Dritan je Milova “ migrena sa aurom”!

Piše: Dr Momčilo D. Pejović

Osnovno pravilo u „borbi“ ili nadmetanju glasi: „Nikad ne potcijeni protivnika“! To je naročito opasno u ratu, sportskom nadmetanju (…), u krajnjem, i politici! U ratu, kad podcijeniš protivnika, (iz)gubiš glavu – život ili postaneš zarobljenik! U sportu se (iz)gubi meč – utakmica. U politici kad podcijeniš protivnika onda je to „smrt bez metka“ ili „tiho umiranje“! Dakle, budi uvijek na oprezu, bez obzira ko stoji ispred tebe, makar on bio fizički mnogo nižeg rasta, lakši po kilaži-težini, finansijski manje imućan, politički neiskusan i uopšte slabije moći!

Davno, još u mladosti ranoj, čitali smo o „borbi Davida i Golijata“, čija je pobjeda mnogo poučna, iako je mnogi previđaju ili zanemaruju posebno u politici!

Prateći ovo našu crnogorsku, političku i parlamentarnu scenu u prethodne skoro tri i po decenije primjetio sam da u njoj nije bilo viteškog nadmetanja! Ta je borba odnosno „igra“ bila bez emocija, opora, puna klevetanja i blaćenja, bilo među pojedincima i stranačkim liderima ili između stranaka, koje se neposredno borile odnosno sukobljavale na političkom terenu – polju oko raspodjele poslaničkih mjesta, mandata ili resora u koalicionoj vladi!

Politički sukobi su bili bespoštedni i veoma oštri, kako između pojedinaca tako i stranaka ili koalicija! Često su znali biti lični, surovo uvredljivi i sa namjerom da okarakterišu datog pojedinca ili stranku kao protivnika i gubitnika, da ga označe kao glavnog i „jedinog krivca“ za neuspjeh, politički poraz ili ekonomski promašaj, politički montiranu aferu i tako dalje.

Politički sukobi ponekad traju po nekoliko godina, rjeđe čak i deceniju – dvije ili sve do trenutka kada su stranački lideri interesno upućeni jedni na druge u smislu preuzimanja vlasti, bez obzira na istinitost onoga što su do tada jedni o drugima iznosili u javnost kao „argumentaciju“, da bi pridobili ili privukli pažnju potencijalnih glasača za lokalne ili parlamentarne (ne)redovne izbore.

Dakle, ta međusobna političko-stranačka suprotstavljanja i liderska borba je bila usmjerena samo ka jednom cilju, za koji se ne biraju sredstva, samo da se domognu vlasti ili učesća u vlasti odnosno za prevlast u jednom političkom okruženju sa mandatom poslanika u crnogorskoj Skupštini! U politici, cilj opravdava upotrijebljena sredstva sa kojima je postignut! Političke žrtve te borbe ubrzo se zaboravljaju i traže se nove, koje će biti u daljoj igri radi postizanja političke pobjede nad protivnikom, bilo strankom ili pojedincem!

Dešava se da vremenom politička oštrina otupi ili splasne u napadima međusobnim! Naravno, jača politička grupacija odnosno koalicija uspijeva da nadjača protivnika, primoravajući ga da prihvati podređen politički položaj uz moguće određene ustupke, kojima se „plaća“ politička saradnja i poslušnost na postizanju izborne pobjede odnosno prevlasti u datom parlamentu.

Najjači stranački lider ostaje kao nepobjediv odnosno „politički Golijat“ crnogorske parlamentarne scene i u toj borbi se neprikosnoveno nameće kao jedan jedini i nezamenjivi lider! Kao takav postaje idol svoga politickog miljea odnosno stranačkog tijela! Tako je i bilo sa crnogorskim „Golijatom“ političke scene u prethodne tri decenije odnosno sve do avgustovskih parlamentarnih izbora 2020. godine. Od tada su njegova „politička kola“, ujedno moć i ugled opadali rapidno! Nekad „najjače i najbrojnije“ političko stado počelo se nazaustaviljivo i obezglavljeno rasipati sve do njegove konačne ostavke i priznanja da je politički poražen njihov nesmjenjivi stranački lider, političar i državnik!

Početnu fazu crnogorskog političkog parlamentarizma obilježili su veoma oštri verbalni sukobi, prije svih između „Liberala i Narodnjaka“ protiv pozicije odnosno D(R)PS-a! Naravno, i međusobna trvenja tri stranke koje su dominirale političkom scenom posljednje decenije 20. vijeka, iako su se nešto malo kasnije politički udružile odnosno sjedinile, a što je kratko trajalo!

