Antić o najavljenoj Rezoluciji o stradanju albanskog naroda u Crnoj Gori: Istoriografija i savremenici odbacuju te tvrdnje!
Potpredsjednik Skupštine Crne Gore i funkcioner Albanskog foruma Nikola Camaj najavio je da će podnijeti inicijativu za usvajanje rezolucije o stradanju albanskog naroda u Crnoj Gori 1915. godine kada je, kako kaže, poginuo veliki broj Albanaca. Do ovakvog predloga je došlo, smatra istoričar i univerzitetski profesor Čedomir Antić, jer nakon dolaska Srba na vlast u Crnoj Gori, DPS Mila Đukanovića nije valjano rasformiran, naravno, voljom Zapada i Sjedinjenih Američkih Država. Povod je, naravno, usvajanje rezolucije o genocidu nad Srbima u Jasenovcu.
Vašar genocida
Cilj DPS-a je da iz koalicije oko pokreta Evropa sad i Nove srpske demokratije izvuku nekoliko albanskih poslanika i ojačaju sebe, a igrajući na kartu genocida. Albanski poslanici su još prilikom usvajanja rezolucije o genocidu nad Srbima u Jasenovcu izjavili da se evropske zemlje, poput Hrvatske, ne smiju dirati i izrazili su negodovanje oko usvajanja rezolucije.
Ukoliko Camajeva rezolucija o stradanju albanskog naroda prođe u Skupštini Crne Gore, Antić smatra da se ništa epohalno neće desiti, već da će iz vladajuće koalicije dva ili tri albanska poslanika preći u tabor DPS-a. To neće biti šteta, kaže on, jer su oni dosada ionako sve činili protiv srpskog naroda u Crnoj Gori, a u Skupštinu su ušli samo kako bi ojačali njemačku, američku i britansku struju u crnogorskom parlamentu.
Albanska distopija
Albanski narod je, objašnjava Antić, tokom proteklih stotinu godina dugo vremena bio pod režimima fašizma i komunizma, a Albanija je bila jedna od najstravičnijih distopija u istoriji ljudskog roda. Nju je vodio Enver Hodža, čovjek koji je ubio ogroman broj svojih sugrađana i koji je uspostavio jedinu zaista ateističku državu u istoriji svijeta. Jedan od najvažnijih temelja tog režima bio je ekstremni nacionalizam, odnosno šovinizam.
Albanska nacija je kasno stupila na istorijsku pozornicu i to pod zaštitom austrougarskog militarizma, njemačkog i italijanskog imperijalizma, a kasnije Sovjetskog saveza i Trećeg rajha. Kod Albanaca nema kritičke istoriografije i debate oko nje. U njihovim muzejima se može naići na tvrdnje da su Albanci najstariji narod u Evropi, a da je cjelokupna istorija okolnih naroda zapravo albanska istorija koja im je, zaboga, oteta, rekao je Antić za Sputnjik.
Ko je ubijao Albance?
Antić kaže da su do dvadesetog vijeka glavni albanski krvnici bili upravo njihovi izdanci, njihovi potomci i njihovi „veliki ljudi“. Iako o sebi imaju grandomansko mišljenje, Antić kaže da se zapravo radi o jednom malom narodu koji je formiran krajem srednjeg vijeka na sjeveru Albanije i to zahvaljujući relativnoj prenaseljenosti. Oni su se selili okolo, a Velike sile koje su na Balkanu željele da spriječe da Balkan vode Balkanski narodi, koristili su se njihovim šovinizmom, podržavajući njihove deluzije o starosti, veličini i značaju tog naroda.
Ako bismo govorili o Prvom svjetskom ratu, Albanija je bila neutralna, pojedina plemena su bila plaćena od strane Austrije, a pojedina od sila Antante. Srpska vojska je bila ozbiljna i profesionalna vojska, a o temi njenih zločina je vođena čitava kampanja. Istoriografija i savremenici u najvećem dijelu odbacuju tvrdnje o zločinima srpske vojske nad Albancima, a one same su svojevremeno poticale od austrougarske propagande i Vatikana.
Knjige, braćo, knjige
Najveći problem je, nastavlja Antić, što ni danas u Albaniji praktično nema istoričara koji piše na osnovu izvora, ali to ne sprječava većinu njih da tvrde da su svi narodi i vojske koji su prolazili kroz Albaniju nastojali da unište albanski narod. To, kategorički tvrdi on, jednostavno nije istina i za to nema nikakvih dokaza. Kada je riječ o zločinima srpske vojske prema njima, pojedinačni slučajevi nasilja bili su rijetki, izolovani i mahom izazvani. Svi relevantni izvori pokazuju da se upravo srpska vojska ponašala bolje nego bilo koja druga vojska koja je kroz te predjele prolazila.
O tadašnjem doživljaju i prijemu srpske vojske dovoljno svjedoči činjenica da je u novembru 1912. godine osnivač albanske države, austrougarski agent Ismail Kemal Vljora pobjegao iz najvećeg albanskog grada, Drača, tvrdeći da taj grad nije dovoljno patriotski. Njegov bijes je možda i razumljiv kada se u obzir uzme činjenica da je stanovništvo tog istog grada srpsku vojsku je dočekalo svečano kada je ona 29. novembra 1912. ušla u Drač. Danas je to svijet koji jednim značajnim dijelom živi u vremenu u kojem je srpski narod živio kada je još bio u plemenima, zaključuje Antić.