Američki svijet

Piše: Čedomir Antić

Sredinom 20. vijeka ambasador SAD Džordž V. Alen pitao je Josipa Broza zašto ne zabrani ćirlicu. Verovao je da će time dodatno biti suzbijen sovjetski uticaj u od Moskve već otpalom Beogradu. Na nižem nivou, takav zahtjev je kasnije ponavljan. Američi sateliti neumorno su nastavljali to suzbijanje „malignog uticaja“. Sjećam se kako mi je profesor Slobodan Antonić, u to vrijeme član upravog odbora novinske kuće Politika, pričao da je član odbora iz SR Njemačke, predlagao da najstarija živa novina u našoj kulturi promijeni pismo kojim je štampaju. Upstalom, Pobjeda je jednog jutra osvanula na latinici, a tome je kumovao jedan bivši Beograđanin, nekadašnji novinar američkog radija Slobodna Evropa.

To je ta politika slobode i demokratije. Mi smo u Srbiji probali petnaest godina, a onda su dalja kriza SAD i Zapada, te rat u Ukrajini, bjelodano i otvoreno pokazali da nema pomirenja i nema dogovora. Krivi smo što smo živi. Moramo, što bi rekao jedan pogamač Čedomira Jovanovića, da se promijenimo u mjeri da nestanemo.  Nije dakle samo problem u odnosu prema NATO-u i statusu AP Kosova i Metohije. Riječ je o svemu što je srpsko. Greška moje generacije bila je u tome što smo tražili sporazum sa SAD i EU. Činili smo to u uvjerenju da su naše razlike samo političke, geostrateške. Vjerovali smo, nažalost pogrešno, da su naši stari još krajem 18. veka donieli ispavnu odluku i da će naša modernizacija biti brza i uspješna ako prihvatimo zapadni kulturni obrazac. Kao opravdanje i utjeha može da posluži da je tokom prethodna dva vijeka čitav svijet pokušao da ide tim pravcem, da naši susjedi i Ruska Federacija i danas pokušavaju, jedni da postanu dio EU, a drugi da se odupru NATO-u pritom ne mijenjajući tekovine upodobljavanja sa Zapadom.

Ambasadorka SAD u Crnoj Gori izjavila je nehajno da politički predstavici srpskog naroda u Crnoj Gori „nisu partner“ SAD.  Ona je naglasila da stranke oko Nove srpske demokratije „ne dijele naše evropske vrijednosti“. Nastranu što ambasadorka možda smatra SAD dijelom Evrope ili moža EU vidi kao američki projekat. Time je jasno rečeno da SAD ne žele predstavnike srpskog naroda u vladi Crne Gore. Od 2010. najznačajnije srpske stranke nastoje da se reformišu – mijenjale su programe, čak i nazive, reformsiale se, skretale pravce političkog djelovanja i dogovarale se sa zapadnim ambasadama – i ništa od toga nije bilo prihvatljivo Vašingtonu i satelitima u Londonu i Berlinu. Naprotiv, kriza SAD i njihova iracionalna spoljna politika, doveli su do toga da prije malo više od godine ambasada SAD reaguje na izbor sveštenog lica, inače doktora nauka, za člana Upravnog odbora Univerziteta Crne Gore. Tako nešto je učinila ambasada države kojoj na najvažnijoj novčanici stoji izjava religioznosti („U Boga verujemo!“), gde je predsjednik imao vjerskog gurua, gde je Božić nacionalni i globalni praznik i gde je sintagma „krstaški rat“ simbol pravedne i čestite borbe.  Dodajmo tome da je general Ben Hodžiz, prije manje od četiri godine, u SPC prepoznao najvećeg neprijatelja SAD na Balkanu (većeg od Islamske države i Al Kaide koje ovde takođe deluju) ! Postaje jasno: znali smo da su SAD neprijatelj srpskog naroda, ali svojom rasističkom, zavojevačkom i bezumnom politikom one su odavno postale i najveća opasnost i otvorena prijetnja ljudskom rodu.  Kada olinjali depesistički ambasadori govore o „malignom Srpskom svijetu“, oni svjedoče o tužnoj činjenici da im je pradjeda ginuo za Dušanovo carstvo, deda se sahranjivao ispod ćirilične ploče, dok su oni za novac spremni da promijene pol i jednu privatnu televiziju proglase za inkarniaciju Adolfa Hitlera. Ja imam HTV u paketu koji plaćam, pa se ne nerviram zbog njegovog programa. Zato se pitam šta je nekog Đukanovićevog emisarčića briga šta govori Aleksandar Raković na TV Hepi? Nasuprot tome, srpski narod je u Crnoj Gori obespravljen i nakon što je njegovom snagom oboren režim DPS-a, tek mu je malo omogućeno da utiče na svoju sudbinu u komunalnim poslovima. SAD i NATO su oni koji sprečavaju ravnopravnost Srba i demokratiju u Crnoj Gori. Zato je srpsko pitanje otvoreno, a dokle god neravnopravnost srpskog naroda dovodi do toga da u Crnoj Gori nisu poštovana ljudska prava i sva ontološka pitanja države Crne Gore takođe su neriješena.

A šta da kažemo o Američkom svijetu? O čitavim kontinentima koji bježe od sile koja je tokom proteklih četvrt vijeka ubila 4.6 miliona ljudi ! O državi koja za imperijalizma optužuje Rusku Federaciju i NR Kinu, a ove nigdje ne ukidaju nacionalna prava domicilnih građana i imaju pedesetak puta manje vojnih baza po svijetu.

Mala pouka Ratlucima (pre svih Milatoviću, Bećiću i svim biračima Dritana Abazovića): Josip Broz je bio komunista i Hrvat, bio je odlikovani pripadnik „Vražje divizije“ koja je ubijala građane Kraljevine Srbije, vodio je partiju koja je podijelila srpski narod, a nakon rata ubila 60.000 stanovnika buduće NR Srbije, od kojih bar 35.000 Srba i makar 6.000 Beograđana. Za vrijeme njegove vlasti udio knjiga objavljenih na ćirilici u Narodnoj biblioteci Srbije pao je sa 80% godišnje na 30%. Ipak, on je odgovorio ambasadoru Alenu: „Ekselencijo, koliko mi je poznato Vi u Americi o dalje govorite engleski.“

Iako zločinac i doktator, Broz je bio i hrabar i samosvjestan. Na drugoj strani: prešjedniče Bolek, Sajdšou Bobe i ostali, vaš je moral želatinozan, vaše prljave poslove obavlja, a političke mokre snove obnaroduje, Džudi R. Rajnke ambasadorka tuđinske države.