Velika prevara na djelu: Zapad „ščepao za vrat“ Prištinu da se ne bi vidjelo šta upravo rade Srbiji

Kada se „poslože“ sve činjenice, gotovo da je nemoguće povjerovati da Amerika, NATO, Evropska unija, Kvinta, Njemačka i Francuska, ne mogu da utiču na Aljbina Kurtija i da promijene njegove odluke.

Da im je stvarno on kamenčić u cokuli i da im smeta u bilo kakvom naumu, ne bi ni morali protiv njega da podižu hiljade ljudi usred Prištine, kao što to čine po nekim drugim prijestonicama (imena tih gradova poznata redakciji) već bi ga smijenili potezom pera.

Zapadni centri moći, dakle, deklarativno okrivljuju Prištinu i Kurtija za eskalaciju nasilja na Sjeveru Kosova i Metohije, ali ništa suštinski i praktično ne čine da se albanski specijalci povuku iz četiri srpske opštine gdje im nije mjesto.

I dok svakodnevno iz zapadnih metropola pišu lažna i „ljutita“ saopštenja protiv Kurtija, aktivirali su iza scene sve moguće i raspoložive potencijale – medijske, političke, obavještajne, diplomatske – da se izvrši konačni i najjači pritisak na zvanični Beograd.

Cijela prevara se upravo sastoji u tome da sve izgleda kao da Zapad trenutno steže i ucjenjuje Prištinu, da se ne bi vidjelo da ti centri, temeljno i višeslojno zloupotrebljavaju opravdano nezadovoljstvo naroda Srbije da bi potpirili neku novu, postmodernu „obojenu revoluciju“ u Beogradu.

Suština je, dakle, da se Srbiji tobože pokazuje dobra volja na Sjeveru KiM, da im se upute riječi razumijevanja, možda da im se pokloni i neka nebitna „pobjedica“, a istovremno da se radi na totalnom slomu državne i nacionalne politike sa ciljem da Beograd u konačnici odustane od Kosova, a da odmah uvede sankcije Rusiji.

Jer, da je Kurti stvarni problem za Zapad, ne bi NATO snage u Zvečanu bacale šok bombe na Srbe koji gandijevski sjede na pločniku, već bi jednim mrkim pogledom razjurili albanske specijalce skroz preko mosta na Ibru do Južne Mitrovice.

Da su sumanute odluke Prištine zaista protiv volje Amerike i EU, ne bi bili ni priznati najnelegitimniji izbori svih vremena u Evropi, koji su održani u četiri opštine na Sjeveru.

Da Amerika zaista ima razumijevanja prema Srbima, kako vole da o tome razglabaju brojni analitičari, ona bi odavno natjerala Prištinu da formira ZSO, a ne da se sada najavljuje neki protektorat

SAD na Sjeveru KiM koji bi predstavljao samo još jednu okupaciju.

Šta hoćemo reći?

Srbi na Sjeveru Kosova i Metohije apsolutno nemaju nikakvu podršku od strane zapadnih mentora Prištine.

Sve „prosrpske“ plačljive izjave – od takozvanog američkog ambasadora na Kosovu*, preko EU birokrata i „duboko zabrinute“ Viole fon Kramon – predstavljaju ogavno licemjerje u danima kad se objavljuju crne liste Srba koji se hapse i ranjavaju.

Pravi, realni, brutalni pritisak i dalje samo osjeća zvanični Beograd. A napadi na Prištinu su simulakrum i bacanje prašine u oči.

Crvena linija za NATO je apsolutna kapitulacija Srbije. Tako je od 1999. pa do danas. Samo se mijenja oružje.

Nikakvi drugi „zahtjevi naroda“, bili opravdani ili ne – sadržaji medijskih programa, kadrovska rješenja na mjestima ministara, sastavi regulatornih tijela, urednici javnih servisa – njih apsolutno ne interesuju.

To je za politički Zapad samo etapa ka ostvarenju njihovih ciljeva. Kao što je tobožnji napad na Kurtija samo etapa do novog antisrpskog plana na Kosovu i Metohiji, sa kojim ćemo uskoro biti upoznati…