Đurašković: Desant na ustanove kulture iz par NVO bez ikakvog stručnog utemeljenja

Direktorica JU”Muzeji i galerije Budve” mr Lucija Đurašković osjetila je potrebu da se javnosti obrati saopštenjem povodom, kako kaže, pokušaja pojedinih nevladinih organizacija da preuzmu sve javne funkcije. Njeno saopštenje prenosimo integralno:

„Ovih dana, ali i zadnjih mjeseci i nedelja, dešava se jedan prigušeni lokalni udar u kome razne NVO žele da bez izbora, bez kandidature na javnim konkursima i bez poštovanja usvojenih kulturnih politika, te bez ikakvog prethodnog iskustva i obrazovanja preuzmu sve javne funckije. Prije bi se moglo reći da su paravojne nego paradržavne i tzv. nevladine organizacije.

Ove sedmice među njima se istakla NVO bombastičnog naziva – Centar za istraživačko novinarstvo (CIN CG) i ona je, sa, iza sebe sakrivenim lokalnim ugostiteljsko-kulturnim organizacijama, krenula u akciju da iz Podgorice preuzme upravljanje ustanovama kulture i da zamijeni i Skupštinu opštine Budve i Savjete javnih ustanova Budve.

Novinarke, koje su samo istureni ešalon nekoliko, budvanskoj javnosti dobro poznatih, lokalnih kafedžija upakovanih u NVO sektor, pokazale su ogromnu dozu neznanja pa i nepismenosti.

Dobro je poznato da kada neko želi da se bavi istraživačkim novinarstvom (a danas se daje za pravo da se tako naziva sve i svašta), prvo – mora biti pismen, drugo – poznavati ili se bar uputiti u predmetnu temu i Zakon, i treće – biti, bar malo, moralno korektan.

Novinarke koje su radno angažovane za nevladinu organizaciju CIN CG ne ispunjavaju, nažalost, niti jedan od ova tri prethodna uslova, pa je njihov tekst, koji je u javnosti gromoglasno najavljen, ustvari, zbir nesuvislih napada bez ikakvog utemeljenja. Novinarke CIN-a “istražuju”, a, ustvari, sve rade da unize i unište sve koje nisu na tzv. „liniji“ sa njima i njihovim NVO nalogodavcima. Vezano za to, ova NVO istražuje nešto o čemu ne zna ništa, netačno navodeći imena projekata i tendenciozno tražeći podatke o projektima koje naša Javna ustanova Muzeji i galerije Budve nije ni radila, jer nisu prihvaćeni od strane zvanične komisije za odabir projekata finansiranih od strane Turističke organizacije opštine Budva.

Pucajući, slikovito rečeno, sačmom fabrikovanih tvrdnji koje ne odgovaraju istini, tim iza NVO CIN CG traži odgovore na pitanja koja ne umije da postavi, a, u suštini, i ne želi da sazna istinu, jer onda nema ni senzacije, ni političkog sukoba, koji je prijeko potreban ovoj paranevladinoj organizaciji. Ona ide toliko daleko da sebi daje za pravo da određuje ekstremno kratak roka za dostavljanje dokumentacije, sa naredbom tačno „u 12 h“, što nedvosmisleno upućuje na nerealno sagledavanje obima dokumentacije koja je na vrijeme i u roku predata finansijeru projekata za koje se, istina fiktivno, zanima novinarski tim NVO CIN CG. Karakteristično je i to, da nama u JU Muzeji i galerije Budve, ista CIN-ova novinarka, istražiteljka, traži i, u još jednom, prethodno poslatom e-meilu podatke o manifestacijama u kojima nismo učestvovali, i, ni na koji način bili uključeni. Tendenciozan je i pokušaj krivotvorenja i povezivanja naših uspješno ostvarenih projekata sa g-dinom Markom Kenterom, koji je, bez ikakvog finansijskog učešća, bio koordinator na istim, na čemu smo mu zahvalni, jer smo po prvi put u Crnoj Gori ostvarili muzejske projekte sa naprednom tehnologijom, koje, još uvijek, niti jedan muzej u Crnoj Gori nije uspio da ostvari, uz to, sa minimalnim finansijskim utroškom.

Novinarski tim NVO CIN CG, potpomognut ugostiteljsko-kafedžijskim NVO iz Budve, ne želi da, bez ikakvog napora, sve provjeri u dokumentaciji kod nosioca svih projekata – TO Budva, jer bi time senzacionalno izvještavanje, kojim je Budva preplavljena evo već preko pola godjne, izgubilo na značaju.

