Postojimo (24.oktobar 2015-2019)!
piše: Marko Kovačević
Četiri godine je prošlo a borba i dalje traje. Od 24. oktobra 2015. godine nismo imali nijedan protest da je bio i blizu opasan po režim kao taj. Moglo bi se reći da od tada svi protesti zajedno nisu imali snagu i nisu prijetili da obore režim kao onaj koji je bio prije tačno četiri godine.
Na krilima tog protesta, DF je 2016. godine imao kampanju u kojoj je DPS bio politički pobjeđen. Pribjegao je i tog oktobra sili i montaži sudskih procesa da bi opstao na vlasti.
Nego da se vratimo 24. oktobru. Režim u panici a potom na koljenima. Znamo na kakav su se način obračunavali sa političarima i građanima na protestu. Hamerom među ljude, prebijanje u slijepim ulicama i hapšenje Andrije Mandića, koji je i tada bio optužen za državni udar, kao što će biti optužen i godinu dana kasnije. To su poluge sa kojima režim ima zadatak da se neprestano obračunava – građani i DF. I vidimo da u ovakvoj Crnoj Gori kroz najveće stradanje prolaze upravo građani i upravo DF. Građani kroz nezaposlenost, niske plate, nacionalnu i političku diskriminaciju, a DF kroz montirane procese koji se ne završavaju već im se samo pridodavaju novi.
Šta je tada radio ostatak političke scene a šta radi danas? Pa tada je Raško Konjević rekao kako je policija koja je tukla građane i hapsila poslanike “profesionalno odradila posao“. A potom je ušao u Radnu grupu za rešavanje krize sa Milom Đukanovićem a za stolom im se pridružili i Demokrate, URA, Demos, naravno Pozitivna i poneko iz civilnog sektora. Krenuli u pregovore kako da se primjeni izborni zakon donesen 2014. godine. I dobili kao rezultat sistem za elektronsku identifikaciju koji ne razaznaje pravu od falsifikovane lične karte. Dobili trampu na relaciji opozicija trećeg puta – vlast, gdje su mjesta zamjenili Pozitivna i SDP. Takođe, opozicija je dobila i nekoliko ministarskih mjesta i mjesta po dubini u Vladi Mila Đukanovića. Sve to je trebalo da amortizuje energiju 24. oktobra i uguši snagu DF-a. Opet, sve to je bilo nedovoljno. Morao se iskonstruisati lažni državni udar 16. oktobra 2016. godine da bi se sačuvala vlast.
Danas, imamo isto Radnu grupu – odbor, u kom sjedi Raško Konjević i predstavnici DPS-a. Uz njih doduše nema počivše Pozitivne, zelene URA-e, čovjek-partije Demos, ali ima Demokrata. Dakle, postavka je slična kao i tada, što znači da se očekuju slični rezultati. A protiv DF-a i njegovih lidera treba pokrenuti što više procesa kako bi se u slučaju političkog poraza na izborima DPS kroz to obračunao sa svojim najvećim protivnikom. DF je pokušao da učestvuje u radu toga odbora ali su njegovi poslanici zbog toga “stavljeni u zatvor“ bez skidanja imuniteta, što je jasna poruka da se u tome ne može učestvovati sa svojim političkim predlozima i sa bilo čim što ne prati politički diskurs vlasti.
Ali DF i pored svega toga postoji, bori se i djeluje i dalje najsnažnije od svih protiv režima. Postoji i ovaj narod pored svega što se desilo i što se dešava. Postoji i postojaće i Crna Gora i posle “go*ana iz DPS-a“, kako je to iz dubine duše i srca rekao naš brat i saborac Koča Pavlović. Postojimo uprkos. A ko umije tako da postoji, taj ne može biti pobjeđen. I na kraju će sigurno pobjediti. Luča te pobjede je 24. oktobar 2015. godine.