Nakon tri održana protesta u organizaciji DPS-a i satelitskih stranaka, te poruka, parola i zahtjeva koji su se mogli čuti sa njih, postalo je više nego očigledno da Đukanović, njegova lažna stranka i sateliti pokušavaju da podizanjem vještačkih tenzija, širenjem mržnje i ekstremizma i paničnom agresijom spriječe oduzimanje svoje nelegalno stečene imovine i podlijeganje Zakonu o njenom porijeklu. Održan je i treći protest kvadrat-patriota na kojem se definitivno potvrdilo da građani masovno s prezirom gledaju na one koji su se osmjelili da poslije tri decenije pljačke i neodgovornog vršenja vlasti, razaranja institucija i gaženja Ustava, danas govore o “zaštiti ustavnog i demokratskog poretka“. BORBA nastavlja svoj serijal u cilju totalnog demaskiranja stvarnih namjera organizatora i ciljeva protesta.
ANA ĐUKANOVIĆ, “KONSILJERE“ PRVE FAMILIJE
Ana Đukanović rođena je sestra Mila i Aca Đukanovića. Po struci je advokat, koji prema istraživanju ICIJ od prije nekoliko godina raspolaže bogastvom od 3,5 miliona dolara. Takođe, u tom izvještaju se navodi da posjeduje i četiri stana u Podgorici.
Sve velike afere i pljačkaške privatizacije, sve bjelosvjetske i domaće hohštaplere- od Kombinat aluminijuma, Željezare, HTP Boke, Telekoma, Jugopetrola, Miraksa, Svetog Stefana, Hotel Avala, Hipo Alpe Adrija banke, Adriatic properties-a, Pitera Manka, Viktora Restisa, Dragana Brkovića, Olega Deripaske, Zorana Bećirovića, Mila Đukanovića, Aca Đukanovića-povezuje ime advokatice Ane Đukanović.
HOTEL “AVALA“
Dokumentacija do koje je došao MANS daleke 2012. godine potvrdila je sve sumnje koje su iskazivane da je prodaja hotela “Avala“ bila štetan posao po “Budvansku rivijeru”, ali i otvarila prostor za sumnju da je kompletan posao praćen koruptivnim radnjama.
Kao što je poznato, ugovor o prodaji hotela i vila “Avala” je zaključen 16. januara 2004. godine sa britanskom kompanijom “Beppler & Jacobson Ltd” na iznos od 3,2 miliona evra. Za taj iznos Beppler je dobio u vlasništvo stari i novi dio hotela Avala, vile, zatvoreni i otvoreni bazen, te nekoliko pripadajućih objekata.
Pored britanske kompanije Beppler, iza koje se ispostavilo da stoji budvanin Zoran Bećirović i ruski kapital nepoznatih vlasnika, ponudu na tender za prodaju Avale se javila i danska kompanija “Merienlist hoteli i kasina” koja je ponudila 7.5 miliona eura za objekte i zemljište.
Kako ova kompanija navodno nije na vrijeme dostavila potrebnu dokumentaciju, tender je poništen. Bećirović i njegov ruski partner su se žalili na odluku Savjeta da poništi tender i tražili da se Ugovor o prodaji dodijeli njima kao drugorangiranima. Konačnu odluku je na kraju donio Sud, odnosno presuda Ane Kolarević koja je tada predsjedavala sudskim Vijećem, kojom je “Avala“ i konačno predata Bećiroviću po skandalozno niskoj cijeni od 3,2 miliona evra.
Nije poznato na osnovu kakve i čije procjene je Savjet za privatizaciju definisao cijenu od 3,2 miliona evra, jer je MANS posjedovao dokument o procjeni objekata i zemljišta koja je izvršena 8 mjeseci prije zaključenja ugovora i koja potvrđuje da je vrijednost Avale i vila bila dvostruko viša u odnosu na onu koju je dosudila Ana Kolarević.
Kao sudija Vrhovnog suda u sporu oko hotela „Avala“ presudila je u korist kompanije Bepler i Džejkobson. Tada je donijela presudu kojom je Tenderskoj komisiji naloženo da potpiše Ugovor o kupoprodaji „Avale“ sa pomenutom kompanijom, koja je bila drugorangirana, i za sumu nižu od tražene. Vrlo brzo je dala otkaz na mjestu sudije, a jedan od prvih klijenata u advokatskoj kancelariji bio je upravo Bepler i Džejkobson koji je kasnije na temeljima „Avale“ sagradio hotel čiji gabariti znatno prevazilaze postojeće planove i dozvole.
