Demistifikacija lika i djela Petra Zvicera: Ne može se herojem i svecem nazivati grešnik koji je učestvovao u mučenjima i ubistvima saplemenika iz Cuca!

Težnja pojedinih tzv. istoričara, bliskih bivšem režimu, i opozicionih prvaka da Petra Zvicera predstave u najboljem mogućem svijetlu i politička zloupotreba tragedije njegove porodice imaju za cilj porodubljivanje postojećih nesrećnih podjela i izgradnju novog antisrpskog montenegrinskog identiteta  među pravoslavnim stanovništvom  u Crnoj Gori. 

Tragične pogibije porodice Zvicer u Rokočima sa kraja aprila 1923. godine sadašnji opozicionari prisjetili su se u trenucima kada su počeli da gube politički uticaj u državi i kada su svoje partijske programe dopunili načelima dukljansko-montenegrinskih organizacija kao što su Matica crnogorska, Crnogorski PEN centar, DANU… Dok su rasprodavali i pljačkali državu, nauštrb građana, nisu se bavili komitama, zelenašima i nije im ni na kraj pameti padalo da se poklone sjenima porodice Zvicer,a kamoli da najavljuju podizanje spomen obilježja toj nesrećnoj porodici.

Stradanje Petra Zvicera i ostalih odmetnika koji su od 1918. godine vršili zlodjela na teritoriji stare Crne Gore, bivša vlast uz pomoć svojih zavisnih intelektualaca zloupotrebljava danas u političke svrhe, na isti način kao i zločin u Srebrenici, a sve sa ciljem da se opravda predstava o Srbima kao genocidnom, fašističkom i nehumanom narodu, koja je patentirana na Zapadu početkom 90-ih godina prošlog vijeka.

Glavnu ulogu u tom najprizemnijem i selektivnom poduhvatu ipak nisu odigrali političari, već tzv., ili bolje rečeno, samozvani istoričari (čija imena nećemo spominjati) koju su stvarali novi narativ u Crnoj Gori koji je u potpunosti antagonistički postavljen prema Srpstvu.

Jedna od glavnih teza koja se u provlači u takvoj interpretaciji istorije, jeste da je Petar Zvicer crnogorski heroj, rodoljub, patriota i na kraju žrtva koji je život položio u odbrani Crne Gore u borbi protiv velikosrpskih okupacionih trupa. Ta priča opet je dobila na značaju nakon izbora 30. avgusta i formiranja nove vlasti koju aktuelna opozicija karakteriše na isti način kao i onu nakon  1918. godine, pritom zaboravljajući da su i jedna i druga vlast odražavale većinsku težnju crnogorskih građana koja je kanalisana na legitimnim i legalnim izborima.

A da li je Petar Zvicer heroj ili zločinac, za BORBU otkriva Ratko Krivokapić koji se decenijama bavi istorijom i rodoslovom svog bratstva i plemena Cuca iz kojeg potiču upravo i Zviceri i Krivokapići.

Na samom početku razgovora, o ovoj ne baš jednostavnoj temi, Krivokapić je napomenuo da je pleme Cuce dalo nemjerljiv doprinos oslobađanju Crne Gore i utemeljenju njene državnosti. Istovremeno, to junačko pleme, čijoj hrabrosti su se divili Njegoš i Miloš Crnjanski, oduvijek je bilo prepuno kabadahija sa kojima su “na kraj” jedva izlazili i najveći crnogorski glavari poput Svetog Petra Cetinjskog. On je kraju uspio “smiriti strasti” naročito između Cuca, Čevljanja I Bjelica čiji su međusobni odnosi isprepletani krvnim osvetama i razbojništvom. 

Za Krivokapića nema dileme- Petar Zvicer je veliki grešnik koji je u crno zavio mnoge cucke porodice, pa i sopstvenu koja je, ni kriva ni dužna, stradala zbog njegovih nepočinstava. Na osnovu brojnih kazivanja saplemenika koji su u tim kobnim godinama od 1918. do 1924. svjedočili o situaciji u Cucama, sasvim je jasno da se Petar Zvicer ne može smatrati junakom i patriotom.

