Časnim Srbima i Crnogorcima koji govore srpskim jezikom nije mjesto u euronatovskoj crnogorskoj vladi

Piše: Milan Gajović, diplomirani pravnik sa advokatskim ispitom i diplomirani ekonomista iz Podgorice

 

 

Nikolaj Sergejevič Trubeckoj (1890-1938, ruski lingvista i istoričar) tvrdio je da evropeizacija ide s vrha nadolje. Proces imitiranja i usvajanja tuđih kulturnih vrijednosti i civilizacijskih tekovina dovodi i do gubitka samopoštovanja, te da se „prezire svoje, samobitno, nacionalno“, u unaprijed izgubljenoj trci da se (i „kulturno“ i ekonomski) dostigne Zapad .

„Nije slobodan narod koji ne može da samostalno definiše svog neprijatelja, već to radi na osnovu tuđeg mišljenja.“ (Karl Šmit, (Carl Schmitt), 1888-1985, njemački filozof i pravnik)

„Oligarsi uvijek pobjeđuju. Narod uvijek gubi. Nije važno ko sjedi u Bijeloj kući. Amerika je propala država…korporativni oligarsi su kupili izborni proces, sudove i medije, i (njihovi) lobisti pišu zakone…“ (Kristofer Hedžis (Christopher Lynn Hedges), 1956, američki novinar, pisac i protestantski (prezbiterijanski) sveštenik)

I poslije parlamentarnih izbora, održanih 11.juna 2023.godine, ponavlja se problem učešća predstavnika srpskih i prosrpskih stranaka (čitaj: Srba) u novoj crnogorskoj vladi. Ranije se (pod dirigentskom palicom Zapada) onemogućilo učešće u „43.Vladi“, predstavnicima Demokratskog fronta (DF), a sada se to pravo osporava, prije svega, koaliciji „Za budućnost Crne Gore“ (Nova srpska demokratija + Demokratska narodna partija).

Razmotrimo da li je moguće i moralno opravdano da buduću, više nego izvjesno, euronatovsku crnogorsku vladu čine i Srbi. Podsjetimo se stavova SAD i Evropske unije po tom pitanju.
Majkl Karpenter (Michael R.Carpenter), funkcioner Pentagona je, za „Glas Amerike“, 2018.godine, kazao:
„Poslije Crne Gore i Srbija mora postati članica NATO-a, kako bi se Rusiji na Balkanu zatvorila sva vrata.“

Zamjenik pomoćnika američkog državnog sekretara i specijalni izaslanik SAD za „zapadni Balkan“ Gabrijel Eskobar je, 15.oktobra 2021.godine, izjavio:
„Prosrpske snage u Crnoj Gori treba da shvate da Crna gora treba da bude…zapadno orijentisana članica NATO pakta…Za one snage koje ne podržavaju napredak zemlje…SAD imaju odgovor u vidu sankcija i političkog pritiska…(i) izolacije snaga koje imaju takva nastojanja…“

Ista osoba je, u intervjuu za „Glas Amerike“, početkom 2022.godine, između ostalog, istakla:
„…A što se tiče DF-a, on se pokazao kao neko ko izaziva podjele, podstiče etničke tenzije, stalno blokira reforme u Parlamentu i time blokira put ka Evropi. Takođe je u prošlosti bio veoma protiv NATO-a i nije bio od pomoći svojim izjavama o Kosovu. Tako da ne vjerujem da se to promijenilo i ne smatram ih odgovarajućim partnerom…“

Kurt Voker (Kurt Douglas Volker, 1964), bivši američki ambasador u NATO-u, za „Glas Amerike“, 3.februara 2021.godine, izjavio je:
„Postoje ljudi (čitaj: Srbi) koji žele da poremete odnose Crne Gore sa Zapadom…čak i…u Crnoj Gori. Zbog toga je važno biti na oprezu i osigurati da se zadrži zapadna orijentacija…Vlada (Crne Gore) se ocjenjuje na osnovu odluka…kakav je angažman sa NATO-om…postoje elementi u samoj zemlji (Crnoj Gori) koje treba pomno pratiti…“

