Danas se navršava 20 godina od ubistva Zorana Đinđića, prvog demokratski izabranog premijera u Srbiji i predsjednika Demokratske stranke. Premijerka Ana Brnabić i članovi njenog kabineta položiće danas vijenac na mjestu na kome je Đinđić ubijen u dvorištu Vlade Srbije.
Zoran Đinđić ubijen je 12. marta 2003. godine, ispred Vlade u Nemanjinoj 11, a na njega je pucao snajperom pripadnik Jedinice za specijalne operacije (JSO) Zvezdan Jovanović. Za njegovo ubistvo su na po 40 godina zatvora osuđeni nekadašnji komandant JSO Milorad Ulemek Legija i Jovanović kao neposredni izvršilac, te desetorica saučesnika, dok su dvojica vođa „zemunskog klana” Dušan Spasojević i Mile Luković Kum ubijeni u policijskoj akciji prilikom hapšenja.
Dok Milo Đukanović danas piše kako bi da je živ ‘’Zoran ostvario svoj politički i životni cij: Srbija bi već bila članica EU’’, te da je ‘’njegovim ubistvom, zadugo ubijena evropska budućnost i Srbije i Zapadnog Balkana’’, BORBA podsjeća svoje čitaoce i demokratsku javnost na nekadašnje skandalozno saznanje da su organizatori ubistva Zorana Đinđića i šefovi ‘’zemunskog klana’’ Spasojević i Luković radili za crnogorsku Državnu bezbjednost, imali prebivalište i crnogorska dokumenta, ali i uredno izdate oružane listove od strane crnogorskog MUP-a.
Naime, nedugo nakon ubistva Zorana Đinđića, crnogorska javnost je saznala ko je sve dobijao crnogorske dokumente kada je otkriveno da su pripadnici takozvanog zemunskog klana, optuženi za ubistvo Đinđića, imali crnogorske pasoše, lične karte, pa čak i oružane listove.
Dušan Spasojević Šiptar postao je krajem devedesetih stanovnik Podgorice, sa adresom Ulica Hotska 14, naselje Stari aerodrom. Podgoričanin je u to vrijeme postao i Ljubiša Buha Čume, dok je Mile Luković Kum, rođen u Medveđi, obojica pripadnici zemunskog klana, imao prebivalište u Mojkovcu, Ulica Mališe Damjanovića.
,,U toku 1999, prije bombardovanja, čuo sam da Spasojević dosta radi za crnogorsku Državnu bezbjednost i da često boravi u Crnoj Gori. Raspitivao sam se kod Milana Jurišića kakva je njegova veza sa Crnogorcima, a on mi je ispričao da Šiptar kontaktira sa crnogorskim DB-om, da radi za njih, i da je od njih dobio pištolj sa dozvolom”, ispričao je pred istražnim sudijom Vučkom Mirčićem Dušan Krsmanović, jedan od bliskih saradnika Dušana Spasojevića Šiptara i Mila Lukovića, šefova ozloglašene kriminalne bande u Srbiji.
Zanimljivo je da su crnogorski mediji neposredno prije ubistva Đinđića objavili da su Spasojević i Luković imali crnogorske lične karte. Objavljeno je takođe da su Šiptar i Kum imali legalno naoružanje pošto im je dozvole za nošenje pištolja izdala crnogorska policija.
,,Dušan Spasojević, rođen u Leskovcu, kao stanovnik glavnog grada Crne Gore u podgoričkom Centru bezbjednosti prijavljen 30. januara 1998. godine na adresi Hotska 14, dobio je sva lična dokumenta. Ovaj pripadnik –‘’zemunskog klana’’ posjedovao je podgoričku ličnu kartu pod registarskim brojem 61776, izdatu na deset godina, dozvolu za nošenje oružja podignutu 2. februara 1997. godine i pasoš izdat 20. juna 1997. godine. Ljubiša Buha Čume, jedan od ranijih lidera ‘’surčinskog klana’’, koji je bio zaštićeni svjedok u procesu protiv Đinđićevih atentatora, prijavljen je na adresi Vijenac kosovskih junaka broj 4, u podgoričkom naselju Blok 5, a posjedovao je ličnu kartu i pasoš izdat u Podgorici 20. juna 1997. godine”, objavili su tadašnji domaći mediji.
Zbog svega navedenog ne treba da čudi ni “iznenađenje“ Mila Đukanovića kada je od državnih organa Srbije obznanjeno ko stoji iza atentata na srpskog premijera, a o čemu je u svojoj memoarskoj knjizi “Moj sukob s prošlošću : Srbija 2000-2005“ svjedočio i tadašnji bliski saradnik ubijenog premijera Čedomir Jovanović.