Važno je, zarad javnosti, da se ukaže da se ni ovaj novinarski duo iz NVO CIN CG nije raspitivao o učešću naše Javne ustanove kod projekata za EPK (Evropska prestonica kulture) niti o neuspješnoj aplikaciji Budve za ovu prestižnu titulu. Ne interesuje ove istraživače tj. njihove nalogodavce da li je JU Muzeji i galerije Budve, kao krovna institucija kulture u gradu, imala uopšte uvid u „bid book“ gdje su se nalazili i naši projekti, ili je sve, obavijeno velom tajne, realizovano za ogromne iznose i daleko od očiju javnosti.
Ne interesuje ni istraživače, a zataškava se i kod lokalne javnosti, da ova Javna ustanova nije imala nikakav uvid u pismeno obrazloženje koje svjedoči o razlozima za izgubljenu titulu EPK, iako je svima u gradu poznat razlog, koji je za sve dobronamerne zapanjujuć i nevjerovatno skandalozan.
Najvažnije pitanje u kulturi prethodne godine se zaobilazi iz dobro poznatog razloga: zbog čega javno nije predstavljen građanima Budve Izvještaj sa obrazloženjem izgubljene titule za EPK, kako je bilo obećano, a ne samo prazna priča o gubitniku kao pobjedniku?

Nalogodavci cijele akcije iz kafedžijske NVO grupacije u Budvi, a i same istražiteljke iz NVO CIN CG, zatvaraju vrlo jako oči na pitanje koji su bili kriterijumi za izbor ekipe koja je predstavljala Budvu u Briselu i kako niko od onih koji su imenovani u tim projekta nije otišao u Brisel, već su bačene u vazduh stotine hiljada uloženih evra. Dalje se nameće pitanje: zbog čega se u toj „briselskoj ekipi“ nije našao predsjednik Savjeta za kulturu Opštine Budva, prof. dr Predrag Zenović ili predsjednica aplikacione grupe, gospođa Došljak, ili pisci tzv. bid buka g-din Nemanja Milenković, ili g-đa Monika Ponjević Bilbija, koji su bili u isto najviše upućeni, a takođe su prikupljali podatke iz naših ustanova kulture?

Uz to, ne bi li trebalo pitati zarad informisanja javnosti, ili se zapitati za kompetencije i reference za rad u kulturi (ne u ugostiteljstvu) persona koje su nas skoro većinski zastupale u Briselu?

Koliko je, mora javnost valjda znati, koštalo angažovanje viteza rojalističkog pokreta, gospodina Dušana Kaličanina i da li je imao ikakvu odgovornost za neuspjeh i gubljenje titule EPK? Da li je on, uz protivljenje jedinih legitimnih predstavnika Opštine Budva u aplikacionu knjigu, mimo procedure, ubacivao i paraprojekte kafedžija iz Budve i time umanjio šanse našeg grada za pobjedom.

Ovakvo kvazi istraživačko novinarstvo koje hoće da se bavi institucijama kulture i predstavi istinu, bez da neko iz paradržavnog ugla upravlja njima, neka onda bar „pomalo“ istraži ko je obećao, a nije vratio gradu Budvi Citadelu, nekada ključnu scenu Grada Teatra? Da li je i što je Grad Teatar pokretao po tom pitanju, a svi znamo da nije ništa.

Kako tzv. istraživačko novinarstvo nije pokušalo bar da istraži kako su, od koga, kome i po kojim kriterijumima dobijani na korišćenje ili poklon, bez konkursa, određeni vrijedni prostori po Starom gradu, ili su oni manje vrijedni od slično uzurpiranih stanova u Podgorici, oko kojih se vodila polemika?

Neću dozvoliti da se moje ime, pa i niskim udarcima i smiješnim pokušajima kvazi istraživača pokušava ukaljati (vjerujem zbog vidljivih rezultata ostvarenih na planu kulture, što se ne pominje), sa tendencijom omalovažavanja isticanjem raznih lažnih i neprovjerenih izjava određenih budvanskih odbornika,

Takođe, iz orkestriranih napada koji se plasiraju u javnost ovih dana se stiče utisak da sam ja sama imenovala konobare, taksiste, recepcionere i sl. u svoj Savjet, što je apsurd.

Javna ustanova Muzeji i galerije Budve osim što je stub kulture Budve je i jedna od vodećih ustanova cijele zemlje na polju muzejskih i galerijskih inovacija sa izložbama, ne samo u prethodnoj godini, već i neko vrijeme unazad (međunarodna saradnja sa Italijom, Portugalijom, Francuskom, Austrijom, Rusijom, Ukrajnom, Srbijom, Hrvatskom…). Ponosni smo na sve do sada realizovano o čemu ponajbolje svjedoči međunarodna nagrada Zlatna jabuka, ali i sve veći broj posjetilaca, naročito mladih, čime takodjer prednjačimo u odnosu na većinu sličnih ustanova u okruženju.“