NVO Serdar: Crnogorska vlada 30. april treba da proglasi danom žalosti
Delegacija NVO Serdar na čelu sa Radkom Garčevićem prisustvovala je pomenu povodom 23 godine od bombardovanja Murina.
„Ne sjeća se samo onaj ko se tada nije rodio. Zaglušujući zvuk sirena zaparao je vazduh, iz Avijana u Italiji, krenuo je let “Milosrdnog anđela” od kojeg se ubrzo nemilosrdno zatresla čitava zemlja. Vandalski čin, još jedan u nizu iz bezumnog i rušilačkog pogroma koji po treći put horde svjetskog zla sprovode protiv pravoslavnog i vjerujućeg naroda. Bezbrojna jata smrtonosnih NATO ptičurina zakrivala su nebo iznad Murine tog 30.aprila.1999. godine sijući smrt i razaranja. Istovremeno se sa tutnjavom motora i grmljavinom eksplozija vodila najpodlija medijska propaganda iz medijskih pećina da su Srbi krivi ne samo za sva zla nesrećne Jugoslavije nego maltene i za sva zla ovogo svijeta. Pomahnitale NATO zvijeri pod dirigentskom palicom najozloglašenijih svjetskih ubica Bila Klintona, Tonija Blera, Veslija Klarka i njihovog sluge Havijera Solane obrušile su se na malenu varošicu Murinu“, poručio je Garčević.
On je kazao da se napad NATO-a koji su Vlada Savezne Republike Jugoslavije ali i pravni stručnjaci nazvali pravim imenom ilegalna agresija bez odobrenja SB UN, obrušila na Murinu, mete NATO aviona 1999. godine nisu bili vojni ciljevi, kao što žele domaći izadjnici da predstave tog crnog 30. aprila stradali su civili koji ni na koji način nijesu učestvovali u ratnim dejstvima, među njima dvije djevojčice i jedan dječak.
„Murino je simbol Hitlerovskog ubijanja učenika osnovne škole Miroslava Kneževića, Olivere Joksimović i Julije Brudar. Osim njih u tom zvjerskom činu život su igubili radnik škole Vukić Vuletić, penzioner Manojlo Komatina i domaćica Milka Kočanović bilo je mnogo povrijeđenih mještana, iza leta “Milosrdnog anđela” tog 30. aprila ostale su ruševine, patnja i žrtve.Bombardovanje Murine smatra se jednim od najtežih zločina tokom NATO agresije na SR Jugoslaviju. Iako je tada formalno dio države u ratu i pored odluke savezne vlade da prekine diplomatske odnose sa državama koje su napale SRJ i pored toga što je na Vrhovnom savjetu odbrane SRJ glasao za odbranu zemlje, tadašnji predsjednik Crne Gore Milo Đukanović brzo je stao na stranu agresora pa se sastajao sa Žakom Širakom, Gerhardom Šrederom, Tonijem Blerom“, istakao je Garčević.
On je naveo da državni zvaničnici i nakon dvije decenije ne smiju da javno kažu da je NATO bombardovao Crnu Goru i da murinska djeca nisu stradala od elementarne nepogode, nego od NATO-projektila i da stvari nazovu pravim imenom.
„Elementarni red bi bio da crnogorska vlada 30. april proglasi danom žalosti, jer je u NATO bombardovanju Murina stradalo šest stanovnika, među njima i troje mališana koji su tek bili zakoračili u život“, ocijenio je Garčević.
„Zločin nad Murinom predstavlja jednu od najmračnijih stranica evropske istorije. Danas, 23 godine kasnije, znamo koliko su strašan zločin počinili nad nama. Ako želimo da ispisujemo svetliju budućnost, ne smijemo da zaboravimo prošlost i sve žrtve. Moramo da priznamo patnje preživelih i porodica žrtava. Njihovu borbu za pravdu Crna Gora mora da postavi kao svoj cilj a ne da ide pod kišobran okupatoru“, zaključio je on u saopštenju za NVO Serdar.