Separatisti ne miruju: Koncern Vijesti opipava puls javnosti za autokefaliju/autonomiju CPC, jedinstvo srpske pravoslavne crkve u Crnoj Gori ponovo na meti

Na naslovnoj strani današnjih Vijesti osvanuo je tekst pod nazivom „Autokefalnost moguća, ali na dugom štapu“ čime prave paralelu između nedavnog priznanja Ohridskle arhiepiskopije od strane vaseljenskog patrijarha Vartolomeja i već pokrenute kampanje za slične radnje povodom odvajanja Crkve u Crnoj Gori od Majke Crkve odnosno Srpske pravoslavne crkve, konkretnije, sticanje nekog vida autonomije.

Očigledno je i ne-začuđujuće od crnogorske filijale drugosrbijanskih tabloida da se na ovakav način postave prema crkvenom pitanju, obizirom da takva ideologija to i promoviše. Crnogorski separatizam u odnosu na srpski identitet nije nikakva novost a ideologija koja se rodila još 90ih godina sve više i više evoluira u onu koja isuviše podsjeća na hrvatsku.

Ipak, ono što se može očekivati jeste upravo kontinuitet napada ne na srpski narod već na Srpsku pravoslavnu crkvu od strane formalnih i neformalnih centara moći koji će sve učiniti da razbiju jedinstvo srpskog naroda u Crnoj Gori koje je stečeno tokom litija a koje okuplja upravo Srpska pravoslavna crkva.

Govoreći o tome ko je sve bio na litijama, jasno je da su na njih išli i ljudi koji se izjašnjavaju kao Crnogorci, iako je srpski narod na njima bio dominantan, ali fakat je da ti Crnogorci znaju istoriju svoje države, ali i crkve.  Ukoliko se, dakle, pokreće priča oko odvajanja Mitropolije crnogorsko-primorske od Majke Crkve postavlja se pitanje čiju će onda ona istoriju baštiniti? Istorijski kontinuitet Crkve u Crnoj Gori je jasan – Mitropolija kao i ostale 3 eparhije neprikosnoveno pripadaju Srpskoj pravoslavnoj crkvi, konkretnije, one i jesu Srpska pravoslavna crkva! Svaki separatistički pokušaji su u prethodnom periodu propali, a jasno je da ni ovaj neće imati budućnost, ako se na vrijeme ogoli do kraja! Jedinstvo Srpske pravoslavne crkve je nešto na šta je narod Crne Gore ponosan, što se dokazuje iz anketa koja iz godine u godinu pokazuje da građani Crne Gore najviše povjerenja imaju u Srpsku pravoslavnu crkvu, a trendovi pokazuju da će tako i ostati.

Ipak, ovo ne sprječava „deideologizovane“ Vijesti da pokušaju da nametnu priču oko autokefalije čime iznova i iznova iz ove medijske kuće razjedinjuju narod Crne Gore koje je svih ovih godina upravo Srpska pravoslavna crkva mukotrpno sabirala, nadajući se konačnom narodnom jedinstvu. Ove najave su itekako opasnije od izglasavanja DPS-ovog Zakona o slobodi vjeroispovjesti imavši u obzir da je upravo to bila kap koja je prelila čašu i ujedinila narod u borbu za svoje svetinje. Ipak, očigledno je da tu nije bio kraj, iako je DPS politički mrtva partija, ideologija je opstala, a u narednom periodu će upravo ta ideologija vršiti pritiske na Srpsku pravoslavnu crkvu da prizna tzv. CPC, odnosno da se odvoji od svoje Majke Crkve, a što može potencijalno dovesti do velikih nemira u Crnoj Gori.

Mitropolija crnogorsko-primorska je jedna od najstarijih eparhija Srpske pravoslavne crkve, nastala na Miholjskoj prevlaci davne 1219. godine a Sv. Sava je postavio Ilariona kao prvog zetskog episkopa. Interesantno je što je upravo Mitropolija crnogorsko-primorska jedina eparhija koja postoji u kontinuitetu, bez ikakvih prekida, od kad je osnovana Srpska pravoslavna crkva. Mijenjala je i sjedište i naziv, od Miholjske prevlake do eparhije zetske, a potom na Cetinje gdje i postaje Mitropolija, nakon što je uspostavljena Patrijaršija. Upravo je ona bila i ta koja je sačuvala Srpsku pravoslavnu crvku tokom osmanske vladavine nad Balkanom. Upravo zato joj je i dodijeljena titula mitropolije, obzirom na njen istorijski značaj po Srpsku pravoslavnu crkvu u cjelini.

U Crnoj Gori se takođe nalaze još 3 eparhije Srpske pravoslavne crkve – eparhija budimljansko nikšićka, eparhija mileševska i eparhija zahumsko hercegovačka. Od njih je samo eparhija budimljansko nikšićka u cjelosti u sastavu državnih granica Crne Gore dok mileševska i zahumsko hercegovačka prelaze njene granice.