Ta se politička borba već početkom prve decenije novoga 21. vijeka primirila, jer je vođstvo u potpunosti pripalo vladajućoj stranci D(R)PS-a na čelu sa njenim političkim liderom Milom Đukanovićem, koji je u okviru svoje stranke uspio (p)okupiti (pre)ostale stranke manjinskih naroda i one satelit stranke i njihove lidere koji su bili samo u potpunoj službi interesa vladajućoj partiji! Kasnije, u toj borbi, on će biti dominantna politička figura crnogorske političke scene i tako će ostati, rekosmo, sve do parlamentarnih izbora 30. avgusta 2020. godine i poraza „najjače i najbrojnije“ partije i odlaska u opoziciju.

Međutim, početkom druge decenije 21. vijeka u parlamentarni život Crne Gore ulazi nova stranka „Pozitivna Crna Gora“, sa predsjednikom te stranke Darkom Pajovićem, koja učestvuje u parlamentarnom životu sa nekoliko poslanika, a među njima se izdvaja već tada najmlađi po godinama Dritan Abazović On će poslije unutrašnjih političkih sukoba u stranci postati „samostalni poslanik“ napustivši je, a prihvatajući članstvo u novoj stranci „Gradanski pokret URA-e“ sredinom druge decenije novoga milenija odnosno od 2015. godine, kao njen predsjednik! Njegov politički život tekao je skoro cijelu jednu deceniju mirno i gotovo neprimijetno, iako je kao politički lider aktivno učestvovao u političkom životu Crne Gore sve do obaranja režima ili smjene vlasti na izborima od avgusta 2020. godine.

Ono što je zanimljivo jeste jedan „politički eksces“, koji mu se desio na samom početku njegovoga parlamentarnog života tokom 2013. godine, kada je u Skupštini bio politički napadnut odnosno verbalno teško i lično uvrijeđen od neprikosnovenog političkog lidera i tadašnjeg premijera Mila Đukanovića! Od njega je pretrpio veliku političku uvredu, jer je nazvan „bitangom“ uz prijetnju i upern kažiprst prema njemu i čak zalijetanja da se i fizički, tadašnji premijer, obračuna sa njim kao poslanikom, koji je bio „tek sjeo“ u poslaničke klupe!

Dobro je upamtio tu veoma tešku uvredu, mladi parlamentarac, u sred Skupštine crnogorske među svim poslanicima njegovim kolegama! Ali je strpljivo nastavio da gradi svoj politički život i sačekao pravi politički momenat, kada će u crnogorskom parlamentu svojim otvorenim govorima sa oštrim riječima i prozivkama ličnim iznijeti mnoge stvari za koje se znalo, ali ih je on (po)tvrdio lično i „brk u brk odnosno dim u dim“ (pro)govorio o njima! A te su izgovorene i naglašene riječi: „Svi u međunarodnoj zajednici znaju da je Đukanović povezan sa organizovanim kriminalom, ako pokuša nešto radikalno parlamentarna većina će adekvatno odgovoriti“; „Milo Đukanović je osoba koja povezuje organizovani kriminal i politiku, duboko je involviran u korupciju (…)“; „Abazović: Đukanović je zaštitnik kriminala (…)! Ja neću reći da iza Đukanovića stoje super sile već da iza njega stoji organizovani kriminal (…)“, odzvanjale kao eho sa velikih crkvenih zvona ne samo u ušima prisutnih parla

mentaraca nego i kod crnogorske javnosti, i još se dalje čulo do evropskih parlamentaraca!
Bio je to politički obračun sa D(R)PS-om i njegovim političkim liderom i „ocem crnogorske nacije“! Tako je nastavljeno i sljedeće dvije godine prilikom formiranja 42. i 43. Vlade i nakon rušenja te posljednje vlade u kojoj je postao premijer zahvaljujući upravo predsjedniku države Milu Đukanoviću, koji mu je dao „bjanko mjenicu“ odnosno mandat za sastav „nove manjinsko-većinske evropske vlade“!

Već tada, mnogi su pomislili i očekivali da će se sve na tome završiti i okončati njihova međusobna politička borba!? Međutim, Dritan odnosno „premijer tehničke vlade“ je i dalje nastavio svoju ličnu i stranačku borbu protiv šverca duvana i organiozovanog kriminala na državnom nivou, koja se odvijala pod „zaštitom upravo prozvanoga Mila Đukanovića“ i ujedno označenog kao „zaštitnika organizovanog kriminala“, a koji je u Crnoj Gori nesmetano cvjetao tokom njegove trodecenijske vladavine.

