Portal BORBA vam i ove nedelje donosi pregled najvažnijih vijesti koje su obilježile sedmicu za nama.
Uoči glasanja u Ujedinjenim nacijama o Rezoluciji o tzv. genocidu u Srebrenici, pozicija Crne Gore je postala jasnija, pročitaćete i rasprave na premijerskom satu po ovom pitanju ali i aktuelizaciju teme koja je odavno trebala da se nađe u društvu Crne Gore – Jasenovac, u kom zaista jeste počinjen zločin genocida. Takođe ćete pročitati i reakcije velikodostojnika Srpske pravoslavne crkve koji su digli glas protiv glasanja Crne Gore u Ujedinjenim nacijama a biće riječi i o nedavno održanom premijerskom satu.
Drugi se čitaju, BORBI se vjeruje!
Je li bilo genocida?
Pitanje genocida u Srebrenici ponovo je aktuelizovano u Crnoj Gori ali i u Ujedinjenim nacijama. Kako prije tri godine, tako i sad, Crna Gora je podijeljena po tom pitanju.
Vlada Crne Gore sinoć je izglasala amandmane na rezoluciju o tzv. genocidu. Prvi amandman glasi da „ponavljajući da je krivica za zločin genocida individualizovana, te se ne može pripisati bilo kojoj etničkoj, vjerskoj ili drugoj skupini ili zajednici u cjelini“, a drugi da se „potvrđujući nepovredivost opšteg okvirnog sporazuma za mir u Bosni i Hercegovini u svim njegovim odredbama“.
Sve ovo je išlo kontra poruka koje je poslao mitropolit crnogorsko-primorski Joanikije koji je pozvao Vladu da ne podrži ovaj dokument. Štaviše svi crkveni velikodostojnici oglasili su se povodom izglasavanja Rezolucije o genocidu u Srebrenici tvrdeći da se time žigoše srpski narod kao genocidan.
„Radi istine o zločinu i radi pijeteta prema žrtvama? Ne, nego da se puna istina iskrivi i zatrpa, a da se poštovanje žrtava potisne u drugi plan, za račun politike. Cilj je, između ostalog da se genocid pripiše srpskom narodu koji je više puta u poslednjih stotinu godina bio žrtva genocida. Onda je jasno zašto se u ovoj priči pojavljuje Njemačka, navodi se u saopštenju. Crna Gora, da bi uvijek bila otvorena za istinu, da bi sačuvala svoje dostojanstvo, da bi sačuvala svoju unutrašnju stabilnost, da bi doprinijela izmirenju i regionalnoj stabilnosti, ne treba da glasa za rezoluciju o genocidu u Srebrenici. Dosljedno poštujući srebreničke žrtve neupitnog zločina, ali isto tako razlikujući zločin od genocida, treba da glasa protiv“, zaključuje se u saopštenju Mitropolita Joanikija.
O zločinima nad srpskim narodom ni riječi
A uporno potenciranje da se dogodio genocid nad muslimanima u Srebrenici neće izbrisati činjenicu da su nekolike godine ranije u istoj toj opštini ubijani i protjerivani Srbi.
Cilj terora nad Srbima je razotkriven i isti je kao tokom prethodnih ratova – da se protjeraju svi Srbi iz ovih regiona – i zato iza svakog napada na srpska sela ostaju samo razaranje, spaljeni objekti, opljačaka i uništena imovina, uništeni spomenici, groblja i crkve, navedeno je u Memorandumu o ratnim zločinima i zločinu genocida u istočnoj Bosni: opštine Bratunac, Skelani i Srebrenica protiv Srba od aprila 1992. do aprila 1993. godine, autora Milivoja Ivaniševića.
Svi napadi do sada su po pravilu temeljno i sistematično pripremljeni, a vrše ih brojni dobro naoružani muškarci. Mete su inicijalno bile manje srpske zajednice u mješovitim selima, potom izolovana srpska sela u okruženju muslimanskih, a na kraju preostala srpska naselja.
Čini se da čak ni dani kada su se napadi dešavali nisu bili slučajnost. Teško je povjerovati da su bez ikakvog razloga odabrani pravoslavni praznici i porodične krsne slave: Đurđevdan, Vidovdan, Dan Svetog Petra, Božić…, kada seljani slave ili kada su najuposleniji na svojim imanjima. Ovu taktiku potvrđuju svi naknadni događaji.
