DPS i njegovi sateliti priznali istorijski poraz: Vizionarski uveli Crnu Goru u NATO 2017, da bi sada tvrdili da njome upravlja Aleksandar Vučić!
Nakon što su Crnu Goru vizionarski, silu na sramotu, uveli u NATO pakt 2017. godine, DPS i njegovi sateliti priznali su sopstveni fijasko.
Naime, tri godine nakon što su uveli Crnu Goru u probrano društvo prosvećenih i miroljubivih naroda sa očekivanjem da ih isti za sva vremena zaštite od zlokobne „velikosrpske hegemonije“, DPS-ovci i njihovi sateliti su konstatovali svoj istorijski neuspjeh.
Od 30. avgusta 2020. oni svakodnevno u javnosti lamentiraju nad sudbinom Crne Gore i tvrde da njome iz „problematičnog“ Beograda upravlja predsjednik Srbije Aleksandar Vučić. Optuživali su svojevremeno Vladu Zdravka Krivokapića, a i sada izvršnu vlast kojom rukovodi Dritan Abazović da su marionete „malog Putina“ kako pojedini politčki prvaci DPS-a, SD-a i SDP-a tepaju predsjedniku Srbije od 24. februara ove godine.
Iza svakog političkog, društvenog, vjerskog događaja u Crnoj Gori koji se kosi sa njihovim ideološkim smjernicama, prema njihovom skromnom znanju, stoji Aleksandar Vučić.
Prosto nam dođe da se zapitamo, kako je moguće da se u jednoj NATO državi koja stoji čvrsto i nepokolebljivo na evroatlatskom kursu i u kojoj je više decenija sve konce vukao dokazani srbofob i diktator Milo Đukanović, za sve pita predsjednik susjedne vojno neutralne Srbije koja ima strateško partnerstvo za još „ozloglašenijom“ Rusijom.
Očito se DPS preračunao kada je umislio da naprsli NATO pakt može zaštiti Crnu Goru od velikosrpskih pretenzija Beograda, čim poslednjih skoro dvije godine priznaje svoj poraz na tom planu. Vizionarstvo Duška Markovića počelo da se rastače onog dana kada ga je bivši predsjednik SAD-a Donald Tramp odgurnuo na samitu NATO-a. A nije da bivši premijer koji potiče iz „zdravog tkiva DPS-a“ tog 5. juna 2017. iz Vašingtona nije imao velika bezbjednosna očekivanja od onih saveznika koji su u Londonu 1915. godine ponudili srpskom prestolonasledniku Aleksandru Karađorđeviću i premijeru Srbije Nikoli Pašići formiranje Velike Srbije i koji su 1918. godine odlučujuće kumovali nestanku crnogorske državnosti, koje se sa sjetom i suzama u očima prisjećaju na putu ka Belvederu ekstremizovani pojedinci iz DPS-a, SD-a i SDP-a.
– Danas je veliki dan za Crnu Goru, dan kada moja zemlja postaje članica NATO saveza. Crnogorski narod je podnio veliku žrtvu da sami odlučuju o svojoj budućnosti. Kada kažem Crna Gora, u istorijskom smislu to znači, ni manje zemlje, ni veće žrtve. Skoro 100 godina nakon što je na kraju Prvog svjetskog rata izbrisana sa političke mape Evrope, 11 godina od obnove nezavinosti Crna Gora je ponovo dio globalne politike. Mi danas slavimo činjenicu da se nikada više o nama, našoj državi, neće odlučivati iza naših leđa kao što se to događalo mnogo puta u prošlosti- kazao je bivši premijer Marković.
Uzaludna je bila žrtvu crnogorskog naroda, priznaju sada svi oni koji su prije pet godina slavili definitivno omeđavanje Srbije i Crne Gore. Crnom Gorom se više nego ikada upravlja iz Beograda, čak za nekoliko stupnjeva više od perioda kada su isto, u ime bratstva i jedinstva, činili crnogorski komunisti iz dedinjskih vila. Prema razmagnetisanim DPS-ovcima, Vučićeva sijenka se toliko nadvila nad Crnom Gorom da se pod njom našlo i slobodorasko i nepokorno Cetinje u kojem je vlast formirana na Vučićevom antologijskom kanabeu.
Za samo nekoliko godina, situacija u regionu se dramatično promijenila i na tu činjenicu nikako ne mogu da se naviknu politički predstavnici DPS-a, SD-a i SDP-a. Očigledno će im trebati vremena da prihvate ono što su njihovi sponzori i nalogodavci na vrijeme shvatili, a to je da je Srbija pod Aleksandrom Vučićem faktor mira i stabilnosti u regionu, a ne rusko strašilo kakvim ga mjesecima predstavljaju Đukanović, Kurti, Izetbegović i Komšić.
