Ristić: „Oluja” po mnogo čemu sadrži elemente genocida nad Srbima

Centralna ceremonija obilježavanja Dana sjećanja na sve stradale i prognane Srbe u oružanoj akciji „Oluja” prvi put je održana u Republici Srpskoj.

Istoričar i direktor Muzeja žrtava genocida Dejan Ristić kaže da je „Oluja” bila agresija na Republiku Srpsku Krajinu koja je po mnogim karakteristikama sadržala elemente ratnih zločina, a ne vojno-policijska akcija.

Ristić kaže za RTS da je najvažnije što smo u Prijedoru čuli da nikada nećemo prestati da se sjećamo, da nikada nećemo prestati da pamtimo i da obogaćujemo znanja o onome što se desilo tokom ratova za jugoslovensko nasleđe, posebno u, kako kaže, kataklizmičnim momentima kakva je bila „Oluja”.

„Radi se o agresiji na Republiku Srpsku Krajinu, a ne o nekakvoj vojno-policijskoj akciji. Vrlo često kada neko hoće da prikrije svoje namjere, onda pokušava verbalno da to učini kako bi se suština ili glavni cilj neke aktivnosti prikrio. Međutim, nema nikakve dileme da se radi o agresiji u kojoj su učestvovale i vojne i policijske snage Republike Hrvatske„, objašnjava Ristić.

Naglašava da je „Oluja” po mnogim svojim karakteristikama sadržala elemente ratnih zločina, zločina protiv čovječnosti i genocida, prije svega u kontekstu etničkog čišćenja Srba u prvim danima avgusta 1995. godine.

„Ono što smo mogli sinoć da čujemo jeste izražavanje te odlučnosti Republike Srbije i Republike Srpske da pamte. Ali da bismo pamtili, moramo i da znamo. Zato je važno da svi mi pripadnici srpskog naroda, gde god živjeli, posvetimo vrijeme obogaćivanju i objektivizaciji naših znanja i to ne isključivo na dane kada obilježavamo neke godišnjice, tužne ili radosne – nije važno”, ističe Ristić.

„Dirljivo i važno što su dva predsjednika otišla na Petrovačku cestu”.

Ristić podsjeća na zločine na Petrovačkoj cesti – jedan koji se desio tokom Drugog svjetskog rata kada su snage NDH napale kolonu srpskih civila i izbjeglica i drugi koji se desio devedesetih godina.

„Prvu tragediju na Petrovačkoj cesti opjevao je Branko Ćopić u svojoj istoimenoj pjesmi. Mi smo to zaboravili nakon 1945. godine i zbog tog zaborava to se desilo ponovo. Zato je meni lično, kao Srbinu i kao građaninu Republike Srbije, bilo beskrajno dirljivo i važno to što su dva predsjednika otišla na Petrovačku cestu, na to malo spomen-obilježje koje se redovno ruši i redovno podiže. To je dignuto na najveći mogući državni nivo ne bismo li se sjetili”, kaže Ristić.

Objašnjava da su u oba slučaja, i u Drugom svjetskom ratu i tokom ratova za jugoslovensko nasleđe, hrvatske oružane snage izvršile ratni zločin – bombardovale su kolonu srpskih izbjeglica i tom prilikom ubile veliki broj ljudi uključujući i djecu.

„Posebno je i indikativno da je u drugom slučaju, devedesetih godina, taj zločin sproveden na teritoriji druge nezavisne države, na teritoriji Bosne i Hercegovine i niko nikada nije odgovarao„, naglašava Ristić.

Ristić ističe da sada ne živimo u periodu rata, ali upozorava da živimo u periodu konstrukcije željenog istorijskog narativa, što je, kako kaže, nekada mnogo opasnije od rata.

„Opasno je ukoliko opstane taj željeni istorijski narativ koji nije zasnovan na istorijskim činjenicama, kako to pokušava da nametne Zagreb govoreći o nekakvoj agresiji Srbije na Hrvatsku. Ne možete govoriti o agresiji Srbije na Hrvatsku u vrijeme kada postoji Jugoslavija, ne može Jugoslavija da izvrši agresiju na jedan dio sopstvene teritorije”, naglašava Ristić.

Poručuje da moramo da budemo svjesni da se u ovim godinama i decenijama istorijska istina čuva znanjem i pretakanjem tog znanja u knjige, u savremeno stvaralaštvo i u uspomene.

Ristić kaže da bolje odnose Srbije i Hrvatske treba graditi i na hrvatski „Dan pobjede” treba reagovati poznavanjem i afirmacijom istorijskih činjenica u godinama i decenijama koje predstoje.

„Emocije na stranu. Naoružajmo se znanjem kako nam se ne bi ponavljali događaji koji su nam se dešavali od 1941. do 1945 i od 1991. do 1995. godine”, apeluje Ristić.

(rt.rs)