Svjedoci smo da je parlamentarna većina predvođena Mandićem i Spajićem odbila da glasa za usvajanje Zakona STAN ZA SVE u Skupštini Crne Gore koji je predložila URA, vodeći se na taj način političkim kalkulacijama i sujetama, a zanemarujući preko 100 hiljada naših građanki i građana, odnosno, oko 40 hiljada porodica koje ne mogu da riješe svoje stambeno pitanje, saopštio je kandidat za odbornika liste “Jakov Milatović – Za bolju Podgoricu” Mileta Radovanić.
“Iznenađuje da su među poslanicima koji su odbili ponuđeno rješenje bili i određeni poslanici Demokrata koji su u kampanji za parlamentarne izbore zajedno sa nama predložili upravo program STAN ZA SVE. Očigledno je da je intenzivno druženje sa Spajićem učinilo svoje, i da su nakon svađe sa njim zbog izbora VD direktora Uprave policije sada preuzeli njegov sindorom ponašanja, da ne ispunjavaju ono što su obećali građanima prije izbora”, rekao je on.
Radovanić je istakao da je zbog toga lista “Jakov Milatović – Za bolju Podgoricu” na čelu sa Lukom Rakčevićem kao kandidatom za gradonačelnika, riješena da na nivou Glavnog grada po preuzimanju vlasti pokrene program STAN ZA SVE i da će to biti jedan od njihovih uslova za formiranje vlasti, jer kako kaže oni na lokalnim izborima u Podgorici ne brane fotelje u Vladi Crne Gore kako to rade njihovi politički konkurenti, već se bore za interese Podgorice i svih građanki i građana koji u njoj žive.
“Takođe, polazeći od činjenice da je prosječna cijena kvadrata stambenog prostora u Podgorici prema zvaničnim podacima Monstata čak 1.763 eura, što kupovinu stana čini nedostižnom za desetine hiljada naših sugrađanki i sugrađana, odlučni smo da na nivou Glavnog grada pokrenemo program “STAN ZA SVE“, pomoću kojeg bi građani mogli da dođu do sopstvenog krova nad glavom po duplo povoljnijim uslovima od tržišnih, što znači da bi cijena stana bila svedena na svega 900 eura po metru kvadratnom. Ovaj projekat bi podrazumijevao izgradnju stanova na gradskom zemljištu, po principu „projektuj i izgradi“, poručio je Radovanić.
Radovanić je zaključio da Glavni grad ne bi zarađivao od prodaje stanova, već bi prodajna cijena bila jednaka cijeni izgradnje, umanjenoj za troškove komunalnog opremanja kao dodatnog podsticaja od strane Grada. Dodaje i da bi građani bili u mogućnosti da stanove koriste kao kolateral(hipoteku) kod poslovnih banaka, za odobravanje kredita, a da bi nakon prodaje stanova, Fond povratio uložena sredstva koja bi zatim ponovo investirao u izgradnju novih stambenih jedinica.