Što su ovo DPS, sateliti i NVO zamučali: Plav i Gusinje potpisli saradnju sa Albanijom i lažnom državom Kosovo, “suverenisti” se sakrili u mišije rupe!
U Plavu je juče potpisan memorandum o saradnji između Plava i opština iz Albanije i lažne države Kosovo.
Tako su juče potpis na ovaj dokument stavili predsjednici opština: Plav, Dečane, Gusinje, Peć, Tropoja i Junik.
Time se, kako je saopšteno, ovjerio početak saradnje na zaštiti i očuvanju Prokletija, ali i drugih prirodnih resursa gradova sa tromeđe.
“Regionalna putna povezanost, osnaživanje privrede, poljoprivrede, zajednički je cilj potpisnika memoranduma koji ce sarađivati i na prekograničnim projektima s posebnim akcentom na granične prelaze i bolju koordinaciju granične policije”, navodi se u saopštenju.
Da budemo jasni, normalno je da komšijske opštine i narodi sarađuju, naročito kada je to u cilju opšteg dobra i/ili, kao i u ovom slučaju, zaštite životne sredine.
Ovdje su, međutim, problem dvostruki aršini.
Jer da su nešto slično uradili Srbi, odnosno u najkonkretnijem slučaju neka od opština koja se graniči sa Srbijom, kao na primjer Pljevlja, sigurni smo da bi svi: raznorazni aktivisti/kliktivisti, domoljubi, NVO-i, grupe građana, DPS, SD(P) osuli paljbu o “srpskom svetu” i ugrožavanju tekovina “vječne naše”.
Zato što u Crnoj Gori svi mogu sve, ali ne i Srbi.
Sjetimo se samo kako se prošlog mjeseca digla hajka na predsjednika Pljevalja Daria Vraneša zbog proslave Sretenja, a što je za cilj imalo učvršćivanje identitetskih i kulturnih veza naše dvije države.
Sjetimo se i prošlonedjeljne hajke i na predsjednika Skupštine Andrije Mandića zbog posjete predsjednika Republike Srpske Milorada Dodika, a čiji je jedini cilj bio – uspostavljanje čvršće saradnje između Crne Gore i Republike Srpske kako bi se, baš kao i u slučaju ovih gorepomenutih opština koje su potpisale memorandum razvijala „regionalna putna povezanost, osnaživanje privrede, poljoprivrede“…
Stoga bi, sve su prilike, u rekonstruisanoj Vladi trebalo što prije osnovati Ministarstvo zaštite životne sredine i Srba kako bi se, na neki način, spriječio taj kancerogeni narativ da se i najobičnije uspostavljanje saradnje neke od crnogorskih opština i bratske Srbije i Republike Srpske, a sve zarad opšteg dobra, naročito na ekonomskom planu, označava kao najezda “srpskog sveta”.
Jer, čak i nakon 30. avgusta, Srbi nemaju pravo na saradnju ni sa kim, dok, kao što vidimo – svi drugi imaju, mogu i smiju. To nije „velikoalbanska najezda“.
U prilog ovom predlogu najbolje ide činjenica i da je zaštićenija ta životna sredina, koju su ruinirali Đukanovići i njihovi tajkuni a sve pare od nje strpali u džepove, od Srba u Crnoj Gori i rafalne paljbe govora mržnje koju, gotovo svakodnevno, isijavaju sa raznih strana.