-Cuce dobro pamte Zvicerove zločine koji su na kraju izazvali zločin prema njegovoj porodici od tih istih Cuca.  Zviceri su časna, čestita i ugledna vojvodska porodica i njihov istorijski ugled ne mogu umanjiti nedjela Petra Zvicera, koji je kao odmetnik I razbojnik učestvovao u ubistvima mnogih viđenijih porodica u Cucama. On je jedan od glavnih aktera stravičnog mučenja i ubistva imućne porodice Nikole Kojičina Krivokapića, zatim mučenja i ubistva Živka Lazareva Popovića rođenog brata Đoka Lazareva Popovića koji je ubio Selim pašu na Vučjem Dolu. Pričalo se da je Petar Zvicer svezao Živku noge i ruke i da ga je toliko mučio da su mu oči krenule da ispadaju. Sve je to radio samo da bi saznao gdje je nesrećni Živko sakrio zlato,koji se bavio trgovinom,stekao imetak koji je pretvorio zlato i zakopao ga ispod ognjišta.Živkova supruga je ne mogavši da gleda strašne muke,odala mučiteljima gdje je zakopanao zlato,a mučenik Živko je od tih posledica i preminuo. Postoji priča da je ista sudbina od Petrove ruke zadesila i neke druge Cuce, kao i ljude iz drugih plemena – kazao je Krivokapić.

 Zvicer i ostali odmetnici su pobili i zapalili porodicu Nikole Kojičina Krivokapića

Radeći na rodoslovu svog mnogobrojnog bratstva, Krivokapić je došao do mnoštva dragocjenih istorijskih činjenica, od kojih ga jedna, kako kaže, progoni i boli kao čovjeka i Hrišćanina. Riječ je o gnusnom zločinu odmetnika, bivših komita, početkom 1919. u Lajevom dolu kada su pobili i zapalili porodici Nikole Kojičina Krivokapića. O tom zločinu se i dan danas ćuti, što samo potvrđuje na koji način se crnogorski istoričari bave naukom koja ima za cilj da prikaže istinu. 

– Nikola Kojičin Krivokapić bio je jedan od najuglednijih i najimućnijih Cuca toga vremena. Nikolin otac Kojica Vukov je bio jedan od najvećih crnogorskih junaka i vitezova koji je posjekao Salih pašu 1862. godine u Kiti planini koja se nalazi iznad Slanog jezera kod Niksića. Bog mi je svjedok da ne želim obnavljanje i podsticanje nesrećnih podjela na zelenaše i bjelaše, ali u ovom slučaju moram istaci da su strašni zločin napravile komite. Družina od deset do 15 osoba (poznata su mi imena nekolicine) koji su bili iz Katunske nahije(Cuce, Čevljani, Bjelice, Pješivci…) su bili odsjeli danima u kući Nikole Kojičina koji je i u godinama ratnih strahota, gladi i epidemija, bila veoma imucna. Moj djed Janko Stankov Krivokapić je rodjen u Cucama – Đinov do, koji je nedaleko od Lajevog dola i bio je u izuzetnim rođačkim odnosima sa Nikolom Kojičinim i njegovom porodicom.

Prema njegovom kazivanju doslo je do prepirke izmedju članova porodice i komita i nakon međusobnih trzavica i pucnjave ubijeni su Nikola Kojičin, njegova supruga Kajuša-rodom Subotic, Drago- sin Nikolin i sinovac Kejo. Nakon zločina ubijene clanove porodice Krivokapić su ubacili u kuću, koju su prethodno opljačkali i ponijeli novac i zlato koje je Drago Nikolin zaradio u Americi i zapalili. U mučenju se posebno isticao ovaj nesrećnik Petar Zvicer koji je Nikoli  noge stavljao u žar. Zlostavljao ga je toliko da je Nikola umro u žestokim mukama- istakao je Krivokapić.

Jedan od ubica iz Lajevog dola kasnije učestvovao u spaljivanju Zvicerove porodice

Jedan od ubica iz Lajevog dola, čije ime je poznato redakciji, kasnije je postao žetoki kontrakomita i svoje revidirane stavove je dokazivao tako što je učestvovavo u ubistvu i paljenju porodice Petra Zvicera. Ista osoba je kao kontrakomita, lično zapalio kuću Krsta Zrnovog Popovića.