Upravo protekle godine u oktobru mjesecu objavio sam tekst pod naslovom: „Dritan je Milova politička glavobolja i trajaće do silaska njegovog sa trona“! Bio sam među onima koji su skoro pa povjerovali da tu prestaje politički sukob jednog mladog premijera i političara u usponu i iskusnog poliitčkog lisca, koji se konačno našao u parlametarnim opozicionim klupama!

Naravno, Dritan tako nije mislio pa nastavlja svoju političku borbu do kraja, uvjeravajući ukupnu javnost da ide do ostvarenja konačnoga cilja! A taj je cilj politički potop „Golijata političke scene crnogorske“ odnosno u krajnjem i procesuiranje istoga pred zvaničnim državnim instancama!? Uistinu, veom veliki je to bio politički zalogaj koji je „zagrizao“ D. Abazović, ali prema onome šta obećava i preduzima moguć je pozitivan ishod njegove dalje „borbe i ostvarenje zacrtanog cilja“!

Mada se, tada, uslovno zapitah: Može (li) Dritan skinuti sa trona „predsjednika svih građana“, danas sam sve uvjereniji da jeste on taj koji ići do kraja, zato je o postao stalna i teška glavobolja ili „migrena sa aurom“ bišem predsjedniku države Crne Gore u dva mandata i moguće drugom po redu „počasnom predsjedniku“ te iste države? Naravno uz pomoć i političku podršku zapanoevropskih igrača, istaknutih predstavnika političkog života i ambasade SAD-a! Ko će ako ne Dritan? I ko smije da se usudi da javno zagovara upit na ukupni politički život jednog trodecenijski nesmjenjivog političkog lidera i državnika ako ne dr Dritan Abazović, „premijer u tehničkoj vladi“ Crne Gore?

Ko će ako ne dr Dritan Anazović, „premijer u tehnićkoj vladi“ Crne Gore istrajavati na prozivkama o prvom stečenom milionu Mila Đukanovića, Pirues banci, Panama papirima, Državnom udaru, Limenki, Snimku, pomoći Prvoj baci od nešto više od 40 miliona eura, uplati jednog istog miliona eura 11 puta, Koverti, kriminalnim klanovima u Crnoj Gori koji su imaju podršku i zaštitu države Crne Gore za vladavine nemjenjivog „Sedmaka Čobanina“, SKY prepisci u kojoj se direkto i nesumnjivo govori o mjesečninim (iz)davanjima u iznosu od 300.000 eura, i tako dalje!? Jedini koji sve to može politički neustrašivo iznijet, a već je dobar dio iznio u javnost tražeći da se sve na sudski legalan način ispita i u krajnjem procesuira upravo je je dr Dritan Abazović odnosno premijer u „tehničke vlade“ Crne Gore!

Da li su se Dritanu posložile sve političke kockice ili je on sam svojom harizmom i politički mudrom taktikom strpljivo gradio i sondirao svoju političku karijeru za relativno tako kratak vremenski period? Nije to pitanje zbog kojeg sada treba tražiti unaprijed razloge toga njegovog uspjeha! Mnogo je bitnije utvrditi razloge njegove uporne i dosljedne političke borbe protiv svakog pojedinca, stranačkog lidera ili stranke, koja mu se isprijči na putu njegovih daljih političkih ostvarenja za postizanje političkih poena kao rezultata sa kojima pobeđuje svoje protivnike pravilno birajući vrijeme, odnos snaga kao i vešto balansiranje koje mu omogućava da svojim oštrim i otvorenim kritikama i prozivkama pojedinaca pokaže svu svoju neustrašivost i strategiju proračunatu i dugoročno planiranu? Naravno da je ponekad znao biti plahovit i ishitren u žaru političke borbe, ali se vješto znao braniti raspoloživim argumentima koji su ponekad bili neubjedljivi, ali su, ipak, bili od koristi u daljoj njegovoj borbi i hodu ka zamišljenom cilju. Ne malo puta, znao je i blago se povući kada je svojim priznanjem da fakto bio u tom trenutku jedino i ispravno što se pokazalo mnogo puta kao tačno! Dakle, znao je pravi trenutak kad treba nešto reći, glasno saopštiti i odlučno sve braniti iz osećanja da su razlozi istinski opravdani, a sa kojima je htio tu svoju političku borbu voditi i dobiti očekivane rezultate!

