Đukanović kapitulirao: Izdao komite i CPC, narod i Srpska pravoslavna crkva odnijeli najveću pobjedu!

Nakon današnje posjete premijera Dritana Abazovića patrijarhu Srpske pravoslavne crkve Porfiriju, i nakon što je javnost saznala da je Temeljni ugovor prihvatljiv i da će biti potpisan u što skorijem roku, oglasio se i gubitnik izbora 30. avgusta Milo Đukanović – ni manje ni više nego sa samita NATO pakta.

Đukanović je kazao kako je ubijeđen da niko ne dovodi u pitanje opravdanosti Temeljnog ugovora, te da je neopravdano da do sada nema potpisanog Ugovora. Poručio je da to svakako nije najvažnije pitanje za Crnu Goru i njenu budućnost i da po tom pitanju ne treba žuriti, niti izbjegavati javni razgovor.

Povratak „bludnog sina“: Od napada na SPC, preko ljutog Belvederca, do čovjeka koji bi da smiruje tenzije i potpiše Temeljni ugovor

Ovo je svakako jedna čudna i apsurdna situacija imavši u obzir da je upravo Demokratska partija socijalista bila ta koja je bila propagator sramnog Zakona o slobodi vjeroispovjesti koji je i pokrenuo litije Srpske pravoslavne crkve a što je dovelo do sloma režima Mila Đukanovića. Brojni su bili pritisci od te večeri 26. decembra 2019. godine kada su vladike i sveštenstvo stajali na Blažovom mostu u Podgorici čekajući ishod glasanja u Skupštini Crne Gore. Sjetimo se samo pritisaka i progona koji su tokom litija bili itekako aktuelni, hapšenja vladika Joanikija i blaženopočivšeg Amfilohija, suzavaca, privođenja, pretresanja stanova… Ipak na kraju je sve bilo vrijedno toga i ostvarena je pobjeda 30. avgusta.

DPS je čak i nakon izbora 30. avgusta nastavio sa svojom anticrkvenom i Bogoboračkom retorikom. Sjećamo kakve su grube i ogavne kvalifikacije lijepili sveštenicima, vladikama, pa i samoj Crkvi koju su nazivali „Crkva Srbije“. Sve je kulminiralo ustoličenjem mitropolita Joanikija kada su upravo DPS i njima bliske garniture organizovali nasilne i neprijavljene proteste na Cetinju, Adžića krivini i na drugim okolnim lokacijama. Međutim, nakon Cetinja, nešto se promijenilo, i DPS je skoro pa prestao sa svojom ratobornom retorikom.

Tako danas, i kad je izglasana manjinska Vlada Dritana Abazovića, nakon pada Vlade jedne marginalne političke ličnosti, došlo je do „preloma“ u glavi DPS-a ali i samog Mila Đukanovića. Danas – isti taj Milo Đukanović, koji nije dao mira građanima Crne Gore, želi da Temeljni ugovor sa Srpskom pravoslavnom crkvom bude potpisan, tvrdeći da se nakon toga moramo fokusirati na bitnije teme.

Da li ga Zapad drži na povodcu?

Svako političko dešavanje, bilo politička ekstremizacija ili pacifikacija, se sprovodi po ličnom političkom nahođenju, ali se nikad ne može isključiti ni uticaj velikih sila. Tako se neposredno pred početak rata u Ukrajini, Vlada Crne Gore uzdrmala zbog čina ustoličenja a očigledno je da je Zapad „instalirao“ novu crnogorsku Vladu, isključivši DF i Demokrate jer su, iz njima znanih razloga, oni klasifikovani kao proruske političke struje.

Tako je nastala i manjinska vlada, uz kumovanje Sjedinjenih američkih država, koja ima prozapadni karakter, ali i koja bi trebalo da pacifikuje Crnu Goru – jedinu u ovom momentu, nestabilnu NATO državu.

Projekat je svakako uspio, i formirana je Vlada uz manjinsku podršku DPS-a. Evidentno je da su URA i Dritan Abazović morali dobiti određene garancije od strane Zapadnih partnera da Đukanovića i njegov DPS drže na „uskom povocu“ kako ne bi ekstremizovali njihove već itekako ekstremizovane aktiviste. Očigledno je da su Zapadni partneri izašli u susret i tako vidimo mnogo manje pominjanja „odbrane Crne Gore od velikosrpskog agresora“, iako je tu retoriku preuzeo opozicioni SD.

Koliko god crnogorska javnost bila svjesna toga, očigledno je da ovakve poruke nikad nisu mogli očekivati – da će Milo Đukanović podržavati potpisivanje Temeljnog ugovora sa Srpskom pravoslavnom crkvom i da će u potpunosti okrenuti leđa neokomitskim četama koje su toliko čvrsto branile tekovine Adžića krivine. Šta je dovelo do toga – nije poznato, ipak, najočigledniji je Zapadni uticaj.

Čak i nakon svih dešavanja, Crna Gora je danas mirna zemlja, bez ikakvih ekscesa ili incidenata, i stavljena je pod apsolutnu kontrolu kako se ne bi dešavali problemi koji su se dešavali. Koliko je dobar ovaj reset DPS-a i Đukanovića, vidjećemo, ipak ono što je sasvim sigurno je da ovo stavlja tačku na veliku pobjedu srpskog naroda nad onima koji su se „nameračili“ na svetinje Srpske pravoslavne crkve, i da su konačno shvatili da je muka sa Bogom ratovati.