Arheolozi otkrili drevno mjesto na kojem se okupljao kult
Pronađeni su ljudski ostaci u blizini razbacanih životinjskih kostiju.
Arheolozi u Saudijskoj Arabiji otkrili su drevne ljudske ostatke pokopane u blizini stotina razbacanih životinjskih kostiju unutar 7000 godina starog pustinjskog spomenika, ritualnog mesta koje je koristio praistorijski kult. Ostaci odraslog muškarca otprilike u njegovim 30-ima, pronađeni su unutar mustatila, piše LiveScience.
Ruševina je jedna od više od 1600 mustatila otkrivenih u Saudijskoj Arabiji od 1970-ih pa do sada. Uglavnom uronjene ispod peska, građevine su izgrađene kada je Arapska pustinja bila bujni travnjak gde su lutali slonovi i kupali se u jezerima. Graditelji mustatila bili su pripadnici nepoznatog kulta.
Kako je klimatska promena polako pretvarala zemlju u pustinju, članovi kulta verojatno su se okupili kako bi je zaštitili žrtvujući svoju stoku nepoznatim bogovima. Novo iskopavanje mustatila, detaljno opisano u studiji objavljenoj 15. marta u časopisu PLOS One, otkrilo je više detalja o mistificirajućim strukturama i njihovim obožavaocima zgubljenim u vremenu.
„Gotovo ništa nije napisano o mustatilima i verovanjima koja su ih okruživala“, rekla je za Live Science glavna autorka studije Melisa Kenedi, arheolog sa Univerziteta Zapadne Australije.
„Samo 10 mustatila je iskopano, a ova je studija jedna od prvih objavljenih. Tako da još uvek ne znamo puno o ovoj tradiciji.“
Mustatil koji su iskopali istraživači, nalazi se 55 kilometara istočno od drevnog grada Al Ule, dugačak je 140 m. Oko velikog uspravnog kamena istraživači su pronašli 260 fragmenata životinjskih lobanja i rogova. Delovi kostiju uglavnom su od pripitomljenih goveda, iako su istraživači rekli da neki fragmenti pripadaju pripitomljenim kozama, gazelama.
Ostaje enigma
„Najverovatnije bi doveli životinje sa sobom, potencijalno bi ih zaklali na licu mesta, ponudili rogove i gornje delove lobanje božanstvu, dok bi se potencijalno gostili ostatkom“, rekla je Kenedi.
„Ne možemo biti sigurni da li se klanje dogodilo na licu mesta ili negde drugde. Ipak, smatramo da se najverovatnije dogodilo na licu mesta, jer su rogovi, posebno keratin — koji se vrlo brzo razgrađuje — bili u tako dobrom stanju“.
Neposredno severno od mustatilove glave, istraživači su pronašli cistu, vrstu grobne komore građene tokom neolita i bronzanog doba širom Evrope i Bliskog istoka. Analiza zakopanih kostiju koje su pripadale tom čoveku otkrila je da je bio u svojim 30-ima ili ranim 40-ima kada je umro i da je verovatno imao osteoartritis, degenerativnu bolest zglobova koja je najčešći oblik artritisa. Čovek je, najverovatnije, zakopan 400 godina nakon što su životinje zaklane – znak da su mustatili bili mesta ponovljenih hodočašća.
„Pronalazimo sve više i više dokaza da su ljudi pokopani u mustatilima“, rekla je Kenedi.
„Međutim, ti su ukopi uvijek kasniji; ne datiraju iz istog vremenskog razdoblja kao žrtve životinja. Pretpostavljamo da su mesta mustatila zadržala svoju važnost čak i nakon što su prestala s njihovom upotrebom i da će kasnije generacije pokapati svoje mrtve na tim mestima kao način potvrde vlasništva nad tim strukturama“.
Svrha ceremonija mustatila ostaje enigma. Budući da su strukture koje se protežu kroz pustinju izgrađene tokom vlažnog razdoblja – faze koja je trajala između 7000. pr. i 6000. pr. Kr. za Arabiju, čineći nju i sjevernu Afriku mnogo vlažnijim, ali još uvijek sklonima sušama i sporoj dezertifikaciji – istraživači misle da bi mogla postojati neka veza između rituala koji se praktikuju unutar ovih struktura i zajedničke želje da se zemlja koja se suši blagoslovi kišom. Oni sada testiraju ovu hipotezu.