Džomić: Testament mitropolita Amfilohija je klasični falsifikat, napravljen da se stvori zla krv!
Kada biste me pitali koji je sistem najbolji, ja bih rekao da je najbolji onaj koji poštuje Hristovo načelo – Bogu Božije, caru carevo. Crkva i država su dve različite institucije koje po svojoj prirodi stoje jedna nasuprot druge, ali nije dobro da budu suprostavljene jedna drugoj. Jer ako dođe do sukoba, tu nema pobednika, svi su poraženi“, rekao je protojerej stavrofor dr Velibor Džomić u emisiji „Srpski svijet“ na Nacionalnoj IN4S televiziji, predstavljajući svoju monografiju „Srpska crkva i moderna državnost“ posvećenu 800- godišnjici autokefalnosti SPC i 800 godina od osnivanja Zetske episkopije, preteče Mitropolije crnogorsko primorske.
Doktor pravnih nauka vrlo preciznim jezikom u ovoj emisiji definiše šta to znači biti hrišćanin, govori o 800 godina crkve kod Srba, i u više osvrta govori o dostojanstvu litija:
„Pariz bi pare dao za ovakve protestante!“
„Sada, u savremenom društvu, veće „moralno pravo“ da daju sud o društvenom životu imaju juče osnovane nevladine organizacije od crkve. A kada crkva, koja je duhovno utemeljila, kulturno utvrdila i jezički sačuvala taj i takav naš mentalitet u jednu prepoznatljivost i izrazila materinski stav – onda se to karakteriše kao klerikalizacija, pseudokratija i atak na državu“, objašnjava poziciju crkve paroh podgorički Velibor Džomić.
O istoriji crkve u dvadesetom vijeku i uticaju vlasti govori poredeći njen položaj u doba Kraljevine, nakon Drugog svjetskog rata i danas :“ Kralj Aleksandar ( i knez Miloš takođe) nije htio da bude samo zaštitinik, nego da ima određene mehanizme uticaja na crkvu i izbor jerarha.
Ne može da se govori da su sveštenici bili sluge Udbe, već ljudi između čekića i nakovnja. Oni su morali da izvedu brod crkve iz te bure društvenih i političkih dešavanja.“
Nakon skoro 27 godina života u Crnoj Gori, govori o administrativnom teroru koji je preživljavao, a koji još nije prestao:
„VolIo bih da imam i crnogorsko državljanstvo, ali sam jedva dobio i ovu dozvolu za privremeni boravak, koju obnavljam na svakih godinu dana, po osnovu spajanja porodice, a da sam je tražio kao sveštenik MPC – ne bih je dobio. Borio sam se pet godina i sedam puta dobijao MUP na Upravnom sudu“, izričit je dr Džomić, a potom se osvrnuo na navodni testament blaženopočivšeg mitropolita Amfilohija.
„Taj testament je klasičan falsifikat! Ovo je napravljeno da se baci zla krv u javnost i da se stavi u funkciju propagande“ kaže on i nastavlja priču sjećanjem na mitropolita za koga kaže da je uvijek tražio klicu dobra koju bi razgorio u svakom čovjeku, objašnjavajući da obnovljene crkve i manastiri nijesu samo Mitroplitovo djelo.
„ Danas u Crnoj Gori postoji 650 samo crkvenih odbora. Neka sveki odbor ima najmanje petoro članova, pa to je preko 3000 ljudi! To je više nego što broji crnogorska vojska! Oni su obnavljali i podizali crkve i manastire! A gdje je tu sveštenstvo, monaštvo?! Sve su to bile mini – litije“, protojerej Velibor, koji je godinama bio blizak mitropolitu Amfilohiju, odgovara emotivno i srčano na pomen njegovog imena, i toj priči pridružuje priču o njegovom misionarenju, priznajući da grandioznost njegove ličnosti se ne bi usudio ni da sistamatizuje.
„Na internetu je pokrenut 1996 – 97. Projekat Rastko, koji je smetao kao i danas Srpski svijet što smeta! Nismo ni svjesni koliko ljudi to prati. Ja sam poslao tada u elektronskom formatu svoju knjigu „Ustaški zločini nad srpskim sveštenicima“ i dobio informaciju da je tu knjigu videlo preko dva miliona ljudi“, analizirao je sagovornik voditeljke Srpskog sv(ij)eta Gordane Janićijević javni značaj pojedinih medija.
„Bavio sam se ulogom kardinala Stepinca u NDH i posebno njegovim suđenjem, a u kontekstu sudbine značajnih ličnosti SPC, koje su i bez suđenja, najstrašnije završili. Na osnovu relevantne istorijske građe sam se potrudio da dam stanje svih tradicionalnih crkvenih činilaca pre i nakon Drugog svjetskog rata. Stepinac je 1945. godine u junu mjesecu sa Brozom i Bakarićem bio na vojnoj paradi u Zagrebu, a u istom momentu u Zagrebu je u vojnom zatvoru i mitropolit crnogorsko – primorski Joanikije Lipovac“, protojerej Velibor se dotakao i teme kanonizacije Alojza Stepinca.
(In4s)