Uzludni su bili referendum, priznaje tzv. Kosova, ulazak u NATO, asimilacija i kulturocid nad srpskom narodom, Beograd se za sve pita!
Trudio se DPS tokom prethodne dvije i po decenije da uništi srpski identitet Crne Gore i da odvoji zvaničnu Podgoricu od „malignog“ uticaja Beograda. Na pokradenom referendumu 2006. izglasana je tzv. nezavisnosti, nakon toga je otpočeo proces sistemske asimilacije i kulturocida nad srpskim narodom i njegovim kulturnim nasleđem, zatim slijede priznanje nezavisnosti tzv. Kosova i ulazak Crne Gore u NATO, međutim, sve to je bilo kratkog daha, DPS je na kraju priznao fijasko svoje antisrpske politike i konstatovao da je evroatlantski Montenegro poklekao pred „srpskim svijetom“ i pored NATO-vog kišobrana.
DPS-ova kula od karata nezaustavljivo pada od trenutka kada su na kongresu najavili osnivanje partijske crkve, a taj proces je inteziviran nakon 30. avgusta 2020. godine, uprkos naporima DPS-ovih trećepozivaca okupljenih oko Zdravka Krivokapića. Treba li samo podsjećati koliko se samo Krivokapić, glasnije i od samog Mila Đukanovića, protivio pomisli da Crna Gora buda članica Otvorenog Balkana. Napori bivših kohabitacionih partnera, nisu urodili plodom, a glavni politički činioci, čija volja danas preovladava u Vladi Crne Gore, očito su shvatili da krhka crnogorska privreda mora da se ukrupnjava i širi u koordinaciji sa okolnim regionalnim privredama.
DPS ne vjeruje više u dobronamjernost Vašingtona jer preko Otvorenog Balkana vraća Crnu Goru pod okrilje Srbije
Da je nešto trulo u odnosima NATO-a, tj. SAD-a i onih političkih struktura koji su Crnu Gori žrtvovali Sjevernoatlanstkom paktu postalo je jasno nekoliko mjeseci nakon pada DPS-a sa vlasti 2020. godine. Zanimljivo je da je i nova američka demokratska administracija, mimo svih najava i očekivanja Mila Đukanovića i klike oko njega, pokazala zazor prema kriminalnom DPS-u koji je dokazan time što je DPS-u zabranjeno da učestvuje u novoj Vladi Dritana Abazovića. Puleni Mila Đukanovića su svedeni na rang bespogovornih dizača ruku u Skupštini Crne Gore.
– Od momenta ponovnog ustanovljavanja naših odnosa 2006. godine, Sjedinjene Države su bile čvrst, pouzdan i dragocjen partner Crne Gore da ostvari viziju evroatlantske i evropske zemlje. To je, takođe, potvrda onog što nikad nije dovedeno u pitanje – da Amerikanci ostaju posvećeni stabilnosti i bezbjednosti regiona Zapadnog Balkana i Evrope- rekao je, između ostalog, Marković u Stejt Dipartmentu tokom ceremonije prijema Crne Gore u NATO savez.
Danas, kada američki zvaničnici blagonaklono gledaju na inicijativu Otvoreni Balkan, njihovi donedavni izvođači radova u Crnoj Gori, poput „Nevjernih Toma“, slušaju tonove iz Vašingtona i njegovih ekspozitora iz zemalja regiona koje nemaju dilemu da bi ideja koju su lansirali politički lideri Srbije, Albanije i Sjeverne Makedonije donijela dobro napaćenim i međusobno zavađenim građanima regiona.
Da stvar bude još poraznija za DPS-ovce i njihove manje političke replike, čak je i saučesnik u odvajanju Crne Gore od Srbije Miroslav Lajčak juče u Budvi izjavio da nema ništa protiv Otvorenog Balkana.
DPS je na „aparatima“, dok čeka sledeći potez Aleksandra Vučića u Crnoj Gori!