– On je ubio Nikolinog sina- Draga Krivokapića, da bi kasnije zbog straha od osvete i zatvora revidirao svoj stav i postao preletač i najžesći kontrakomita. Ta osoba je učestvovala u spaljivanju porodice Petra Zvicera. Kao prvoborac u Drugom svjetskom ratu  je postao i nosilac spomenice i ugledni član Komunističke partije Jugoslavije- naglasio je Krivokapić.

Cuce su iz osvete ubile porodicu Petra Zvicera, a ne srpski žandarmi

Nije tačno da su porodicu Petra Zvicera ubili i zapalili srpski žandarmi, već njegovi plemenici iz Cuca iz osvete, tvrdi Krivokapić. On ističe da do tog tragičnog događaja nije smjelo doći, jer se na zločin nikako nije smjelo uzvratiti zločinom. 

-Prema kazivanju mještana iz tog doba, Zvicer je ubijen od strane plemenika iz Cuca zbog svojih višegodišnjih zlodjela u tom reonu. Nikakva srpska žandarmerija i vojska u tom zločinu nije učestvovala. Pojedini istoričari stalno potežu priču o majoru Kecmanoviću i njegovim trupama kao izvršiocima tog gnusnog čina, što nije tačno.  Taj Kecmanović nije iz Srbije, već iz Bosne. U narednom periodu starije pamtiše iz Cuca se pripremaju za iznošenje istine na vidjelo. Vrijeme je da se do kraja razjasni taj zločin prema toj porodici koji je za svaku osudu- istikao je Krivokapić.

Zvicer nije imao djece, pa stoga nisu mogla stradati 

Još jedna izmišljotina tzv. produkljanskih istoričara jeste da su u zločinu u Rokočima stradala i djeca Petra Zvicera. Krivokapić prenosi kazivanjene  starih Cuca koji nijesu pominjali troje djece u ovom bezumnom zločinu.

-U toj tragediji su stradale četiri osobe, a ne sedam. Prema kazivanju svjedoka u Rokočima koji su pomrli davno ubijeni su četiri člana porodice Petra Zvicera.  Ni u kakvim knjigama rođenih i krštenih se ne spominju Zvicerova djeca, a oni koji su pamtili tvrde da postoji pjesma koja je spjevana o tom zločinu i u kojoj niko djecu ne spominje. I ta pjesma će se naći I publikovati uskoro. Istina će se polako otkriti- kazao je Krivokapić.

Ne ponavljati tragične greške iz prošlosti!

Krivokapić na kraju zaključuje da zločini iz Lajevog dola i Rokoča treba da opominju današnje generacije koje se olako zavode ideologijama koje su poražene I kao takve treba da ostanu dio prošlosti. 

-Treba podići spomen obilježja u Rokočima i u Lajevom Dolu. Porodica Zvicer i porodica Krivokapić su na pravdi Boga stradale. A Petar ne može da bude ikona komitska, jer je on bio zločinac. Za to postoje dokazi! Zvanična istorija treba da bude onakva kakva je bile, jer dosta je bilo veličanja i obmanjivanja naroda u vezi ovog, kao i drugih brojnih zločina,naročito od strane falsifikstora koji sebe smaraju istoričarima!- zaključio je Krivokapić.

Krajnje je vrijeme da se narod u Crnoj Gori izmiri od nesretnih dinastičkih podjela na zelenaše i bjelaše,ideoloških na partizane i četnike,jer svi imamo zajedničke slavne pretke i u našim venama teče ista krv.

Niko od potomaka ne snosi nikakvu odgovornost za zločine svojih predaka,ali svi zajednički treba da smognemo snage da pobijedimo sami sebe,da praštamo jedni drugima i da se izmirimo.

Podjele i zlo nikada neće donijeti dobra , već se samo međusobnim mirom,ljubavlju,razumijevanjem i poštovanjem različitosti može graditi budućnost svih građana Crne Gore.