Čak i prije jeseni 1992. oblast Srebrenice je bila potpuno etnički očišćena od Srba.
Sljedeća srpska naselja u toj oblasti su uništena i spaljena: Blažijevići (133 stanovnika srpske nacionalnosti), Babuljice (52), Božići (152), Brežani (271), Brezovica (64), Bujakovići (166), Čičevci (180), Gaj (187), Gladovići (538), Gođevići (33), Gostilj (113), Kostolomci (234), Krnjići (114), Međe (130), Obadi (684), Orahovica (334), Osredak (195), Podrvanje (413), Postolje (107), Pribidoli (207), Pribojevići (124), Radoševići (201), Ratkovići (338), Toplica (254), Viogor (99), Žabokvica (598), kao i svi srpski zaseoci u nacionalno mješovitim selima.
Srbi su počeli da bježe iz same Srebrenice već u aprilu, a do sredine maja grad je bio etnički čist.
Naročito veliki egzodus počeo je poslije 8. maja i ubistva Gorana Zekića, srpskog poslanika u tadašnjoj Skupštini BiH. Njegov automobil su zaustavili muslimani i izrešetan je paljbom u neposrednoj blizini Srebrenice. Poslije toga su preostali Srbi u gradu morali da bježe i spasavaju živote. Jedva da je iko uspio da ponese nešto osim najosnovnijih ličnih stvari.
Srpska populacija u Srebrenici i njenoj okolini sada je u egzilu i ova zajednica je izbrisana iz srpske nacije. Ostala su samo tri srpska sela: Crvica (475), Liješće (97) i Petriča (135). Od ukupno 9.390 Srba koji su živjeli u ovoj zajednici, ostalo je samo oko 860 uz pomenuta sela ovaj broj obuhvata stanovnike Skelana ili simboličnih devet odsto.
Ista sudbina zadesila je i sela u oblasti Bratunca. Izuzetak su samo sela: Dubravice (398 stanovnika srpske nacionalnosti), Jelah (23), Krasanovići (155), Pobrđe (196), Polom (436), Rakovac (258), Repovac (458) i Slapašnica (446) koja su uspjela da prežive i danas su, pored njihovih seljana, nastanjena i određenim brojem izbjeglica iz okolnih uništenih srpskih sela.
Srbi nisu protjerani iz dva centra: Bratunac i Skelani, mjesta na obali rijeke Drine. Od ukupno oko 11.500 Srba u zajednici u Bratuncu samo 5.391 ili oko 47 odsto nisu protjerani iz svojih domova. Poslije čišćenja koje je do sada izvršeno Srbi čine samo oko 16 odsto ukupne populacije ove zajednice.
Svjedočanstvo osvajačkih džihadističkih kampanja su skoro potpuno uništena sela Banjevići (38 stanovnika srpske nacionalnosti), Biljača (17), Bjelovac (238), Blječeva (71), Boljevići (415), Brana Bačići (236), Fakovići (115), Branča (152), Jaketići (102), Ježestica (502), Kravica (353), Lipenovići (235), Loznica (132), Magašići (353), Mlečva (196), Mratinci (218), Opravdići (434), Sikirić (201), Stanatovići (206), Tegare (222), Vitkovići (200), Vraneševići (211), Zagoni (480) i Žlijebac (377).
Kolektivni počinioci ovih zločina su muslimanske vojne ili paravojne jedinice, kako god da ih nazovemo, ali u svakom slučaju to su formacije i grupe koje su se sastojale pretežno od seljana iz okolnih muslimanskih sela i, u znatno manjem broju, došljaka i plaćenika iz zemlje ili inostranstva.
Svi pokušaji Srba, koji su formirali svoje, često malobrojne i slabo naoružane seoske straže, da odbrane ova sela bili su neuspješni, piše u Memorandumu čije dijelove prenosi Srna.
Milivoje Ivanišević je autor Studije o ratnim zločinima i zločinu genocida u istočnoj Bosni (opštine Bratunac, Skelani i Srebrenica)- protiv Srba od aprila 1992. do aprila 1993. godine, koja je na inicijativu predsjednika SR Jugoslavije Dobrice Ćosića preimenovana u Memorandum jugoslovenske Vlade, dokument koji je dostavljen UN, Stejt departmentu, Komitetu za spoljne poslove Senata, te Ciji 1993. godine.
