Eho vapaja ne dopire do crnogorskih institucija: U posljednjih sedam godina nasilnom smrću stradalo 19 žena
U posljednjih sedam godina u Crnoj Gori je ubijeno 19 žena.
Počinioci su mahom emotivni partneri, supružnici, bivši partneri, članovi porodice. Postoje i slučajevi gdje je ženu usmrtila i osoba sa kojom nije bila u emotivnoj ili rodbinskoj vezi.
U 16 slučajeva je riječ o femicidu, koji kao posebno krivično djelo ne prepoznaje crnogorsko zakonodavstvo, takođe zvaničnih podataka o broju femicida nema jer sudovi nemaju preciznu statistiku, kako je u aprilu ove godine Radiju Slobodna Evropa potvrdila Marija Raković iz podgoričkog Višeg suda.
Bespomoćnost žrtava u potrazi za zaštitom kao vjetar u leđa počiniocima
Od početka ove godine ubijene su tri osobe ženskog pola. Posljednja u nizu žrtava je Biljana Pavićević, koju je 21. avgusta u Podgorici ubio njen bivši suprug Miljan Bošković.
Zajedničko većini žrtava je činjenica da su bespomoćno tražile pomoć i zaštitu od nadležnih organa, prijavljujući da trpe porodično nasilje.
Uprava policije pojašnjava da Krivičnim zakonikom Crne Gore femicid nije propisan kao krivično djelo, „te se lišenje života lica ženskog pola kvalifikuje krivičnim djelima ubistvo i teško ubistvo”.
Slučajevi tragično stradalih žena ne smiju biti samo brojka na papiru
Najveći broj tragično stradalih žena bilježi 2019. godina, u kojoj je evidentirano čak počinjenih pet ubistava, od kojih su se dva desila u Nikšiću i po jedno u Rožajama, Cetinju i Bijelom Polju.
Podaci nisu bivali bolji ni u narednim godinama.
- godina: tri ubistva gdje su žrtve bile ženskog pola.
- godini desila su se dva ubistva gdje su lišene života dvije žene, u Petnjici i Podgorici. U jednom slučaju radi se o supružnicima i u jednom o bivšim emotivnim partnerima.
U 2022. godini evidentirana su takođe dva ubistva gdje su lišene života osobe ženskog pola i to u Baru i Herceg Novom. U jednom slučaju radi se o supružnicima i u jednom o bivšim supružnicima.
- godina pamti jedno ubistvo gdje je ubijena žena u Podgorici.
- godina do danas: evidentirana su tri ubistva gdje su žrtve osobe ženskog pola, i to dva u Podgorici i jedno u Kotoru.
Da li je pravda (u svim slučajevima) zadovoljena?
Nerijetka je pojava da počinioci ovih djela prođu, možemo reći prošetaju crnogorskim pravosudnim sistemom, značajno blaže “oštećeni” od načina koji bi u uređenim sistemima predstavljali adekvatnu kaznu za ova počinjena djela.
Glas žena ne dopire do institucija, o tome se govori, piše i apeluje se svakodnevno, ali zidovi crnogorskih institucija kao da su rezistentni na vapaje nemoći, straha bespomoćnosti nezaštićenih žena.
Da li je direktno uključivanje žena u državne organe koji su zaduženi da pruže građankama ovog društva potrebnu, zakonom zagarantovanu sigurnost, ključ ka adekvatnom reagovanju na nečije molbe?
Možda. A možda bi ipak trebali eventualnu empatiju da, za početak, probudimo podsjećanjem svih činioca pravosudnih i organa u službi zaštite građana da je to njihova dužnost I zakonska obaveza, a ne njihova dobra volja u određenom trenutku.
Bivši predsjednik Ustavnog suda i univerzitetski profesor Blagota Mitrić istakao je u aprilu ove godine za Radio Slobodna Evropa da su kazne neujednačene – od 12 do 40 godina – i ako se može reći, da čak i idu u korist ubicama.
„Dvanaest godina je za mene ne niska nego preniska kazna. Prema mom sudu, većina tih ubistava izvršena je na svirep način i iz niskih pobuda, što je najteže krivično djelo, pogotovu ako je žrtva žena. To bi trebalo da bude otežavajuća okolnost naročito ako je ubica muškarac“, ocjenio je tada za RSE Mitrić.
Osvrt na Istanbulsku konvenciju:
