Ankete, kolone, “idealni“ kandidati: Đilasova “udružena opozicija“, uslužni mediji i politički analitičari zapleteni u istraživanja javnog mnjenja

Punu deceniju nakon političkog sloma nekadašnje Demokratske stranke (DS), srpska opozicija je i dalje razdrobljena i međusobno posvađana. DS se raspadao godinama u unutrašnjim sukobima i frakcijašenjima, a ono što je ostalo od nekadašnje DS, a što neki nazivaju “udruženom opozicijom“, ušlo je odavno u ćorsokak bez izgleda da će u dogledno vrijeme pronaći izlaz.

Bez podrške kod građana, sa sujetnim liderima malih stranaka koji ne smiju da preuzmu odgovornost i izađu na crtu Aleksandru Vučiću i njegovoj SNS, godinama su se skrivali iza tzv. nestranačkih kandidata, intelektualaca, pa čak i estradnih ličnosti.

Nijedan od tih “projekata“ nije uspio i doživio je totalni fijasko. Ovoga puta je kontroverzni tajkun Dragan Đilas, klasičnom ucjenom i dovođenjem Jeremića pred svršen čin, uspio da progura svoju potpredsjednicu Tepić za nosioca liste na parlamentarnim izborima, a zatim i Zdravka Ponoša predložio za predsjedničkog kandidata. Iako se Ponoš prije par mjeseci povukao iz Predsjedništva Jeremićeve stranke, ali ostao njen član, mnoge je začudilo da ga kao kandidata “udružene opozicije“ predstavi Đilas, lider druge stranke.

Sa druge strane, tzv. zeleno-lijeva koalicija se ne oglašava povodom eventualne podrške Ponošu, a na lokalnim, beogradskim izborima će najvjerovatnije izaći sa svojim nosiocem liste. Boško Obradović i njegove “Dveri“ izlaze sami na sve nivoe izbora i već su jasno označili Ponoša kao “NATO kandidata“.

U srpskoj opoziciji ništa novo, mnogi bi rekli. Slaganje poput “rogova u vreći“, dogovori po sistemu “ko će koga prevariti“ postali su svakodnevnica. Ali, ono što posebno umara proteklih dana zainteresovanu javnost jesu beskonačni zapleti oko toga koji su mogući opozicioni kandidati u istraživanjima javnog mnjenja “izvagani“ kao bolji ili lošiji. Tako je  istraživanje javnog mnjenja Nove srpske političke misli pokazalo da se nestranačke ličnosti – profesor Miodrag Zec, advokat Božo Prelević i ekonomista Dejan Šoškić – bolje kotiraju od Zdravka Ponoša, kao i Miroslava Aleksića (potpredsjednika Narodne stranke) ili Marinike Tepić. A onda na red dolaze prosječne ocjene i brojke, istraživački rebusi i nejednačine sa mnogo nepoznatih.

Ono što je svima odavno poznato i jasno: bez stranačkih infrastruktura i podrške kod građana, posvađani i pocijepani sujetama i ličnim ambicijama, po pravilu nerealnim, “udruženoj opoziciji“ je samo ostalo da se lažno hrabri “odličnim rezultatima“ na parlamentarnim izborima i “pobjedom u Beogradu“, dok u trci sa Vučićem, čak ni Đilasovi i Jeremićevi politički avanturisti, te njihova medijsko-analitičarska posluga ne vide nikakvu šansu.

U narednim danima je za očekivati nove epizode srpske opozicione sapunice, a posebno kada na red dođe raspodjela mandata na listi za parlamentarne izbore.