ŽELJEZARA NIKŠIĆ
Ana Đukanović je 2008. godine izabrana za jednog od novih članova odbora direktora nikšićke Željezare. Tako je odlučeno na vanrednoj skupštini akcionara fabrike, a pored nje nova lica u odboru bila su Mark i Alan Džejkobson, Danijel Brol, Radomir Vukčević, Želimir Cerović i Andrija Racković. Advokatska kancelarija Ane Đukanović prethodno je postala 2007. godine , kada su metalurzi prešli u većinsko vlasništvo britanske kompanije „Montenegro speštli sils“, njen pravni zastupnik. Interesantan podatak je da je Radomir Vukčević, koji je zajedno sa njom postao tom prilikom novi član Odbora direktora, kasnije postao njen životni, ali i poslovni partner u drugim poslovima. Kada je napustio nikšićku Željezaru, njen bivši direktor i predstavnik Vladinog partnera MNSS Radomir Vukčević sa sobom je ponio i posjedovni list poslovnog prostora u Beogradu. Nešto više od 200 kvadrata u samom centru glavnog grada Srbije on je uknjižio na sebe.
“Željezaru sam napustio u junu 2009. godine, a prostor sam kupio 26. marta 2010, kada sam zaključio ugovor o kupoprodaji i isplatio kupoprodajnu cijenu na račun prodavca, o čemu postoje dokazi kod prodavca”, objasnio je on. Komentarišući optužbe da je otuđio službeni džip Željezare Vukčević je odgovorio da je to ugovorio sa kompanijom. “Na isti način sam kupio i platio auto. O svim detaljima se informišite kod prodavca”, rekao je on.
RAJSKI PAPIRI
Ime Ane Đukanović pominje se i u „Rajskim papirima“, aferi koja je odjeknula 2017. godine kada je iz dvije agencije za pružanje ofšor usluga i poslovnih registara procurelo 13 miliona dokumenata o ofšor biznisu moćnih ljudi širom svijeta. U tim dokumentima navodi se da su Ana Đukanović (Kolarević) i njen partner Radomir Vukčević osnovali dvije ofšor kompanije na Malti („Ranin Ltd“ i „Ruukki International Ltd“) koje su povezane sa rudarskom industrijom i preradom minerala. Povezivana je i sa firmom „Srbija nikl“ koja je navodno bila zainteresovana da ulaže u istraživanje i eksploataciju rude nikla na području Topole, Mokre Gore i Vrnjačke Banje.
Ponovila je da je jedina istina to da je u kratkom periodu bila u osnivačkoj i menadžerskoj strukturi kompanija koje su osnovane na Malti i koje prema njenim riječima nikada nijesu ostvarile bilo kakav profit:
„Upravo iz tih razloga je jedno pravno lice ugašeno, a u odnosu na drugo je pokrenut postupak likvidacije. Navedene podatke, koji su lako provjerljivi i dostupni, sam dobrovoljno i krajnje korektno, nemajući što da krijem, pojasnila i prezentovala u odgovoru novinarki ICIJ-a, koja me je kontaktirala, o čemu postoje pisani dokazi. Kako je očigledno da su sve aktivnosti privrednih društava zakonite, ne ostaje mi ništa drugo, osim da zaključim da selektivno i neistinito izvještavanje novinara ICIJ, a potom i prenošenje istog od strane određenih lokalnih medija, predstavlja dio organizovanog napada na mene, koji je motivisan prizemnim ličnim interesima i političkim ciljevima“, navodi Đukanović u saopštenju za javnost.
EDIN KOLAREVIĆ
Edin Kolarević, sin Ane Đukanović, vlasnik je nekoliko firmi. Crnogorski mediji objavili su podatke iz Centralnog registra privrednih subjekata (CRPS) kojima se potvrđuje da Kolarević stoji iza projekta koji je podigao mnogo prašine u Crnoj Gori, a koji su takođe pratili koruptivne i kriminalne radnje.
Riječ je hotelu sa pet zvjezdica „Allure Palazzi“ u okviru luksuznog kompleksa „Dobrota Palazzi“. Kolarević je izvršni direktor firme „DP Hotel Facility“ čiji je osnivač druga njegova firma „DOO Serzman incorporated“. Prva upravlja hotelom koji se nalazi na privatnoj plaži, poseduje mini-marinu, ima 89 soba, deset vila sa privatnim izlazima na plažu i tri penthaus apartmana. U hotel je navodno uloženo 20 miliona evra.