Prema portalu IN4S, od 20.avgusta 2022.godine, „Neimenovani portparol Stejt departmenta je…naveo da „Sjedinjene Države će podržati bilo koju izabranu demokratsku vladu koja osigurava napredak Crne Gore u evroatlantske integracije…jačanje NATO učešća…i nastavak pozivanja Rusije na odgovornost zbog brutalnog rata protiv Ukrajine“…portparol… je ponovio da SAD ne smatraju Demokratski front partnerom zato što „ne podržavaju evropske vrijednosti u šta spada kritički odnos prema ruskoj agresiji protiv Ukrajine i nisu pokazali liderstvo ili spremnost da postignu napredak u ključnim reformama potrebnim za pristupanje Evropskoj uniji“.

I izvjestilac Evropskog parlamenta o saradnji sa Crnom Gorom Vladimir Bilčik (1975, slovački politikolog) je, u intervju za „Pobjedu“, od 2.septembra 2022.godine, ocijenio da Demokratski front ne vidi kao rešenje za proevropsku vladu. Takav rasplet, po njemu, ne bi imao podršku EU.
Bilčik je, između ostalog, kazao:
„…Koalicija iz 2020. je potrošena, a DF je preuzeo toliko koraka u veoma suprotnom pravcu od evropskog tako da to ne vidim kao put naprijed…potencijal te koalicije (je) davno potrošen…Imam veoma ozbiljne sumnje da bi DF mogao biti odgovor koji bi Crnu Goru poveo ka istinski proevropskoj vladi. Ne mogu ni da zamislim scenario u kojem bi se to desilo i u kojem bi to bilo kredibilno rešenje koje bi imalo podršku i povjerenje EU.“

Predsjednik SAD Džozef Bajden je, u pismu Kongresu, 21.juna 2023.godine, između ostalog, naveo:
„Situacija na „zapadnom Balkanu“ (čitaj: zbog Srba koji su „remetilački faktor“) i dalje predstavlja prijetnju za nacionalnu bezbjednost SAD?!“
I američka ambasadorka u Crnoj Gori DŽudi Rajzing Ranke je, u intervjuu za „Glas Amerike“, 23.juna 2023.godine, kazala je da koaliciju „Za budućnost Crne gore“ u Vašingtonu ne doživljavaju kao partnera.
„ (Ta koalicija) ne dijeli naše evropske vrijednosti…Mi ih ne doživljavamo kao partnere…Očekivala bih da nova vlada nastavi…da podrži Ukrajinu…“, kazala je ambasadorka.

Navedena izjave su u suprotnosti sa odredbama međunarodnih opštih pravnih akata o ljudskim pravima (koje su ugrađene i u Ustav CG) i predstavljaju protivpravno miješanje u unutrašnje poslove naše otadžbine. Neke od tih odredbi ću i citirati:
„Svaki suverenitet počiva na narodu. Nijedno tijelo, nijedan pojedinac ne mogu sprovoditi vlast koja ne potiče od naroda.“ (član 3 Deklaracije o pravima čovjeka i građanina, 1789)
„Volja naroda (građana) je osnova državne vlasti: ova volja treba da se izražava na povremenim i slobodnim izborima, koji će se sprovoditi opštim i jednakim pravom glasa, tajnim glasanjem ili odgovarajućim postupkom kojim se obezbjeđuje sloboda glasanja.“ (član 21. stav 3. Univerzalne deklaracije o ljudskim pravima ,1948).
„Visoke strane ugovornice sa obavezuju da u primjerenim vremenskim razmacima održavaju slobodne izbore s tajnim glasanjem, pod uslovima koji obezbjeđuju slobodno izražavanje mišljenja naroda (građana) pri izboru zakonodavnih tijela.“ (član 3 Dodatnog protokola (Pravo na slobodne izbore) Konvencije za zaštitu ljudskih prava i osnovnih sloboda,1950)
„Svi su pred zakonom jednaki i imaju pravo na jednaku zakonsku zaštitu bez ikakvog razlikovanja. U tom pogledu zakon će zabraniti svaku diskriminaciju i zajemčiti svim licima podjednaku i efikasnu zaštitu protiv svake diskriminacije, naročito na osnovu…političkog i bilo kog drugog mišljenja…“ (član 26.Međunarodnog pakta o građanskim i političkim pravima ,1966).

