KO ĆE OŽALITI EVROPU?

Piše: SIBIN

Kome treba slaba Evropa? Geopolitičko i etičko pitanje.
SAD kao i Kina, ali i Rusija, mnoge neuređene i zemlje čiji je standard moćno zatvoren ali spolja vrlo uticajan, poput Ujedinjenih Arapskih Emirata, nemaju ništa protiv da se stari „kontinent znanja“ temeljito i dokraja uruši.

Vrijednost, znanje, kultura, tradicija, to biva izbačeno trendom prolaznog, površnog i potrošačkog, momentalnog i trenutno sveprisutnog. Emancipaciju zamjenjuje ekranizacija! U stvari, stogo uzev, ispada da – trivijalno razara transcendentalno.

Međutim, i administracija Brisela i njeni istaknuti glasnogovornici, kao i poslanici koje podržavaju lobisti, takođe svi oni ništa manje doprinose slabljenju pa čak i urušavanju Evrope, prema kojoj poodavno imamo snažno osjećanje nostalgije.

Tačno: samo temelji Evrope u sebi sadrže samokritičan momenat, ali upravo njeno sadašnje funkcionisanje bitno doprinosi na njegovom brisanju. Sve više samu sebe ista Evropa doživljava kao slabog igrača oko kojeg se čak više ni velike osovine nove globalizacije ne bore. Kulturu razjeda kapital, oko koga se sve pokreće/okreće!

Ljevici nedostaje istinska radikalnost, dakle: konzervativno uvjerenje u vlastitu ispravnost. U permanentnom stanju preispitivanja, ona ne može da iskorači, kao da je u polusnu, vezana za metode otpora koji su mogli dati svoj rezultat ali krajem prošloga vijeka. Kao da se uporno zaboravlja da je romantizam zamijenjen usponom industrijalizacije.

U eri brutalno otvorene dominacije moći, i s druge strane, lažne fasadne medijalizacije o potpunoj slici svijeta, upravo ljevica Evropu bi da spasava na način koji je tretira kao muzej, ili čak prije: – eksponat kojeg samo s vremmena na vrijeme treba ispolirati.

Jedna od najvećih vrijednosti Evrope jeste Moderna, koja je proizvod njenog duha, to što se u drugim kulturama kao čist profit profanisala i pretočila u drugo od sebe, dodatno govori da je Evropa začetak civilizacije koja opstaje na revolucionarnom impulsu i momentima samoredefinisanja.