ i, nečasno, kazao:
„Okončali smo težak period i skinuli ljagu sa Srbije i njenog naroda.“?!
Dana 17.juna 2021.godine, i Skupština Crne Gore je donijela „Rezoluciju o genocidu u Srebrenici“ Za rezoluciju su glasali i poslanici Demokrata (Alekse Bečića).
U Rezoluciji se navodi:
„Poštujući odluke Međunarodnog suda pravde i Međunarodnog krivičnog suda za bivšu Jugoslaviju, a sve i cilju trajnog pomirenja u regionu i vraćanja povjerenja među narodima…Skupština Crne Gore:
„…1) najoštrije osuđuje genocid u Srebrenici; 2) potvrđuje da se genocid dogodio na tlu Evrope nakon Drugog svjetskog rata u kojem je stradalo preko 8.000 civila bošnjačke nacionalnosti;…4) poziva nadležne institucije na primjenu pozitivnih propisa kada su u pitanju radnje i djela javnog negiranja postojanja ili umanjenja genocida u Srebrenici;…7) poziva nadležne institucije na sprovođenje istraga i procesuiranja optuženih za genocid u Srebrenici, ratne zločine i zločine protiv čovječnosti…“
U Rezoluciji se implicitno (zaobilazno, posredno, podrazumijevajuće) nameće Srbima, kao etničkom kolektivitetu, karakter genocidnosti. I to Srbima koji su kao narod, poslije jevrejskog, bili najveće žrtve genocida u 20.vijeku! Naime, Rezolucijom se „najoštrije osuđuje genocid u Srebrenici“, a uopšte se ne pominju masovni zločini nad pripadnicima srpskog naroda tokom građanskog rata na prostoru SFRJ (prije svega, u Hrvatskoj i BiH), od 1992.do 1995.godine.
Genocid je sistematski i planski „zločin nad zločinima“ širih razmjera, pa se tako navedenim „sudskim“ presudama, kao i Rezolucijom, jasno asocira na kolektivnu krivicu srpskoga naroda za realno počinjene zločine pojedinih Srba nad pripadnicima bošnjačkog naroda u BiH. S druge strane, za masovne, planske i sistematske zločine nad Srbima u Hrvatskoj i BiH niko ne odgovara.
Rezolucija je neustavna, jer predstavlja nedopustivo miješanje u unutrašnje stvari druge države – BiH, protivno Povelji UN i, uopšte, međunarodnom pravu. Svrstavanje samo uz jednu zaraćenu stranu u građanskom ratu u BiH (bošnjačku), i žmurenje nad srpskim stradanjima (samo je iz Sarajeva prognano oko 180.000 Srba) ne može dovesti do „trajnog pomirenja u regionu i vraćanja povjerenja među narodima“.
Ovako formulisana, Rezolucija predstavlja i uzurpaciju (neustavno preuzimanje) sudske nadležnosti i tužilačkih ovlašćenja. Na taj način prekršeno je ustavno načelo podjele vlasti, pa, čak, i nezavisnost haškog „tribunala“’?!
Dana 22.juna 2021.godine, Ustavnom sudu Crne Gore podnio sam inicijativu za ocjenu ustavnosti „Rezolucije o genocidu u Srebrenici“. Međutim, taj Sud, do dana današnjeg, nije donio odluku po inicijativi.
Trenutni predsjednik Crne Gore Jakov Milatović je, kao ekonomista, bio stipendista američke i britanske vlade, te Evropske komisije („vlade“ Evropske unije). I, kao, zapadnim donatorima, zahvalni finansirani školarac i bivši zapadni bankarski činovnik, podržava uvođenje sankcija Rusiji zbog njene „agresije“ na Ukrajinu, slaže se sa presudama o „genocidu“ u Srebrenici i zalaže se da Crna Gora bude pouzdana članica NATO pakta. Znači, na planu antisrpske, antiruske i pronatovske (iz)vanjske politike Crne Gore, nema nikakve razlike između Milatovića i Mila Đukanovića?!
Milatović je, između ostalog, kazao:
„Samit NATO-a u Vilnjusu je još jedna prilika da Crna gora potvrdi i dodatno unaprijedi poziciju kredibilne članice Alijanse i saveznika od povjerenja. Nastavljamo sa podrškom Ukrajini…“ (Tviter, IN4S portal, 11.jul 2023.godine).
Pada u oči, takođe, da, prilikom nedavnog susreta sa predsjednikom hrvatske vlade Andrejom Plenkovićem, u Podgorici, Milatović nije zahtijevao (čak nije ni pomenuo) procesuiranje odgovornih za zvjersko mučenje do smrti pripadnika JNA iz nikšićko – šavničke grupe u splitskoj luci „Lora“, 1992.godine.
Predsjednik Crne Gore, drugi crnogorski dužnosnici i državni i partijski uhlebljenici, umjesto bezrezervnog prihvatanja mita o srebreničkom „genocidu“ i dodvoravanja Zapadu, radi očuvanja državnih funkcija, političkih pozicija i funkcionerskog napredovanja, treba prvo da nauče šta je genocid, a zatim da se sjete užasnih zločina nad srpskim civilima u srednjem Podrinju, od 1992.do 1995.godine, za koja gotovo niko nije odgovarao i u kojima je stradalo više od 3000 Srba. Treba da se sjete klanja 12-godišnjeg dječaka Slobodana Stojanovića, u julu 1992.godine,u naselju Kamenica kod Zvornika. Zločin je izvršila pripadnica Armije BiH.
Takođe, treba da se sjete odsijecanja srpskih glava u BiH, u ljeto 1992.godine,na Crnom Vrhu, između Teslića i Tešnja, od strane pripadnika jedinice „El mudžahid“. Ta jedinica je bila sastavljena od oko 700 domaćih muslimana – Bošnjaka i oko 300 fanatika – fundamentalista iz raznih islamskih zemalja.
Ljudski je objektivno osuđivati zločine bilo ko da ih je počinio, ali nije ljudskim žmuriti nad zločinima nad pripadnicima sopstvenog naroda (bez obzira da li su Srbi ili Crnogorci).