U članu 2 stav 3 Ustava CG propisano je:
„Ne može se uspostaviti niti priznati vlast koja ne proističe iz slobodno izražene volje građana (kao nosilaca suverenosti) na demokratskim izborima, u skladu sa zakonom.“
Naprijed navedeno dokazuje da je Crna Gora, pravno i faktički, kolonija Zapada. Od 1998.godine, Crna Gora je „narko – tobako“ banana država, odnosno kolonija SAD i V. Britanije, prije svega. Našom državnom politikom, ključnim državnim i bezbjednosnim službama i ekonomijom (privredom) „suvereno“ rukovode njihove vlasti i tajne službe. Preciznije, Crnom gorom dugovremeno upravljaju ambasadorke SAD, uz asistenciju britanskih koleginica. Američki (i britanski) ambasadori su karijerne diplomate, poslate u inostranstvo da sastavljaju i demontiraju tamošnje vlade.
Crna Gora je potrebna Zapadu samo kao antisrpska, antiruska i antipravoslavna državolika tvorevina, te kao narkotranzitna destinacija CIA-e i NATO pakta.

U prethodne dvije i po decenije, od Đukanovića do Abazovića, crnogorske vlasti se bespogovorno svrstavaju na stranu Zapada koji vodi sveopšti, agresivni, hibridni, mrežni (mrežnocentrični) rat protiv Rusije, Srbije, Republike Srpske i srpskoga naroda u cjelini (a time i protiv Crne Gore), kao i proksi (posredni, preko Ukrajine) oružani rat protiv Rusije. Srbi su za Zapad „remetilački faktor na Balkanu“ i protivnici njihovih neoliberalnih i LGBT+ porodično, državno, nacionalno i vjerski razarajućih, kao NATO terorističkih „vrijednosti“.

Manipulativno najuticajnije prozapadne crnogorske parlamentarne partije su, na žalost, globalističke i pronatovske skupine i zalažu se za sprovođenje politike koja „jača i unapređuje saradnju sa NATO savezom“ kome je Crna Gora neustavno pristupila, „neće pokretati postupak za povlačenje priznanja nezavisnosti Kosova“, „neće pokretati bilo kakve inicijative ili postupke sa ciljem promjena državne zastave, grba i himne“, osuđuju „rusku agresiju na Ukrajinu“ i podržavaju politiku „sankcija…prema Ruskoj Federaciji“.

Po njima, „najvažniji društveni i politički prioritet Crne Gore jeste članstvo u Evropskoj uniji, pa spoljna politika Crne Gore mora u potpunosti biti usklađena sa spoljnom politikom EU…“
Već sam o tome pisao, ali vrijedi ponoviti, da je EU marionetska, heterogena, a time i nestabilna regionalna međunarodna organizacija koja nema sopstvenu, izvornu, autentičnu spoljnu i bezbjednosnu politiku. Unija se nalazi pod punom kontrolom zapadnih megakapitalista – vladara iz sjenke koji se zalažu za planetarnu totalitarnu prevlast. Ta kontrola se ostvaruje preko glavnih menadžera (članova Evropske komisije, rukovodstva Evropske centralne banke i drugih funkcionera Unije) i najviše rangiranih državnika u zemljama – članicama. Oni su, po pravilu, prošli stručno – profesionalnu i mentalno – ideološku obuku u bankama i drugim ustanovama i institucijama u vlasništvu naslednika barona pljačkaša – bankstera.

Vilijam Engdal (Frederick William Engdahl, 1944, američki politikolog, ekonomista i novinar) kazao je:
„Danas je EU poput čudovišta u ime kojeg bezlične birokrate odlučuju o svim aspektima naših života.“ (Časopis „Pečat“, broj 45672017)