Dokument je na adrese u Vašington odnio profesor Darko Tanasković, a tadašnji jugoslovenski ambasador pri UN Dragomir Đokić Memorandum je uputio generalnom sekretaru UN, piše portal Vidovdan.
Od sjutra pregovori o Rezoluciji o hrvatskom genocidu u Jasenovcu
Parlamentarna većina razgovaraće u ponedjeljak o podnošenju rezolucije o Jasenovcu, rečeno je Portalu RTCG. Predsjednik parlamenta Andrija Mandić rekao je da će politički predstavnici srpskog naroda predložiti Rezoluciju o Jasenovcu. Ta rezolucija biće predložena parlamentu Crne Gore.
„Očekujemo stoprocentu podršku vlasti i opozicije“, rekao je Mandić na Premijeskom satu prije nekoliko dana.
Logor Jasenovac, kao sistem logora pod komandom iz logora Jasenovac, bio je najveći koncentracioni i logor smrti na prostoru Kraljevine Jugoslavije za vrijeme okupacije u Drugom svjetskom ratu. Logor je formirala Nezavisna Država Hrvatska, istočno od istoimenog gradića, u avgustu 1941. godine, a uništile su ga ustaše u aprilu 1945. godine da bi sakrili i umanjili zločin koji su počinili.
Danas je takođe Dan sjećanja na žrtve genocida nad Srbima, Jevrejima i Romima u NDH od 1941. do 1945. godine biće obilježen polaganjem vijenaca i cvijeća na grobno polje „Topole“ i parastosom žrtvama u prisustvu predsjednika Vlade Srbije Miloša Vučevića, predsjednika Republike Srpske Milorada Dodika i srpskog člana Predsjedništva BiH Željke Cvijanović.
Skupu je prisustvovao i predsjednik Skupštine Andrija Mandić.
Dan sjećanja obilježava se povodom oslobađanja ustaškog logora Jasenovac, jednog od najvećih i najstrašnijih logora smrti u Evropi.
Koncentracioni logor Jasenovac bio je najmonstruoznije mjesto u ovom dijelu svijeta u Drugom svjetskom ratu, ako ne i najmonstruoznije uopšte. Ne po broju žrtava nego po oblicima iživljavanja i ubijanja nesrećnih zatočenika.
Takozvana NDH formirana je pošto je okupirana i rasparčana Kraljevina Jugoslavija aprila 1941.
Bila je to odmazda nacističke Njemačke zbog činjenice da su se Srbi ogromnom većinom opredijelili protiv pakta potpisanog 25. marta 1941 u Beču, što se vidjelo masovnom podrškom puču od 27. marta, čime je iskazana naklonost zapadnim saveznicima.
Formalno, NDH je proglasio Slavko Kvaternik, penzionisani austrougarski oficir, 10. aprila.
Iako su nastankom NDH iz njenog sastava izuzete teritorije nastanjene Hrvatima poput većeg dijela Dalmacije, Međimurja, Gorskog Kotara, priključena joj je cjelokupna Bosna i Hercegovina, koja je tada imala relativnu srpsku većinu, kao i čitav Srem, u kom su Srbi bili većinsko stanovništvo.
Teritoriju NDH nastanjivalo je, prema njemačkim izvorima, 3,3 miliona Hrvata, 2 miliona Srba, 700.000 muslimana, koji su smatrani Hrvatima, i oko 150.000 Njemaca.
Vrlo brzo po ustrojavanju NDH započelo je ostvarenje prethodno osmišljenog programa sistematskog uništavanja Srba. To je i bila glavna opsesivna namjera Ante Pavelića i njegovih sljedbenika.
Još jedan skup podrške Katniću, on je sada bedem Crne Gore
Ispred zgrade Specijalnog državnog tužilaštva juče je održan novi protestni skup, sa kojeg učesnici žele poslati podršku bivšem Glavnom specijalnom tužiocu Milivoju Katniću.
Podsjetimo, Katnić već sedmicama štrajkuje glađu, a od ove i žeđu.
Skup nosi naziv „Spasimo život Milivoju Katniću, potonja je ura“.
Svetlana Pajović-Musić kazala je kako je Katnić „simbol nepravde koja nas prati, otpora i prkosa zlim naumima“.