Za protekli trogodišnji period može se reći sasvim pouzdano da je u njemu ostvario sve svoje političke planove, koristeći svoju taktiku i dugoročnu strategiju sa ciljem urušavanja političkog „Golijata“ crnogorske trodecenijske scene i znatno doprinio njegovom političkom debaklu na paramentarnim izbonima i ujedno podnošenju ostavke na lidersku poziciju u stranci od strane nesmjenjivog lidera D(R)PS-ovaca. Njegova upornost pa i politička vještina sa otvorenim istupima protiv nesmjenjivog stranačkog lidera, sedmostrukog premijera i predsjednika države u dva mandata i pokušaju da se trećeg dohvati uspješno je sprovedena i dala je veliki politički zamajac konačnom uspjehu upravo njegovim sveukupnim političkim zalaganjem što je u javnosti crnogorskoj iznosio otvoreno! Naravno, i na drugim mjestima na Zapadu gdje se njegova javna riječ, ipak, čula, uvažavala, i bila ako ne odlučujuća a ono jeste dobrim dijelom opredjeljujuća među političarim evropskog parlamenta i demokratskih principa.

A šta je to što bi moglo biti kao lično i politčki toliko motivisano da se istrajava i ide do kraja u toj političkoj borbi odnosno do konačnog političkog kraja Mila Đukanović, kao političara i dugodecenijskog lidera i državnika od strane jednog mladog i ambiciozni političara, koji je već stekao politički brend da se radi o političaru koji će daleko dogurati u toku svoga hoda i uspona na političkoj ljestvici kao što je to riječ o Dritanu Abazoviću?

Naravno da ima tu i ličnih ambicija da se politička karijera i dalje nastavi u smislu napredovanja i na visokim državnim pozicijama! Međutim, po mom skromnom mišljenju, prije svega riječ o jednom ličnom inatu kojim se u politici i sa političkim ambicijama neprestano i trajno pamti nanijeta mu lična uvreda u crnogorskom parlamentu! Onako mlad i politički neiskusan slobodno je iznio svoje mišljenje sa izvjesnom dozom jačeg naglaska a tadašnjem premijeru to je zasmetalo, pa je onako osiono i bahato, politički i lično nevaspitano uputio pogrdne riječi, koje na mladog čovjeka djeluju pogubno odnosno ostaju trajno za pamćenje sa željom da se jednoga dana politički osveti onome ko mu je tu uvredu naniio!?

U jednom tradicionalnom i patrijarhalnom društvu i ambijentu u kojem živimo onda je neminovno da je to osnovni motiv da se istraje u toj borbi na jedan lično dozvoljen a politički opravdan način! U to sam sasvim siguran da će Dritan nastaviti i sve je bliži tom cilju, jer ima političke savjetnike koji ga podržavaju da se ide do kraja, a da isti ostanu u zavjetrini! Naravno, Dritan će biti taj koji će pokupiti političke poene i iznijeti pobjedu za potpuni politički potop jednog od najmoćnijih crnogorskog političara i državnika, sasvim finansijski obezbijeđenog odnosno sa stečenim bogatstvom za nekoliko generacija unaprijed!

Sasvim je jasno o da je nekada moćni političar, lider i vladar u trodecenijskom periodu Crne Gore podcijenio jednog tadašnjeg mladog poslanika, koji je tek bio sjeo u poslaničke klupe da stiče znanja i iskustva iz neposredne parlamentarne i političke borbe. Kasno je shvatio da je politički nadmudren i nadigran u sukobu od političkog oponenta odnosno hrabrog i istrajnog stranačkog protivnika, i da je ujedno uvidio da mu od njega prijeti najveća opasnost.

Bio je to Dritanov politički „zajam za vraćanje“ Milu Đukanović koji mu biti vraćen sa mnogostruko većom kamatom! Ujedno, koštaće ga mnogo više, jer politčki igrači sa Zapada igraju mnogostruko jaču i smišljeniju igru i rade na duge staze, pa iz pozadine djeluju. Dritan uživa njihovu nesebičnu i veliku političku podršku, sa kojom ostvaruju i svoje prikrivene političke ciljeve, sve dok se jednom ne oslobode onoga koga su pokrivali i podržavali tri pune decenije, a koji je sada i njima dosadio odnosno postao politička balast!