Podsjetimo se i da su 22, od ukupno 27 država – članica EU, priznale nezavisnost lažne države Kosovo. Najveće i najmoćnije članice Unije su, kao članice NATO pakta, učestvovale u monstruoznoj agresiji na SRJ, 1999.godine!
Zapad je glavni sponzor islamskog i albanskog integralizma na Balkanu koji opasno ugrožava i teritorijalni integritet Crne Gore.
Jednostranim prekidom viševjekovnih istorijskih veza i prijateljstva Crne Gore sa Rusijom, kao i neustavnim pristupanjem Crne Gore NATO paktu, glavnom sponzoru velikoalbanskog projekta, crnogorske vlasti više nemaju efikasan mehanizam suprotstavljanja puzajućem albanskom integralizmu, odnosno ostvarivanju projekta tzv. velike ili „prirodne Albanije“, koji uključuje i znatan dio crnogorske teritorije. Više je nego očigledno da su djelovi Crne Gore, nastanjeni većinskim albanskim stanovništvom, ne samo albanski etnički prostor, nego su to, faktički, sve više djelovi države Albanije!

Dokaz je i slavlje u Tuzima, poslije proglašavanja privremenih rezultata na lokalnim izborima u toj opštini, 5.marta 2023.godine, na kojima je „Albanski forum“ dobio apsolutnu većinu glasova. Izborna pobjeda se slavila i isticanjem zastava tzv. „Velike Albanije“ i tzv. Oslobodilačke vojske Kosova (OVK) i klicanjem toj terorističkoj organizaciji!
Imajući u vidu izričita, prethodno citirana, protivljenja SAD i EU (nažalost, trenutno ključnih patrona države Crne Gore), te činjenicu da parlamentarnu većinu čine i, nepokolebljivo, euroatlantske partije i koalicije, legalni i legitimni predstavnici Srba i Crnogoraca koji govore srpskim jezikom mogu učestvovati u budućoj crnogorskoj vladi samo ako odustanu od ključnih političkih stavova: protivljenja članstvu u NATO paktu kojem je Crna gora neustavno pristupila, promjena državnih simbola, opozivanja odluke o priznanju lažne države Kosovo, stavljanja van snage odluke o otkazivanju gostoprimstva ambasadoru Srbije, ukidanja sankcija Rusiji, temeljnog razvlašćivanja Đukanovićeve mafijaške hobotnice…Ovo podrazumijeva i njihovu podršku i aktivno učešće u utvrđivanju i sprovođenju euronatovske politike buduće vlade, odnosno, priznavanje legitimiteta takve vlade.

Znači, učešće Srba u budućoj crnogorskoj vladi ne bi imalo moralnog opravdanja, niti bi doprinijelo ostvarivanju njihovih vitalnih nacionalnih interesa.
Zato je, još jednom naglašavam, neophodno političko – izborno objedinjavanje Srba i Crnogoraca koji govore srpskim jezikom. To podrazumijeva srpske i prosrpske stranke i NVO, udruženja i uglednike. Na taj način stvorio bi se uticajan opozicioni parlamentarni faktor na političkoj sceni Crne gore, koji bi bio jedinstven i nepokolebljiv u ostvarivanju navedenih ključnih opredjeljenja.
Novoformirani politički subjekat nastupio bi jedinstveno na izborima, jer je realna procjena da se, zbog nastupanja u više izbornih kolona i značajne apstinencije birača, izgubilo i rasulo i do 10 odsto glasova!

Pada u oči, nažalost, da i srpske i prosrpske partije u Crnoj Gori, sa sve manje javnog kritičkog odnosa, prihvataju, kao nesporno, članstvo Crne Gore u NATO paktu, zločinačkoj i terorističkoj organizaciji koja je nanijela i nanosi nemjerljivo zlo srpskom narodu, Srbiji, Republici Srpskoj, Crnoj Gori, Rusiji i ljudskoj civilizaciji!
Šta je jedino rešenje? Povratak Crne Gore vjekovnoj zaštitnici – Rusiji. To je jedina garancija očuvanja njenog državnog suvereniteta i teritorijalnog integriteta. Srpstvo, pravoslavlje i pokroviteljstvo Rusije su suštinske karakteristike crnogorstva i glavni faktori očuvanja teritorijalne cjelovitosti države Crne Gore. Bez srpskih i pravoslavnih temelja i opredjeljenja za Rusiju ne može biti ni crnogorstva, ni Crnogoraca, ni Crne Gore!

Rusija će pobijediti u ratu sa zapadnom „Imperijom zla“, a EU i NATO pakt će se raspasti!