„Razmjeru nepravde zavjereničke grupe koja gazi zakone, i u staljinističkom stilu vrši progon, dokazuju njegova pisma u kojima sa stanovišta struke precizno sve objašnjava. Tako se i za priču o psihijatrijskim vještačenjima za koje je VDT tvrdilo da se nijesu desila, ispostavilo da je laž“, kazala je ona.
Okupljeni su, pritom, skandirali „fašisti“.
Dodala je i da „ne može zahvaliti ombudsmanu Siniši Bjekoviću, kao ni NVO organizacijama koje se bave zaštitom ljudskih prava na glasnoj i sramotnoj ćutnji“.
„Žao nam je što se ne možemo zahvaliti ombudsmanu, kao ni NVO organizacijama koje se bave zaštitom ljudskih prava, čime su se pridružile zavjereničkoj grupi da svojim ćutanjem budu saučesnici u ovoj istoriskoj pravosudnoj nepravdi“, poručila Pajović Musić.
Na protestu je govorila i snaha bivšeg glavnog specijalnog tužioca, Biljana Katnić.
„Danas mi je 55. rođendan, a tačno prije 31. godinu dobila sam najljepši poklon – crnogorsku šćer. Danas dva rođendana. Danas i ja i ona, i svi mi, imamo samo jednu želju – želju nad željama: da nam moj đever živ, iako narušenog zdravlja, izađe na slobodu. Želim da Milivoje opet zagrli svoju Dariju, a bože zdravlja u avgustu još jednu princezu. Želim da se opet okupljamo u našoj oazi mira, u našoj Barjamovici“, kazala je ona.
Dodala je kako su im ovih dana prijatelji i kumovi pokazali da su iskreni prijatelji njihove porodice.
Na skupu se obratio Peđa Vušurović, koji je istakao kako su u Crnoj Gori „zabataljene terazije boginje pravde“.
„Nijesmo mi ovdje danas zbog optužbe i presude, za koje im Katnić stoji na biljegu, nego zbog tretmana, njihove zle namjere i pravde“, kazao je on.
Dok oni broje voćke po Katunskoj nahiji, kako je dodao Vušurović, Katnić možda broji svoje posljednje sate.
„Mrtav bi bio Crnoj Gori na ponos, a vama na grijeh. Preteško breme i za savjest koje nema“, istakao je Vušurović.
Dodao je da je Katnić kriv „što je 2016. spriječio nastavak bombaške afere i sunovrat crnogorske države odgodio na četiri godine“.
„Priznajte da vam je Milivoje kriv jer je bio bedem. Zato je on i pod Veljim brdom za vas – planina“, naglasio je, dodavši kako „ura otkucava“.
Okupljeni su izveli performans „pranja krvavih ruku“.
Dikić: Zar je Katnić zaboravio kako je mene bolesnog od raka držao u samici pritvora četiri i po godine?
General u penziji i jedan od uhapšenih u montiranom procesu državni udar Bratislav Dikić komentarisao je protest uhapšenog bivšeg Glavnog specijalnog tužioca Milivoja Katnića koji štrajkuje glađu i žeđu.
„Čitam ovu igru Katnića danima kojom pokušava da izađe iz pritvora pozivajući se na ZKP, kako mu nije omogućeno da ispituje svjedoke, bolest i narušena ljudska prava. A zar je zaboravio kako je mene bolesnog od raka držao u samici pritvora četiri i po godine, kako mi je zabranio da prisustvujem i ispitujem svjedoka saradnika iako sam se blagovremeno obratio molbom i dr. Kako je brzo zaboravio da sam ja zbog njegovih nezakonitih i neljudskih postupaka tri puta štrajkovao glađu i žeđu“, piše Dikić na društvenoj mreži Fejsbuk.
Kako navodi, zar je taj Katnić zaboravio kako me je upravo u toku mog štrajka glađu i žeđu tajno dovozio kod sebe u kancelariju i prijetio mi i tražio da optužim nevine ljude moj srpski narod u Crnoj Gori, lidere DF i Srpsku crkvu i dr.
„Sada kada ga je Bog stavio u situaciju koju je drugima priređivao bez milosti odjednom su se svi zabrinuli za njegovo zdravlje. Nema milosti za takve neljude već treba da osjete ono što su drugima priređivali a da sve bude u skladu sa Zakonom“, zaključio je Dikić.