U javnosti se pominjalo i da posjeduje firmu u Londonu „MNE principal limited“ i stan u Petrovcu od 76 kvadrata, a poznao je i da je Edin Kolarević bio u Upravnom odboru rukometnog kluba „Budućnost“. Sin Ane Kolarević školovao se u inostranstvu, a na sajtu njujorške agencije za prodaju nekretnina piše da je u aprilu 2006. kupio stan u Njujorku za 877.500 dolara, neposredno nakon privatizacije “Telekoma Crne Gore“, posla koji je pred američkim istražnim organima 2011. godine označen kao koruptivan.
AFERA TELEKOM
Afera Telekom otvorena je krajem 2011. godine kada je Američka komisija za hartije od vrijednosti saopštila da ima dokaze da je bilo podmićivanja u Crnoj Gori i Makedoniji tokom privatizacije telekomunikacionih kompanija. Optužnica je, nakon sedam godina, podignuta protiv bivših direktora Crnogorskog Telekoma – Olega Obradovića i Miodraga Ivanovića, ali ne i sestre predsjednika države, advokatice Ane Đukanović, koja je ranije negirala optužbe iz Amerike da je primila mito.
U tužbi protiv Mađar Telekoma 2011. američki istražni organi tvrdili su da je osim njegovih direktora u aferu uključena „sestra najvišeg državnog zvaničnika, koja se bavi advokaturom“. Javnost je u toj formulaciji prepoznala advokaticu Anu Đukanović, tada Kolarević, sestru predsjednika Crne Gore Mila Đukanovića. Ona je negirala optužbe, kao i tadašnji premijer Milo Đukanović.
“Nemam nikakvih saznanja o korupciji. Na tu temu vam, zaista, uprkos najboljoj volji, ne mogu kazati ništa sem da korupcije u privatizaciji Telekoma nije bilo. I nemam nikakve dokumentacije koja bi vas mogla zanimati i naći se u radu Anketnog odbora“, kazao je Milo Đukanović u septembru 2012. godine.
Sestra Mila Đukanovića, advokatica Ana je u intervjuu tadašnjoj Atlas televiziji 2012. godine iznijela niz teških kvalifikacija na račun medija i izrazila razočarenje što državne institucije tada nijesu reagovale na objavljene tekstove:
„Ja sam zapanjena količinom laži koju ti ljudi prosipaju. A još više sam zapanjena time da niko od nadležnih organa u Crnoj Gori nije tu kriminalnu organizaciju pozvao na odgovornost, da kaže optužujete, osuđujete, presuđujete – na osnovu čega? Ko nekome može reći da je kriv dokle nemate osuđujuću presudu. Cilj je bio nervirati Mila Đukanovića i prikazati njegovu porodicu kriminalnom“, ustvrdila je Ana Đukanović
U formulaciji da su američki istražni organi utvrdili da su prilikom prodaje crnogorskog Telekoma sa preko 7 miliona eura podmićena najmanje dva crnogorska funkiconera i advokatica, sestra tada najvišeg vladinog funkcionera, mediji su prepoznali Anu Kolarević, a to je potvrdio i njen brat Milo Đukanović u intervjuu Televiziji Crne Gore iz marta ove godine, odgovarajući na pitanje da li je i on prepoznao svoju sestru: „Pretpostavljam da da jer ne poznajem ni jednog državnog zvaničnika koji ima sestru advokata. Drugo, pretpostavljam da da jer se u daljoj razradi u tom dokumentu pominje jedan ugovor čiji je partner bila advokatska kancelarija Ane Kolarević“, rekao je Milo Đukanović.
PUCNJI UPOZORENJA U OBRADOVIĆA?
Oleg Obradović, bivši direktor Odbora direktora Telekoma i Prve banke, ranjen je 27. maja 2015. godine u blizini Tehničke škole u Podgorici. Na njega je kada je izašao iz vozila zasad nepoznato lice ispalilo više hitaca od kojih ga je jedan pogodio u nogu. Iz policije je saopšteno da je nakon pucnjave napadač pobjegao sa lica mjesta, a Obradović je transportovan u Klinički centar gdje su mu konstatovane lakše tjelesne povrede.
Iz pitanja odbrane mađarskih menadžera vidi se da su po preporuci Obradovića i pozivu da daju ponudu, Ana Đukanović (Kolarević) i advokat Nikola Martinović 4. aprila 2005. ponudili da urade posao za 651.000 eura. Ta cifra pregovorima je smanjena na 580.000. Ugovor sa datumom 6. april – potpisali su jedan od tuženih pred njujorškim sudom Tamaš Morvai i Oleg Obradović.
Prema dokumentima suda, Obradović je 29. septembra potvrdio da je posao završen i novac zarađen, dan kasnije je potpisao fakturu i 21. oktobra odobrio transfer novca na račun Sigme, odakle su isplaćeni advokati Ana Kolarević i Nikola Martinović.