Svaka država koja isključivo zavisi od jednog čovjeka jeste na staklenim nogama. Mene je lično strah kada gledam i Srbiju i Crnu Goru kako decenijama postoje kao stihija i nikako ne mogu stvoriti sistem državne uprave. Postoji nekakva kultura stalnog kršanja pravila i stalnog sukoba oko moći i vlasti pa se ove dvije zemlje i ne mogu nazivati državama. Nisam optimista da će se stvari popraviti u skorije vrijeme jer ne postoji shvatanje da problem uopšte postoji. Pa dobro, samo vi likujte i varajte sami sebe oko uspješnosti vlasti ali postoje prirodna pravila koja neumitno stavljaju sve na svoje mjesto. Oni koji ne razumiju svijet u kojem žive i ne razumiju da pravila društvene organizacije moraju biti u skladu sa prirodnim pravilima, neće naravno biti uspješni. Preko noći svašta nešto može da se desi. Stvari sasvim ne predviđene. I tada dolazi do izražaja organizovanost određenog društva. To je kao običan kafanski sto. Postoje oni klasični stolovi sa četri noge i kada se jedna od noga slomi, takav sto i dalje održava svoj balans. Postoje i oni stolovi koji imaju samo jednu nogu na sredini i oslanjaju se na velikoj stopi, pa kada na tom stolu polomi se noga, takav sto pada beznadežno. Dakle država koja zavisi od jednog čovjeka je poput tog stola sa jednom nogom. Taj jedan čovjek sve jedno mora otići s vlasti prije ili kasnije iz bioloških razloga pa takva država neminovno ulazi u period velikih problema. Prizovite se ludaci pameti pa organizujte normalnu građansku državu sa jakim institucijama i čvrstim i jasnim pravilima. Oslobodite se velikih lidera ako vam je stalo do vaše budućnosti. Uopšte mi nije jasno što ovakve tekstove pišem kada to i nije moj problem? Kao da u Srbiji ili u Crnoj Gori nema pametnih ljudi i kao da mnogi drugi o tome ne moraju da razmišljaju.
A borba se dici zvalavim diktatorom !
SRBIJA POD HITNO TREBA DA UDJE U KONFEDERACIJU SA RUSIJOM I OSTALIM RUSKIM PARTNERIMA,JER JE TO PUT DA SE SVI SRBI VRATE NA NA ONO STO IM JE OTETO OD FASISTA POCEV OD KOSMETA,NDH,BIH….DA JEDANPUT UNISTE FASISTICKE HORDE.
Ako se vratimo u ne tako davnu prošlost možemo vidjeti kako izgleda propast države koja se zasnivala na autoritetu jedne ličnosti a ne na uspostavljenom sistemu pravila.
Nakon ubistva Kralja Aleksandra, Kraljevina Jugoslavija je zapala u duboku političku krizu, neuspjevši stvoriti funkcionalan sistem državne vlasti ta država je doživjela totalni krah i veliku tragediju tokom drugog svjetskog rata. Srbija je ostala bez velikih terirtorija.
Nakon smrti Josipa Broza, Socijalistička Federativna Republika Jugoslavija je zapala u duboku političku krizu, neuspjevši stvoriti funkcionalan sistem državne vlasti ta država je doživjela totalni krah i veliku tragediju tokom propasti Sovjetskog Saveza i Istočnog Bloka. Srbija je ostala bez velikih terirtorija.
Nakon pada sa vlasti Slobodana Miloševića, Savezna Republika Jugoslavija je zapala u duboku političku krizu, neuspjevši stvoriti funkcionalan sistem državne vlasti ta država je doživjela totalni krah i veliku tragediju tokom širenja NATO Pakta na istok. Srbija je ostala bez velikih terirtorija (Crna Gora, Kosovo).
Nakon odlaska Aleksandra Vučića sa vlasti, Republika Srbija će zapasti u duboku političku krizu, neće uspjeti stvoriti funkcionalan sistem državne vlasti pa će ta država doživjeti totalni krah i veliku tragediju. Srbija će ostati bez velikih terirtorija (Vojvodina, Raška).
Od najstarijih vremena u drevnoj Sumeriji ljudi su uvidjeli da je neophodno izbjegavati kult ličnosti pa su tako nastali prvi gradovi države sa građanskim konceptima vlasti a kult ličnosti su zamjenili religijskim kultom tako što je svaki grad imao svoje božanstvo i svoj hram.
I poslije hiljada godina napora da se smisli stabilan koncept, kod nas u Srbiji i u Crnoj Gori ne postoji čak ni sviest o tim važnim pitanjima o budućnosti naroda. Svi tabloidi i portali su oblijepljeni slikama velikog vođe pa je svima jasno da i nakon neviđenih tragedija niko nije razmišljao i nije ništa naučio te da se očekuje nova tragedija. Svaka vama čast patriote koji ne razmišljate o sudbini svojoj i svoje porodice ako već ne razmišljate o sudbini svoga naroda i države.
Ko o čemu DF i njegovi portali o Vucicu…Ljudi…glasam i glasacu DF,ali batalite Vucica.Izdajnik je to.Samo gubimo kod naroda sa pričom o njemu.Bilo kakvom.