IN MEMORIAM – prof. dr Dragoljub Petrović (20.06.1935 – 16.11.2024.)
Piše: Milisav Popović
Kosti daljinama, sjeni zavičaju
Ponikao je iz gnijezda kučkog vojvode Radonje Petrovića sa Kosora, guvernadura brdskih plemena. Počinuo je u Leušićima kod Gornjeg Milanovca. Dragoljubov otac Mašan, ponesen pregnućima svojih slavnih predaka, koji su gradili prijateljstva i sa carskom Rusijom, nakon Drugog svjetskog rata odselio se sa porodicom iz svojih rodnih Kuča u ravnu Vojvodinu. Tamo se Dragoljub
školovao. U Novom Sadu je studirao srpskohrvatski jezik i književnost.
Magistrirao je i doktorirao na Novosadskom univerzitetu, i postao univerzitetski profesor, kao i značajni funkcioner Matice srpske u Novome Sadu, ugledni naučni i književni stvaralac, član mnogih međunarodnih komiteta, redakcija, žirija…Zato što „bio je glasan i jasan protiv svake obmane i laži“, što je u „Književnim novinama“ objavio tekst „Pomirimo prijatelje, neprijatelji su smireni“, bio je osuđen na 60 dana zatvora. Dragoljub nikada nije zaboravio svoje zavičajne Kuče. Jedno vrijeme nakon studija radio je u školi u Crnoj Gori. Radeći na izučavanju onomastike (grana lingvistike koja se bavi ličnim imenima) Kuča, obilazio je sela, katune, Komove… Dolazio je i kod svog plemenika, profesora srpskog jezika u podgoričkoj Gimnaziji, Luke Popovića. Dragoljub je naročito ostao upamćen po akademskij besjedi, koju je održao na Skupštini crnogorskih plemena u manastiru Duga, Bratonožići.
Vodio je nepomirljiv lingvistički rat sa fabrikantima tzv. crnogorskog jezika, sa njihova dva nova slova…
Zasluge i djela profesora dr Dragoljuba Petrovića, književnika i naučnika, kao i njegovog brata Ilije Petrovića, koji je, iako živi daleko od svojih Kuča, svoja istorijska istraživanja posvetio Kučima, pamtiće i slaviće njihovi rodni Kuči!
(Mišljenja i stavovi objavljeni u rubrikama „Drugi pišu“ i „Kolumne“ nisu nužno i stavovi redakcije portala „Borba“)